Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De Eenzaat....

Hij noemt het ‘zijn’ stad, Oostende. De plaats die hij dagelijks afschuimt in zijn zoektocht naar de zin van het leven. Voornamelijk een leven de naam amper waardig. Het gevoel van nuchter zijn kan hij niet eens meer omschrijven. De laatste dag dat hij niet dronken was, weet hij zich al lang niet meer te herinneren, het aantal black-outs telt hij niet meer.

Toch heeft hij nog heldere momenten. Net na het uitslapen van zijn dagelijkse roes. Die gebruikt hij dan om zijn enige hobby levendig te houden. Het zijn momenten waar hij schuil gaat in de virtuele wereld, het internet, met alle toestanden er omheen. Niemand kan hem daar raken, althans niet fysiek, en verbaal heeft hij lak aan alles en iedereen. In die heldere momenten noemt hij zich ’schrijver’, en dit in de breedste zin van het woord.

Elke keer weer gaat hij vol goede voornemens aan de slag maar vervalt even vlug in zijn dagelijks ritueel, het drinken. Elk glas resulteert in meer frustratiemomenten waarin zijn waanideeën de bovenhand krijgen. Eraan ontsnappen kan niet, het onder controle houden evenmin en na een paar glazen neemt zijn aandachtsdrang zulke proporties aan dat hij alle remmen overboord gooit en met niets of niemand nog rekening houdt. De duivel in hem neemt het over en zo verliest hij telkens weer de strijd in zelfbehoud en het respect naar anderen toe. Zijn haat, frustraties en walging van dit leven reageert hij af in zijn schrijven of als dit niet lukt in verwijten naar alles en iedereen die zijn vaarwater kruist.

Alles gebeurt in een waas. De dag van gisteren herinnert hij zich niet en dat hoeft ook niet voor hem. De dagelijks portie aandacht, positief of negatief, is de enige drijfveer om zijn dagen door te komen. Dit en zijn onlosmakelijke dosis drank die hij dagelijks tot zich neemt.

Dat hij irritant overkomt, beschimpt en uitgescholden wordt kan hem weinig schelen, integendeel, hij geniet er gewoon van. Zo krijgt hij immers de aandacht die hem in het echte leven nooit ten dele valt. Het is voor hem de ultieme wraak naar de maatschappij toe. Naar een samenleving waar geen liefde voor hem te vinden is, grotendeels door eigen schuld. Zijn onbegrip en de verwerping door alles en iedereen in zijn naaste omgeving, maken hem tot de persoon die walgt van zichzelf en deze gevoelens gewoon doortrekt naar anderen toe.
De kroegen waar hij dagelijks komt, laten betijen. Hij heeft er geen vrienden en zolang hij in zijn hoekje blijft, kunnen de uitbaters er best mee leven. Zolang hij maar spendeert. Als ze merken dat het de verkeerde kant dreigt op te gaan, te gortig of hij klanten lastigvalt, zetten ze hem gewoon buiten. Ze noemen hem dan ook niet voor niets…‘Mister Trouble’.
Maar wat kan hem het schelen. Het is immers aandacht, de zo verlangde aandacht, en daar is het hem allemaal om te doen.

Het is zielig en hij beseft het wel, maar het is machtiger dan hemzelf. De combinatie van drank en het pesten van al dan niet gewillige slachtoffers, bezorgen hem een dagelijkse roes waarmee hij best tevreden is. Dat hij velen daardoor kwetst zal hem worst wezen.

Schrijver: danny cant., 20 juni 2005


Geplaatst in de categorie: drank

3.8 met 5 stemmen 1.155



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)