Alle inzendingen over Slauerhoff-thee

Onlangs bleef mijn mond open staan van voortdurende verbazing, toen ik honderd gram speciale China-melange ontving van mijn ouders, die in Harlingen wonen, de stad van Simon Vestdijk, of meer van Anton Wachter? en off course de uitvalshaven voor vele vakantievierders naar enkele eilanden. Ook de...

Goede wijn behoeft geen krans. Mag het dan ook een kopje thee zijn?

Alle mensen zijn ongelijk, behalve thee- en koffieschenkers.

De Wereld Draait Door had de primeur. Adriaan van Dis en de directeur van het Letterkundig Museum in Den Haag waren paraat. Van Dis memoreerde het feit, dat hij op zijn fiets bij Villa Clara stilstond, om te herdenken dat dé dichter van Nederland Jan-Jacob Slauerhoff daar zijn laatste levensadem...

Het einde Vroeger toen 'k woonde diep in 't land, Vrat mij onstilbaar wee; Zoals een gier de lever, want Ik wist: geen streek geeft mij bestand, En 'k zocht het ver op zee. Maar nu ik ver gevaren heb En lag op den oceaan alleen, Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen Niet boren door de...

Ze draagt de thee op de veranda daar zitten ze dan…het verleden zit tussen hen in. ze ademen de zachte ochtendlucht. haar smalle de thee hand schenkt hem de thee. samen zitten ze daar…hij kijkt naar haar en ziet nog altijd haar schoonheid die hij aanbad…rustig zit ze...

De oude man komt moeizaam achter de wc-deur vandaan geschuifeld. Ik sta al een tijdje te wachten in het krappe gangetje van de wagon. Ik schatte in dat ik het vóór station Rotterdam Alexander moest kunnen redden, als die verdomde deur nu eindelijk maar eens open zou gaan. Ik ben op weg naar...

Jan-Jacob Slauerhoff (1898 - 1936) heeft een veelbewogen leven geleid, waarin het schrijven van poëzie en proza centraal stond. Hij is geboren in Leeuwarden. Zijn ouders waren streng en godsdienstig (protestants), mensen bij wie hij weinig tot geen grond onder de voeten kreeg. Jan was een...

Ik slaag er in mijn dichtgekoekte linkeroog wat te openen om op de wekker te kijken. Het blijkt een stuk vroeger dan ik gewoon ben op te staan. Toch verlaat ik in een vlaag van romantiek voorzichtig het warme bed. Ik wil mijn vriendin verwennen met een ontbijtje op bed. Het is een ongeuite afspraak...

Door merg en been ging de deurbel. Richard opende verdwaasd zijn ogen en moest zich eerst oriënteren uit zijn slaap. “Ik ga vandaag eerst iets aan die deurbel doen”, dacht Richard terwijl hij naar de voordeur strompelde. Toen hij de deur opende zag hij Nikita in de portiek van zijn...

De theezakjes in de doos zijn met elkaar aan het praten. Ze zijn wat verdrietig. Eentje zegt droevig: ‘Wat heb ik nu aan mijn leven? Eerst zit ik in een donkere doos. Dan word ik eruit gehaald. En ga ik in een glazen pot of in een glas met gloeiend heet water. En daarna verdwijn ik in de...

De Friese dichter Jan Jacob Slauerhoff was een echte sloddervos. Hij stuurde zijn inzendingen vaak grotendeels onleesbaar in en toen hij in de woning van Adriaan Roland Holst mocht bivakkeren, verwaarloosde hij de houtkachel en ging de woning van Holst bijna in vlammen op. Verder had hij de nare...

Jacob Slagter woont al zijn hele leven in het Friese dorp Beetsterzwaag. Ooit heeft de dichter Slauerhoff er iets van vijf weken gewoond, hij was toen een waarnemend dokter, maar hij zat liever achter de jongedames aan en dobberde het liefst de hele dag in een zeilboot op een meer. Hij begeerde een...

Laatst ben ik weer eens een keer bij m’n buurvrouw langs geweest om een beetje bij te praten. Ze is op leeftijd – een jonge tachtiger en heeft alles nog op een rijtje. Bij binnenkomst zie je gelijk waarom ze in het dorp het ‘kruidenvrouwtje’ wordt genoemd. Recht tegenover de kamerdeur zie...

Het kind dat wij waren Wij leven 't heerlijkst in ons vèrst verleden: de rand van het domein van ons geheugen, de leugen van de kindertijd, de leugen van wat wij zouden doen en nimmer deden. Tijd van tinnen soldaatjes en gebeden, van moeders nachtzoen en parfums in vleugen, zuiverste...

