Alle inzendingen over afscheid ouderen herinnering

Op mijn vitrinekast staat een kop en schotel van uiterst breekbaar porselein met daarop turquoise en zwarte motieven; bescheiden en armzalig overblijfsel, souvenir, bewijsstuk en erfstuk dat herinnert aan een vriendschap die drie jaar duurde en die plotseling afgebroken werd door het...

In het voorjaar van 1961 gingen we voor de eerste keer op vakantie naar Monchau in de IJfel. We logeerden in een klein familiehotel. In ons kreukel-Duits maakten we al snel vrienden. Monique, de dochter van de slager, was een goede gids. Ze nam ons mee over de smalle wandelpaadjes die langs de...

...in wat men de "boxen" noemde en de wonderlijke "witte" omgeving. Het verblijf aldaar duurde zes weken. Tot mijn verrassing hadden oom en tante, die vier jaar eerder afscheid hadden genomen en die vertrokken waren naar het verre Australië, een knuffeldier gezonden: een wollig, zacht...

...ik? Ik vluchtte weg van hen en voor hen en nu bungelt die dennenappel hier op mijn balkon, als onschuldige herinnering en laatste souvenir aan lotgenoten die ondanks alles welwillend waren.

We schrijven juni 2024. Een nieuwe zomer begint en zij legt zich over de oude wereld met een milde, weldadige atmosfeer en een vaak bedekte hemel. De bomen staan in zomertooi en hun takken wiegen in een zwakke bries. Ik ben een zomerkind. Eenenzeventig jaar geleden werd de bonte, veelkleurige...

De zee zag ik voor het eerst bij Scheveningen. Ik was nog een kind. Plotseling toonde zij mij haar weidse, overweldigende grandeur, nadat we eerst nog ingesloten en omringd waren geweest door bebouwing en nadat we de barrière van de duinen hadden genomen. Het was op een uitstapje met mijn ouders...

...op het dressoir van mijn moeder. Maar de herinneringen aan het onvervangbare, zozeer geliefde en voorgoed en onherroepelijk en op onvermijdelijke wijze verloren gegane blijven onverwoestbaar en kunnen niet vernietigd worden. De tinnen siervoorwerpjes vormen daarvoor slechts een nietig,...

...het afscheid worden herinneringen opgehaald en herinneringen verzwegen. Het verdriet wordt bij het ene afscheid benoemd, bij het andere afscheid niet maar is altijd voelbaar. Troostende woorden worden uitgesproken, bij deze vier bekenden vanuit een christelijke traditie. Een God die je geliefde...

...prentbriefkaarten tegen de muur geprikt, herinneringen aan je recente vijftigste verjaardag en op een kastje stonden de zelf geknutselde portretten van je schattige hondjes Binky en Gabber, waarvan het afscheid je wel het zwaarst moet hebben gevallen. Ook het Boeddha-beeld was overgebracht...

...van het oude gezicht, van de stokoude ogen die afscheid van mij genomen hadden. Verwonderlijk dat bij mijn thuiskomst de wereld niet instortte; verwonderlijk dat de bomen in de Dillenburglaan onveranderd hun kale takken uitspreidden tegen een winterse hemel. De lange jaren daarna, zonder...

Tien lege dozen heb ik om te vullen en ik kijk wanhopig om mij heen, waar zal ik beginnen? Verstandig lijkt me in de keuken en daar neem ik een aantal pannen, borden, soepkommen en bekers en stop die samen met handdoeken en theedoeken in de eerste doos. In de kast in de kamer liggen liedboeken en...

...was en bleef alleen. Twee jaar geleden kreeg ik borstkanker en dat is uitgezaaid.'' Wij waren diep ontroerd en namen op verzoek van de hoofdzuster na een kwartier afscheid van de vrouw. De vrouw kreeg tranen in haar ogen en bedankte ons voor het bezoek, de enige in vele jaren. Toen we de...

De schilderijen sieren nu een kamer in mijn flatje en ze tonen een boerderij, een molen en een stadsgezicht. Mijn ogen moeten er ook in mijn jongste jaren vaak op gerust hebben en voor de ogen van een kind neemt alles snel magische, wonderlijke proporties aan... De schilderijen hebben me...

...moeder was een harde werkelijkheid voor Bjarne. Geen woorden van afscheid, slechts verwarde herinneringen aan een verwarde moeder.

...doos en stoel verdwenen waren, zodat ze rustig afscheid kon nemen. Al weken keek ze tegen de verhuisdozen aan. Haar dochter en schoondochter kwamen een paar maal per week om het huis op te ruimen of liever gezegd om alles weg te gooien. Het kleine beetje dat overbleef werd ingepakt. Bijna...

