Alle inzendingen over Wierse

Buslijn zeven "legt aan" bij haar halte aan de Dillenburglaan als een trots schip aan de kade. Boven haar voorruit blinken de oranje letters van haar bestemming: "West, Twee Steden Zkh". Ze is op weg naar mijn wijk, waar mijn mensen wonen, voor wie ik eens werkte, wier verhaal ik beluisterde,...

De droom van Leopold Kroonprins Leopold de Tweede had een droom Napoleons veto hield hem in toom Stel dat de keizer groen licht had gegeven Dan zouden we nu in Groot Belgica leven Vlamingen en Nederlanders in één land Samen sterk en imposant Bruisend Brussel als hoofdstad Met...

De snoek ligt stil tussen het wier, als een vergeten gedachte. De wereld boven hem ruist van licht. Elke golf verandert de kleur op zijn kieuwen. Honingzacht glijden de peddels van de visser door het water. De vis herkent hem. Deze roeit altijd zo, alsof hij stilte door het water...

Het gaat er vanavond om 18.30 om spannen of Nederland in het hol van de Turkse leeuwinnen een ronde verder kan komen, waarbij ook uiteindelijke een ticket voor de Olympische spelen op het spel staat. Veel zal afhangen van de vorm van Lonneke Sloetjes, in wier standvastigheid, inzicht en...

Is het voorstelbaar, dat een spiritueel ingestelde, rancuneuze blogger, bizarre spelletjes speelt, en schrijfsites voortdurend plaagt met stromen vaag of onhandig geloofsproza via het alias van zijn vriendin, wier foto hij vaak plaatst, en regelmatig bijna stikt van de slappe lach door nodeloos...

Ik had een goede, lieve moeder die zich voortsleepte door het leed van haar leven en wier nagedachtenis ik boven alles wil blijven vereren. Hoe bizar, absurd of desastreus de verwikkelingen van mijn leven ook waren, mijn moeder wrong zich in alle bochten om mij, haar dochter, bij te staan. Haar...

...Charlotte en Maaike fladderen talloze witte duiven ver omhoog de lucht in en in en rond kasteel De Wierse weerklinkt 'Imagine', gezongen door Isabel Suckling.

Eens, in een jaar waarin het St. Elisabeth Ziekenhuis - dat tallozen in haar zalen gehuisvest, verzorgd en al dan niet genezen heeft - nog altijd haar muren verhief aan de Jan van Beverwijckstraat (op het grondgebied dat na de sloop plaats bood aan psychiatrisch ziekenhuis "Jan Wier"), toen ik...

Het demonstratief opplakken van de Jodenster op zijn revers door de Israëlische VN-ambassadeur Gilad Erdan tijdens zijn redevoering van de VN getuigt in mijn visie en volgens mijn gevoel van een diepgaand gebrek aan respect voor het lot van de miljoenen machteloze slachtoffers van de Holocaust,...

Haar wil, haar zelfbeschikkingsrecht werd geboeid in haar jeugd. Welgesteld, beschermd voor het oog van de buitenwereld, gemold door verbaal geweld. 'De slag van een zweep veroorzaakt een striem, de slag van een tong breekt botten.' Sirach 28: 17. Met verbaal geweld maakte ze zich los. Vele...

Een hoge omheining, een forse, groen geverfde en met klimop begroeide balustrade verheft zich in Tilburg Zuid naast de spoorbaan die de stad met Den Bosch verbindt. Zij dient om de wanhoopspogingen van de betreurenswaardige slachtoffers van het "psychiatrisch regime" op Psychiatrisch Ziekenhuis...

Hij was een internist die bij uitstek hart had voor zijn patiënten. Twee keer per jaar bezocht ik hem in het gezelschap van mijn bejaarde moeder wier zware lichaam ik voortduwde in de rolstoel. Bij Hem en alleen bij Hem, die ze als niemand anders vertrouwde en waardeerde, vloeide het verdriet van...

In dat lang vergeten jaar, op de eerste schooldag, was het meteen zonneklaar dat de Zusters van Liefde wel een bijzondere voorkeur koesterden voor de blonde tweeling, wier verschijning ze als een regelrecht Godswonder beschouwden. Maar de meisjes van Broeckx, mijn zusje en ik, droegen de...

Aan mijn zijde liep zij in jonge jaren, toen de koorts van de liefde haar nog niet in zijn greep had. Haar jeugdportret toont de argeloosheid, onnozelheid en onschuld van een kind. Ze is mijn dierbare zus met wie ik eens een zolder deelde en die mij in vroeger tijd de Latijnse namen van de bomen en...

Het was negentieneenenvijftig. Ze werkte als typiste bij de Katholieke Leergangen en kwam aan huis bij de collega, wier broer, die jongen van Broeckx, haar terdege opmerkte. Hij zou mijn vader worden. Hij had nauwelijks opgekeken van zijn gebruikelijke lectuur toen hij haar, die mijn moeder zou...