Nou ben ik niet zo snel geneigd uit eten te gaan en ook bij familie zal ik niet snel blijven eten; mochten ze me überhaupt ooit eens uitnodigen. Niet om het een of ander hoor, maar we zijn al eeuwen geleden het ouderlijke nest uitgevlogen en iedereen heeft zo zijn eigen levensvisie en stijl al of...

Ik was zij het op veilige afstand van een al quaidakamp ergens in Jemen. De al quaidamensen waren net na theetijd waar ze altijd aanwezig waren bezig met polsstokhoogspringen. Dat konden ze goed.Ook armpje drukken en driesprongverspringen deden ze uitstekend. Daarna was er de thee. Wat konden die...

U kent het merk thee vast wel Pickwick, het merk dat ik gewoonlijk niet koop. Zelf koop ik meestal gewoon thee van het merk Gwoon. Gewoon omdat het veel goedkoper is ‘en thee is thee nietwaar. Een enkele keer als het soort wat ik wil, niet op voorraad is, wijk ik uit naar het luxe Pickwick...

Toen de verwarmingsmonteur was vertrokken (een mooie he-man of Apollo gekleed in het zwarte uniform met de tekst "Feenstra" op zijn benen en billen; ik had hem gadegeslagen terwijl hij "deskundig morrelde" aan de apparatuur) vertrok ik naar Café-Restaurant "De Burgerij" aan de Noordstraat....

Het was druk bij Café-Restaurant "De Spaarbank" aan de Noordstraat, waar de lokalen herinneringen oproepen aan lang vergeten bestemmingen van dit gebouw. Vermoedelijk waren het op deze zaterdagmiddag allemaal studenten die waren komen opdagen. Ik wachtte twee lange uren op een vriend. De...

Het was vroeg in de morgen, op een maandag. Met mijn ochtendjas nog aan en een kop thee in mijn hand liep ik door de keuken en keek -zoals elke morgen- de tuin in. Mijn tuin met de vijver met lelies, mijn tuin met de orchideeen, mijn tuin met het groene gras waar de ochtenddauw nog in zat, mijn...

(Stik(1) de moord; loop naar de duivel. Je kunt me de bout hachelen(2)) Daarnaast heeft hachelen als (Bargoense) betekenis zowel (gulzig) eten als schransen. Als debutant voor wat betreft het eten met stokjes, zat dat er toch al niet in, maar het immense land China, wees gerust: in Beijing...

Ik zat in de keuken, het was half tien. De deurbel gaat: wie zou het kunnen zijn? Ik doe de deur open en zie dat het de buurvrouw is. Ik groet haar en vraag hoe het gaat. Ze zegt prima en wil weten of ik het komende weekend op haar katten kan passen. Ik heb haar sleutel, voor dit soort gevallen...

(voor Jan-Jacob Slauerhoff) In het chique hart van een nobele stad staat een teder object tussen het moderne interieur. Het oude plafond, gecamoufleerd door goedkope platen, bewaart de jeugdige gedachten van een Friese kameraad, antieke overpeinzingen boven het platvloerse marktgewoel aan de...

Een kop thee. Met honing. Beslagen ramen. Regendruppels vliegen tegen het dakraam. De lucht is grijs. Geen wolken. Boomtoppen waaien. De mensen fietsen hard. Tegen de wind in. Een vrouw met een geel regenjack. Haar dochtertje met een roze regenjackje, achterop. Ineengedoken fietsend. Kijkend...

Een hele bekende opmerking van haar: om te zeggen, dat geld niet gelukkig maakt, ze zat bij me aan een kopje thee en zei: ik red het niet tot volgende week heb jij voor mij wat geld en ik gaf haar dat. Niet omdat hier Rockefeller woonde maar gewoon omdat niemand echt zonder mag - en moet zitten....

tip: In einer kleinen Konditorei, diverse artiesten. Ik had daar graag gezeten hebben, een glaasje thee met een koekje, ik en Günter, de wereld aan onze voeten.....

Tussen bloeiende planten met rode en paarse bloemen; geraniums en petunia's, in de schaduw, heb ik een plaatsje gevonden op een houten bank op het terras van Café-Restaurant "Boerke Mutsaers" en een Earl Grey thee met koffiemelk besteld. Bij de thee wordt als een soort verrassing een klein...

(voor Edward Morgan Forster) De hele ochtend schreef je aan een roman, terwijl buiten het echte leven voorbij ging, maar binnen vond je het behaaglijk, waar je moeder even stoorde voor het brengen van een kopje thee, met de twee biscuitjes op het gebloemde Wedgwood-schoteltje. De tergend...

De heide wachtte al op ons. Ze lag met haar paarse pracht, met haar boomgroepen en grafvelden uitgestrekt tot aan een verre horizon en weer doorkruisten we haar, via het "schelpenpad" dat diep in haar doordringt. Het voorjaar was nog koud maar mijn hortende en rochelende ademhaling kon ons...