Alle inzendingen over begerigheid

De Vincent-Shop is een gezellige winkel met een binnenplaats die ligt in de schaduw en als het ware onder de bescherming van de majestueuze, neogotische gewelven van de Heuvelse Kerk. Op een dag, begin oktober, snuffelen er diverse armoedzaaiers rond tussen de kledingrekken, terwijl een sfeer van...

Iets begeren is niet altijd wijs, doch wijsbegeerte is een goed streven.

Moeder heeft het goed verstaan, zij doet dan wel slechts dromen van haar grond en land en weent om Opa, en kent zij het verhaal dat hij op een kwade dag zomaar werd weggevoerd en samen met velen van zijn dorp werd opgesloten in het kampement, en hij samen met de dorpsgenoten sedertien nooit meer in...

Ze kon nauwelijks wachten tot de Dood haar in zijn Vaderarmen zou nemen. De depressie strekte haar tentakels met zuignappen begerig naar haar uit. De noodlottige sprong van zeventien hoog of het mes aan de pols leken dichtbij, gewenst en aantrekkelijk. Veertig jaar had ze aan mijn zijde gelopen...

Het Arendplein ligt erbij zoals vijftig jaar geleden, met in zijn midden het groene, hoog opschietende, zomerse, welige gras. Maar de winkels zijn er niet meer die ons, kinderen nog, eens met hun brede en weelderige etalages lokten; de speelgoedwinkels met het zo begeerlijke speelgoed....

Het is middernacht. Weer vestigen mijn ogen zich op het zwarte asfalt van de snelweg en op het wazige, grillige, rode en groene spiegelbeeld van de stoplichten bij de kruising die ik zo vaak gepasseerd ben. De slaap, de zoete, verkwikkende slaap, die de ledematen lamlegt en de geest verdooft, wil...

Erich Fromm legt in zijn boek: "Een kwestie van hebben of zijn" de vinger op de zere plek van ons bestaan. Toen al (dit boek verscheen in 1976) vertelde hij dat het hebben centraal staat in onze hedendaagse maatschappij. De mens is de gevangene van zijn eigen hebzucht. Hoe waar is dit en hoe...

De euforie tijdens de begeerte verandert na vervulling in menig geval al snel in een gevoel van gezapige vanzelfsprekendheid.

Na een lange reis door de dorpen, langs de onheilspellende bebouwing, overspoeld door een zwak en bleek januarilicht, ben ik weer gearriveerd in het huis dat ik mijn laatste thuis in de wereld mag noemen, waar het vooroorlogse, statige en solide meubilair op me wacht, waar de staande klok uit...

BEGEREN Jouw schoonheid. Je mooie lichaam. Zo hoog en zo diep. Liefde is zo mooi als lust toelaat. Dansen op het ritme van jouw golvende lichaam. Je tong in mijn oor. Je heupen die mij doen groeien. JIJ met drie hoofdletters. Jij die mij kust. En ik wil, voel, doe en geniet. ...

Toen zij niet lang meer te leven scheen te hebben, bracht ik het schriftje voor haar mee dat zij mij eens gegeven had, een van de schamele bezittingen uit haar jeugd, waarop armoede en gebrek hun zware stempel gedrukt hadden. In de trotse letters van haar eigen handschrift stond in zwarte inkt...

Entree, gerecht en crème brûleé (een picareske) De kus, de daad en het naspel als subtitel voor deze beschouwing, zou een hele mooie zijn en omgekeerd geldt precies hetzelfde: de subtitel als titel. Die vrouw ontmoette ik toen zij net als ik nog kind was. Die twee daarna verleidden. De...

In mijn studententijd werd ik tijdens mijn studie psychologie doordrongen van de wellicht heden ten dage gedateerde leer van professor Skinner over stimulus en response en al dan niet operante conditionering en als studenten moesten we de arme, kwetsbare, witgevederde duiven africhten in 'Skinner...

In de zwart-witfilm over de vijftiger jaren van de vorige eeuw, het tijdvak waarin ik geboren ben en dat me uit eigen foto's nog zo dichtbij lijkt; in die film die in het "Erfgoed Depot", een soort museum in Riel vertoond werd, waren weidse wolkenluchten te zien, veel braakliggend land, het...

In mijn studententijd werd ik tijdens mijn studie psychologie doordrongen van de wellicht heden ten dage gedateerde leer van professor Skinner over stimulus en response en al dan niet operante conditionering en als prille studenten werden we geacht de arme, kwetsbare witgevederde duiven af te...

Het gebouw in Tilburg West waarvan de gevel bezet is met felgekleurde, in mijn ogen uiterst lelijke panelen, is mij niet onbekend gebleven. Vroeger vormde het het decor voor mijn journalistieke werk en kwam ik er samen met collega-vrijwilligers. Men moet van de strakke, moderne, kale inrichting...