De arts, wier gezicht nog altijd tekenen van een lang voorbije meisjesachtigheid en jeugdigheid draagt, wendde dit gezicht snel af en verklaarde onverhoopt dat haar geduld op was. Haar geduld was echter bijzonder snel op en was snel vervlogen als de ijle, vluchtige geur van een parfum dat geen...

Wat moet die dwaas het zwaar hebben, draagt een ballast mee van ongekende zwaarte, denk ik dan toch! Wat moet die enorme gek een loei zware rugzak dragen, met een ongekende hoeveelheid slachtoffers, met ontelbare gewonden, allemaal op zijn rug? Wat moet die knuppel een gebogen rug hebben, van de...

Kamala Harris, wier opkomst ik met opluchting begroette, maakte onlangs haar eerste grote fout door Trump een fascist te noemen. Fout omdat ze - deze term beter kan reserveren voor de historische context van deze term die te veel een betekenisloos scheldwoord is geworden - haar opponent weer...

De straten die de namen dragen van medici die ongetwijfeld hun sporen verdiend hebben zoals Pieter Pauw, Reinier de Graaf en Gerard de Bondt omcirkelden het oude St. Elisabeth Ziekenhuis dat in later jaren aan de slopershamer ten prooi viel. Daarna verrees op zijn grondgebied Psychiatrisch...

In de secretaire, die, tegen de schoorsteen geschoven, een herinnering vormt aan hen, wier portretten mij eveneens nog aankijken alsof ziekte en dood niet razendsnel alles verwoest zouden hebben, trof ik nog een langwerpig adressenboekje aan met daarin vermeld de povere, armzalige kennissenkring...

Vlakbij het Zwembad "Stappegoor", in een uithoek van Tilburg die mij maar al te bekend is (daar bevinden zich ook het grote Sportcentrum "T-Kwadraat" en de ijsbaan) kan men de enorme bioscoop "Euroscoop" aantreffen met haar vele zalen. Er zou daar een film vertoond worden: "Les...

Te midden van de Tilburgse cafés neemt etablissement "De Spaarbank" zeker haar bijzondere en rechtmatige plaats in. Het is gesitueerd aan een vijfsprong van straten. Een ruim lokaal is gelardeerd met rustieke houten tafels en stoelen en het opent het uitzicht op een oud, monumentaal pand...

Ze heeft me nog gezegd, kort vóór het einde, nadat ze een blik had geworpen op de wandklok, die daar ongetwijfeld tot op de dag van vandaag hangt en de seconden en minuten wegtikt: "Zeven uur, een mooie tijd" (We dronken samen een glas vruchtenbowl in dat sfeerloze, desolate "restaurant", in...

Eens kocht zij het bambihertje voor haar zoontje. Ze was gelukkig, want het kind scheen bij uitzondering te willen spelen met het opblaasbare plastic bruine hertje met de witte stippen, terwijl het al het andere speelgoed dat zij hem zo zielsgraag gaf achteloos, onverschillig en nauwelijks...

Onze Tilburgse bioscoop, genaamd "Euroscoop", bevindt zich in een soort buitengebied, bijna aan de rand van de stad. Ze is omringd door ruime parkeerterreinen. Van binnen herbergt ze lange, lege, kille gangen met stalletjes waar men het gebruikelijke snoep kan kopen om op te smikkelen tijdens de...

‘ Op de receptie werd ik voorgesteld aan een dame wier goed gelukte gestalte mijn ‘aangenaam’ iets dubbelzinnigs gaf.’ Zo! En dan moet het stukje nog beginnen. ‘Vergeet het maar’, heet de bundel van Simon Carmiggelt die ik hier heb liggen. Perfect voor deze donkere dagen. De...

In een laag, langwerpig, wit gebouw in Oosterhout is het speelgoed- en carnavalsmuseum gevestigd. Voor de deur, in de stille, weinig bevolkte straat treft men merkwaardig kale,zwarte, geknotte bomen aan van een soort die ik niet kan benoemen. We zijn door het Brabantse land dat spoedig al een...

Veertig lange jaren waren voorbij gegaan in de inrichting en de verplegers, onder wier hoede hij verkeerde, waren gekomen en gegaan. Ze waren het instituut in- en uitgevlogen als duiven in een duiventil en vaak had hij zich verlaten gevoeld als een verweesd kind of als iemand die door zijn voorheen...

Nazomer, verleden jaar. Logboek zonder einde. Vandaag even geen sex-stories. Het zand heeft een vieze kleur, evenals het water. De vale gloed van de ondergaande zon kan er weinig aan veranderen. Alles is even afstotelijk hier. De lelijkheid zit diep geworteld. Zij parasiteert. Het is...

Misschien waren de foto's een troost voor haar in haar laatste jaren. Ik bewaar ze nog in een schoenendoos. Ze tonen mijn ooms en tantes, oma's kinderen, in de diverse fasen van hun levens, gelukkig of ongelukkig, op vakantie, tijdens hun huwelijksvoltrekking, in het Verre Oosten en in vele...