Voor mijn bejaarde ouders was het kleine, hardstenen beeldje, voorstellende twee grijsgeaderde olifantjes aan weerszijden van een dobbelsteen. Ik schonk het hen ter gelegenheid van hun verhuizing van het grote, vooroorlogse huis waarin ik mijn jeugd had doorgebracht, naar de kleine...

Het was nog maar zes jaar geleden dat Vera Lynn had gezongen over "Berkeley Square" en "The White Cliffs of Dover" en dat een wrede, onzinnige oorlog continenten had verscheurd. Ze was naar de huisarts gegaan met de vraag: "Kan ik met die jongen van Broeckx in zee gaan?" "Ik zie geen...

...in de avond gaaget nog een bietje", verklaarden hij en en zijn vrouw toen ik afscheid van hen nam.

Als ik het flatgebouw genaamd "Berkenrode" passeer met bus of auto, weet ik dat je daar bent, dat daar, op die velden, onder die oude eik, eens je zilverwitte as is uitgestrooid, mama! Dat was je wens; daar wilde je voorgoed rusten. Je portret in grijstinten siert mijn wand. Je draagt daarop...

...grote vrees dat al te spoedig het definitieve afscheid mij in een peilloze afgrond zal storten van verdriet, wanhoop en vertwijfeling en nog hecht ik mij tevergeefs als met wankele, ondeugdelijke en weinig betrouwbare spijkers aan het, figuurlijk gesproken, fragiele en nietige hout van onze...

...mijn kastje zit een pop die een donkerblauwe, kunstig gebreide maillot draagt; een laatste herinnering aan mijn tante G........

...was dit gebaar, deze geste nodig geweest! Het afscheid kwam onverwacht, plotseling. Woordeloos was je, en sprakeloos, verstomd, hulpeloos en machteloos..... Ik bekijk je foto in het oude album. De diepe verbittering spreekt uit je ogen, uit je verkrampte mond en uit je hele gestalte.......

...verdiepinkje. "Abschied vom Klavier" speelde je eens voor mij, maar ik heb voorgoed afscheid van jou moeten nemen....

...en zo herinner ik me hoe ik hen, de allerliefsten, mijn goede ouders die sinds lange tijd niet meer te midden van de levenden verkeren, naar hun laatste domicilie en mijn laatste ouderlijk huis, namelijk de aanleunwoning, gesitueerd in een stille buitenwijk, bracht en hen het beeldje cadeau...

...huis vergezelde ik oma dan wel eens, soms in paniek over het naderende afscheid; hoe zou ik ooit zonder haar verder kunnen? Maar oma zou nog lange jaren leven, later, in de bejaardenflat. Het afscheid zou komen toen ze drieënnegentig jaar oud was; zonder slag of stoot had ze die leeftijd...

...ronduit armoedige behuizingen had gesierd, vormde het stoffelijke bewijs van haar enige en prominente talent, geschonken door de liefhebbende ouders aan hun "zorgenkind". Ten afscheid van mij, haar levenslange vriendin, speelde zij eens nog "Abschied vom Klavier" voor mij, maar door...

...jaar oud was, dus ik had er niet heel veel herinneringen aan. Alleen alles wat er gebeurd was in de twee jaar dat ik er woonde. Het was een drukke stad, met veel verkeer en altijd veel mensen op straat. Bij guur weer was het wat rustiger. Ik maakte dan dikwijls lange wandelingen door de...

...van mijn allerliefste schat, alsof ik voorgoed afscheid genomen had, al had het doodsuur nog niet geslagen. De familie, de overgebleven familie, ook van overzee, zou bijeenkomen en een van hen zou mij troosten, zou me aanhoren, zou mijn tranen drogen... Mijn verdriet verwaaide en...

...Want in de beleving van zijn vader leken alle herinneringen aan deze dierbare plek afgebroken, voorgoed uitgewist. Onder een schrale winterzon reden ze stilletjes naar het verpleeghuis terug. Blijkbaar was dit voor hem de plek geworden waar hij zich thuis voelde. Gezien zijn kwetsbare...

...kind mocht de vrouw niet rouwen. Alle tastbare herinneringen - briefjes, foto's, de rouwkaart e.d.moest zij aan haar ouders afgeven. Verdriet en rouw moesten verzwegen en bedekt worden. Met alle gevolgen van dien... KLEINE VLINDER heeft als ISBN 905798 0827. In het fragment neemt de...