Alle inzendingen over afscheid buurman vriendelijkheid

De buurman ging verhuizen! Ik verzekerde de heren die met de klus bezig waren dat we nooit ruzie gehad hebben en nu zal ik ook nooit meer de zwartharige meneer in het portaal tegenkomen die in alle anonimiteit boven mijn hoofd bivakkeerde en die altijd vriendelijk groette.....…

Je kunt tegenwoordig je naaste buurman niet meer serieus nemen. Achter de schijn van vriendelijkheid gaan een nieuwsgierigheid en een laag zelfbeeld schuil die hun weerga niet kennen. Dit samengaan kan resulteren in inbraak in jouw computer of het hacken van je emailaccount.…

Ik heb lang moeten nadenken of ik deze weg zou gaan bewandelen maar, zoals mijn buurman zei toen hij vorig jaar door het ijs zakte: je moet over je eigen schaduw heen stappen. Slaat nergens op maar geeft wel de doorslag. Ik betreed de helderziende praktijk van Neeltje Grijskamp met enige huiver maar ze ontvangt mij vriendelijk.…

', zegt mijn vriendelijke, Marokkaanse buurman. 'En dan ga ik met je mee!', zeg ik tegen hem, 'want Marokko is een veel mooier land!' Mijn Marokkaanse buurman herhaalt dat tegen de verdwaasde, randje-opname-zijnde bovenbuurman.…

Het kassameisje prees zijn vriendelijkheid. Met haar matzes, boterhamboter en twee spijsbroodjes was mijn buurvrouw op weg naar huis gegaan. Het zat haar allemaal niet zo lekker. Had hij in de winkel al niet eng geloerd naar haar? Durfde ze het geld in haar eentje af te geven? Nee, ze zou wachten tot buurman thuis was.…

Hij is altijd keurig verzorgd, en groet altijd zo vriendelijk. Zijn kleren hangen altijd netjes aan de waslijn. Zo netjes, bijna bij het extreme af. Op een dag stond buurman in de hal. En waarachtig leek het of hij wat witter was geworden. Als je van witter worden kan spreken dan. Hij groette wel, maar een beetje zenuwachtig.…

Een simpele baan, genoeg verdienen, huurhuisje, autootje voor de deur, drankje, hapje, een vriendelijk woord voor de buurman. Niets tekort, maar wel van alles te weinig. En dan, dan heeft men je niet meer nodig, jouw aanwezigheid is overbodig, je wordt de laan uit gestuurd.…

Ze doen gewoon waar ze zin in hebben en ze vertellen dat vriendelijk aan iedereen die langs komt. Ik heb het. “Wij doen zo maar wat voor u”. Ja daar zal die vriendelijke meneer van opkijken.…

Buurman had het aardse voor de eeuwigheid ingewisseld en ik bevond me tussen een wanhopige vrouw en verdrietige kinderen. Ongezien glipte ik de deur uit. Blij dat ik langs was gegaan. 'Ik ben zo bang om op dat moment alleen te zijn,' had ze die middag gezegd.…

Ik laat mijn hark vallen en help mijn buurman in het zadel. Buurman dankt mij, zwetend gelijk een otter en rijdt weg. ‘Succes straks met afstappen, buurman!‘, roep ik hem hulpvaardig na. Een lichte rilling schiet door buurman heen en even slingert hij van rechts naar links……

Ik heb mijn buurman gekend en vond hem aantrekkelijk en niet onaardig of onsympathiek.…

Zij was dan ook altijd thuis, de buurman deed de boodschappen. Zelden heb ik als jongen zulke vriendelijke mensen meegemaakt. Ik kwam dan ook vaak op visite en deed de boodschappen voor hun bij de bakker, de kruidenier en de groenteman. Mijn vader adviseerde de joodse buren niet de straat op te gaan, want je weet nooit wie je verrader is.…

Ik vraag het morgen wel aan de buurman!”…

Buurman Herman is stervende, de klok tikt minuten weg die er niet meer toe doen. Zinloos vraagt hij zich af waarom hij het toch altijd goed gedaan heeft. Een man in tranen en een viervoeter die er helemaal niets van begreep. Buurman Herman, een kleine tragedie.…

Onder een andere naam heb ik hier gewag gemaakt van mijn buurman Herman, ook bekend onder de noemer boze buurman. Hij is nooit meer boos, gleed zojuist doodstil de lijkwagen in, dag buurman Herman.…

