De kinderen van Bensing, onze buurmeisjes, hadden daarentegen mooie feeërieke sprookjesboeken met wijnrode kaft. Vader was ingenieur en Monique mijn vriendin...
Later verhuisden ze naar Berkel-Enschot en ik koester nog altijd een dierbare herinnering aan een verjaardagsfeestje
aldaar.....…
In de tuin nu onderwijst ze drie buurmeisjes. Allen zitten rond de vijver. Op het kroos zitten een paar padjes, zó klein en licht dat ze er niet doorheen zakken. Behoedzaam pakt ze er één op en zet hem op haar vlakke hand. Een paar tellen later springt het beestje weg, het gras in.
“Dat is een springpad”, legt ze uit.…
Tot deze week de buurmeisjes met mijn dochter kwamen spelen en het ene meisje zei: “Jij lijkt op mijn moeder, alleen dan met heeeeeeel veel minder rimpeltjes.” Kijk, dat moeten we hebben. Kinderen zijn eerlijk. Die zit in de pocket.
Ik had er echter niet bij stil gestaan dat de buurvrouw minstens twaalf jaar ouder is als ik ben.…
Ik was op weg naar mijn zus, de dierbaarste, de enig overgeblevene van mijn familie die in onze kindertijd naast me stond, die me verdedigde als de buurmeisjes mijn dierbare pop hadden afgepakt.…
Ik was op weg naar mijn zus; de dierbaarste; de nog overgeblevene van mijn familie die in onze kindertijd naast me stond, die me verdedigde als de buurmeisjes mijn dierbare pop hadden afgepakt.…
Ik maakte indruk op de buurmeisjes, Marjan had nog twee zussen, door mijn uitgebreide ornithologische kennis. Ornithologie is een moeilijk woord voor vogelkennis. De zusjes kenden maar twee soorten vogels. Grote mussen en kleine mussen. Mus is trouwens piaf (zie vorige verhaal) in het Frans maar dit terzijde.…
Ze wilde zo snel mogelijk weer naar huis, want tegen vier uur zouden een paar buurmeisjes komen om haar verjaardag te vieren. Mijn vrouw heeft in de huiskamer een hoekje vrijgemaakt, waar op een tafeltje het kooitje kon staan. Het vogeltje werd erin gestopt, maar was niet meer zo luidruchtig als in de winkel.…