Alle inzendingen over eenzaat

...de gitaar van onder het stof en beroert de snaar, het stompe klaaglied van de eenzaat.

Hij noemt het ‘zijn’ stad, Oostende. De plaats die hij dagelijks afschuimt in zijn zoektocht naar de zin van het leven. Voornamelijk een leven de naam amper waardig. Het gevoel van nuchter zijn kan hij niet eens meer omschrijven. De laatste dag dat hij niet dronken was, weet hij zich al lang...

...van onze buren, ontroerd door het zachte licht van de nieuwe zon. Hij was een eenzaat.

Al zo vaak dacht hij eraan dit aardse leven te laten voor wat het is. Er gewoon uitstappen en hopen dat er voor eenzaten zoals hem ergens nog een tweede kans voor het grijpen ligt. Die kans zou hij met beide handen aannemen in het volle besef dat hij beter kan en heel wat meer in zijn mars heeft...

Het vele drinken begint dan toch méér en méér van zijn verkommerd gestel te eisen. In zijn ‘heldere momenten’, die steeds minder vaak opduiken, weet hij zich amper te herinneren wat er de voorbije uren aan hem is voorbijgegaan. Hij denkt dat er voortdurend telefoon voor hem is, maar het...

Duisterder dan ooit lijkt het wel, wanneer hij zijn vertrouwde kroeg, ‘Het Pikante Kruid’ wil binnengaan. Dit slaat niet alleen op het nachtelijke uur, maar tevens op de gemoedsrust waarmee hij het laatste paar uren rondloopt. De onzekerheid die langzaam aan hem vreten gaat. Het ziekenhuis...

Het leek een eeuwigheid te duren om enig zicht te krijgen op de situatie waar hij deze keer in verzeild is geraakt. Minutenlang was hij al aan het staren naar een hagelwit plafond met vier heldere lampen, en nu pas drongen de eerste geluiden langzaam tot hem door. Hij wordt steeds nerveuzer, en...

Het is al laat in de middag als hij ontwaakt en zich één ogenblik, slaapdronken, afvraagt, waar hij zich bevinden zou. Een zucht van opluchting ontsnapt zijn schorre keel als hij merkt dat hij deze keer toch het portaal van zijn schamele woning heeft gehaald. Nog net ziet hij vanuit zijn ooghoek...

...dashboard van zijn BMW. Maar zelfs al waren er al gsm’s, we hadden het niet moeten proberen, want er waren regels. En de eenzaat die toch stoer wilde doen, die werd van school gestuurd. Nu wordt de leraar van school gestuurd.

Ze maken al eens het verwijt (of compliment), dat ik te zachtaardig ben. Niet hard genoeg om in agressieve bewoordingen, degelijk gefundeerde bevindingen neer te pennen. Laat staan columns. Raakt mij zoiets? Helemaal niet. Misschien is het wel ‘de kunst‘ om zo te schrijven. Weet ik...

Jan-Jacob Slauerhoff (1898 - 1936) heeft een veelbewogen leven geleid, waarin het schrijven van poëzie en proza centraal stond. Hij is geboren in Leeuwarden. Zijn ouders waren streng en godsdienstig (protestants), mensen bij wie hij weinig tot geen grond onder de voeten kreeg. Jan was een...

...een bestekfabrikant in Sheffield, een humeurige eenzaat, die niets van haar poëtische ambities wilde weten, zelfs toen ze als hoedenmaakster de kost verdiende, liet hij haar links liggen, bromde wat over modieuze onzinnigheid. Toen ze voor Millais als Ophelia poseerde in een badkuip, verwarmd...

...in Katlijk sta ik te boek als een onberekenbare eenzaat, die bij het minste ongerief geweld gebruikt! Ze blijven het liefste zo ver mogelijk bij mij vandaan!'. Tjitske probeert een begripvol geluid uit haar neus te produceren en met haar ogen empathie te veinzen. Ze ziet hoe Sytze een...