Mijn van nature vriendelijke buurman is de pispaal van de heren pestkoppen, omdat hij weigert mee te doen aan de roddel en achterklap, steken onder de gordel en vuile, naar onderen trappende spelletjes. 'Ze likken naar boven en ze trappen naar onderen!', zei mijn buurman zeer aangedaan.…

Zou hij zijn verstand verliezen en doorgaan de liefde te ondergaan bij deze vrouw of opstaan en afscheid nemen en naar huis gaan. Alie kon wel eens opbellen. Het viel niet mee, maar hij deed het, stond op van de bank en nam afscheid van haar.…

Gisteren vertelde ik dat ik daar geen zin in had. Vandaag flik je het mij toch. Ik dacht even dat we weer goeden vrienden konden zijn. Hoe kom ik elke keer toch zo dom. Elke keer stoot ik mijn neus weer aan dezelfde steen. Want jij wint met alles in woorden vooral in eigenwijs zijn. Dat is gewoon niet leuk meer. Het lijkt of ik praat tegen dovemans…

Mijn buurman zijn straatje is altijd schoon.…

Het is de vader van mijn buurman. Hij woonde een tijdje in bij zijn zoon toen hij wat slechter ter been werd. Een buitengewoon aimabel man. Heel anders als zijn zoon die de gewoonte heeft altijd alles in het seksuele te trekken. Zo heeft hij geen kopieerapparaat maar een “copuleerapparaat”.…

Mijn prettig gestoorde minder toerekeningsvatbare aardige excentrieke overleden buurman, met chronisch pathologisch verlies van verscheidene liefdes, had op z'n begrafenis een muziekwens: Napoleon XIV: 'They're coming to take me away'…

Genadevol voor de buurman, genadeloos voor het Spaanse buufje......geen afscheid kunnen nemen. Als de rouwauto met buurman Ger de straat uit rijdt, staan er véél van zijn oppaskinderen buiten. En huilen om hun dierbare opa....... Aan de rechtse kant woonde opa Jan. Altijd kon je hem uittekenen met een schoffel of een spade in zijn handen.…

Minister-president, Welterusten. Slaap maar lekker in uw mooie grote huis. Denk maar niet aan dat verre land waar 'onze jongens' zitten. Eenzaam, ver van huis. Denk vooral niet aan die duizenden doden. Die vergissing laatst met dat 'friendly fire'. En vergeet het vierde van die 10 geboden (die u als goed Christen vast wel kent). Denk maar…

Belangstellend en vriendelijk keek ze boven het mondkapje uit in mijn richting en ze stapte uit op het Stadhuisplein. Ik kon niet anders dan haar veel succes wensen met haar carrière en dwaalde na afscheid van haar genomen te hebben nog zinloos wat rond door het stadscentrum. De Latte Macchiato "bij Cees" kon me niet troosten...…

'Herkenbaar', sprak de vriendelijke stem van de uitvaartmeneer 's avonds laat in mijn oor.…

Tot mijn vriendelijke buurman zei, dat hij hem wel in de avond zou proberen hem te pakken. Ondertussen had ik iemand gevonden waar ik hem naar toe kon brengen. Wat een paniek toen er op het raam werd geklopt en mijn buur met de haan voor mijn deur stond. Gelukkig had ik al een grote doos in de gang staan, waar de haan in kon.…

Op weg naar het toilet, om ze daar doorheen te spoelen, zie ik door het raam buurman Bolknak staan. Hij ziet mij niet. Hij laat zijn hond uit. En zijn hond deponeert het diner van gisteravond op mijn stoep. Buurman Bolknak moedigt hem glimlachend aan. Daarna lopen ze weer door. Hond opgelucht, buurman breed grijnzend.…

Maar vooral aan mijn buurman die al die weken vrijwillig voor mij klaar hebt gestaan.…

De zware, groene toegangsdeur tot het appartementencomplex waarin ik al vijfentwintig jaar woon met de diagonale "strips" die de dubbele glasplaten inklemmen, heb ik nooit verafschuwd, maar ongeveer als een kunstwerk beschouwd, dat sfeer schept en het oog prettig aandoet, zoals ook de eigenlijke matglazen toegangsdeuren tot de appartementen met hun…

Ik opende de huisdeur en riep: ''Hallo buurman goedemorgen en ik wees naar de drol. ''Dat heeft mijn hond niet gedaan, misschien de hond van dat rooie wijf, ze heeft het bij mij ook geflikt, vuile sloerie dat ze is.'' ''Ik geloof je buurman, wil je een bakkie koffie met iets sterks erin?…