...karikaturale gestalte tegemoet van de hebberige begerigheid in levenden lijve. Toen we bij de lift stonden vertrouwde ze me toe dat haar baarmoeder vervaarlijk en onstuitbaar aan het zakken was, nadat zij eerder "psychisch" blind was geraakt door een onfortuinlijke valpartij. En dat alles na de...

DIENST DER INSECTEN Die kleine vliegende diertjes komen ons in het warme jaargetijde tergen met hun druk gezoem, maken ons nijdig of jagen vrees aan. Die muggen met hun slurfjes zuigen begerig bloed, geven als dank daarvoor jeukende bultjes. De angels van wespen en bijen zijn meestal...

Beste Bibi, Wanneer ziet Israël nu eens in dat de grens van het onbetamelijke, het onfatsoenlijke is bereikt? Een ieder heeft recht ergens op deze mooie planeet te wonen; jij niet minder dan zij en zij niet minder dan jij. Zij willen niet met stenen gooien en Kolonisten vermoorden, maar hun...

De Lange Schijfstraat in Tilburg vormt een onaanzienlijke dwarsstraat die de drukke verkeersaders van de Schouwburgring en de Korvelseweg met elkaar verbindt en waaraan het gebouw van een juridische instantie is gevestigd waar ik lang geleden "de kous op de kop" kreeg en ook het sobere...

Bij bezien van het televisieprogramma Boer Zoekt Vrouw valt op, dat boerenleven nog steeds een romantisch ideaal lijkt. Door begerige blikken van kandidaten, door cameramensen onder elkaar ‘slachtvlees’ genoemd, zien wij ansichtkaarten van landlevens. De geur van stront, pis en gegil van bange...

In onze aldi staat ze vlak voor me, mevrouw F. Bloeddorstig, onherroepelijk, wraakzuchtig. Jazeker, ze had, mei jongstleden, mijn ‘Geilpraat Met Benedenbuurman’, op deze site gelezen: ‘dat viel me vies tegen, als ik uw rioolcolumnisme mag geloven, van twee kwijlende heren die zich aanstellen...

‘Een tevreden mens is een onmens’. Ik heb het mijn vader meer dan eens en tijdens verschillende gelegenheden horen zeggen. Misschien heeft hij het zelf bedacht, misschien heeft hij het van een ander gehoord. Gelezen hebben zal hij het niet, want ik heb hem nooit een boek zien lezen. Pas...

Mijn leven is een tijdelijk verblijf in een lichaam dat schijnbaar een vorm heeft. Dit wonderlijke lijf wordt gemaakt, bestaat een tijdje en vergaat dan weer tot levende deeltjes die geen gewicht en vorm hebben. Ook ik blijf en leef, maar míjn vorm verandert. Ik ontwikkel mij en mijn vorm...

In een huis met ruis geboren Gedachten verstoren, alsof gemangeld door gruis, de waan van alledag Wijs’lijk bezworen, verloren, in blind gezag der grijze muizen Met ijs’lijke woorden, voren getrokken in moraliteit van wat vermag Bovenal, waar elke afzonderlijk gespleten perceptie zag Wat...

Opwaaiende gordijnen rond slanke pilaren, terwijl mijn kloppende slapen gedachten stuwen naar bovenwolkse dreven, van waaruit ik opgewonden het krioelen der massa aanschouw, terwijl pijn en vreugde afwisselen met boertig leven, verheven devotie en nietszijnde en onzijnde materie, als aangespoelde...

Grote onzin! Even vreemd als een varken conferencier noemen. Dat buffet loopt niet. Het is een reeks tafels of planken op schragen waarop meestal vrijwel oneetbare producten staan uitgestald. Het geheel staat, min of meer hebberige mensen lopen er langs om hun bord zo vol mogelijk te laden. Die...

In de zone tussen De Kempen en Noord-Brabant is een tafeltennisrevolutie gaande. Tien jaar geleden geloofde niemand het: de Belg neemt ons over. De gemeente Bree gaat, als eerste, zuid-Nederlandse tafeltennissers uit het riool trekken. Zo’n gedeeltelijke staatsgreep dreigde al langere tijd; het...

In de zomer van 1990 verhuisde Bjarne van de Amsterdamse Jordaan naar de volksbuurt de Baarsjes. Een grote keuken, een badkamer, een woonkamer en een slaapkamer, en aan de achterkant van het huis een balkon. Een kleine zolder boven aan het trappenhuis. Een lange zijstraat van een drukke...

In de avondsessies leek vaak moedeloosheid te overheersen. Sommige onderhandelaars toonden zweetdruppeltjes bij de haargrenzen. En de kelen leken soms dichtgeschroefd met een soort fijnstof, waardoor praten qua stemgebruik stroef verliep. Niemand dorst in dit zoveelste politieke formatieoverleg de...