Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De reddende poes van Katlijk

De Friese, internationaal zeer succesvolle filmactrice Tjitske Fierstra zit vastgebonden aan een eenvoudige keukenstoel vol verfschilfers. De touwen zijn extra strak aangetrokken, waardoor ze in haar vlees snijden. Ze kan alleen maar wanhopige neusgeluiden maken, want haar gijzelaar heeft een vieze keukendoek in haar mond gepropt. Ze snapt er helemaal niets van. 'Waarom heeft die engerd juist mij gevangen genomen?', piekert ze, 'ik ken die rare kerel niet eens!'. Zodra zij volgens haar gijzelaar teveel lawaai maakt, komt hij even tevoorschijn om haar een harde klap in haar gezicht te geven. Dus besluit ze stil te blijven, al kijkt ze wel goed om haar heen, zoekend naar ontsnappingsmogelijkheden en al of niet duidelijke wapens. Op een gammel tafeltje staat een vaas met verlepte bloemen. Die vaas slaat ze graag op die lelijke kop van haar belager kapot, maar vooralsnog is ze met haar onderbenen aan de voorste stoelpoten vastgebonden en zijn haar armen op haar rug vastgebonden en zelfs extra vast aan de rugleuning. Zij kan geen kant op en zij kan alleen maar hopen dat die griezelige gek wat genade gaat tonen. Een zwarte poes glijdt langs haar rechterbeen. Dat voelt extreem zacht door het contrast met het snijdende touw. 'Zorro, oprotten daar!', roept de wrede cipier, 'ga weg bij dat mens, want dat is mijn speeltje!'. Het beest schiet inderdaad de tochtige gang in. Niet dat die poes veel verlichting kan brengen, maar het was wel even een troostrijk gevoel, wat er door haar heen ging, maar heel even, want de bittere werkelijkheid keert topzwaar terug. 'Wat is die mankepoot toch de hele tijd aan het doen?', denkt ze angstig, 'wat is die griezel toch met mij van plan?'. Juist op dat moment verschijnt haar gijzelaar Sytze Brassinga in de deuropening en sleept hij zijn linkerbeen met zich mee. 'Je hoeft niet te denken, dat je snel gevonden wordt!', zegt Sytze, 'want ik krijg nooit bezoek en voor de meesten hier in Katlijk sta ik te boek als een onberekenbare eenzaat, die bij het minste ongerief geweld gebruikt! Ze blijven het liefste zo ver mogelijk bij mij vandaan!'. Tjitske probeert een begripvol geluid uit haar neus te produceren en met haar ogen empathie te veinzen. Ze ziet hoe Sytze een limonadeglas met jenever vult en hoe hij die met een trillende hand voor de helft leegt. Daarna sluit hij de gordijnen en knipt hij het licht aan. De ouderwetse lamp met een vergeelde stof schrikt zo van het licht, dat er veel stofdeeltjes naar beneden dwarrelen. Sytze pakt een half blikje Whiskas uit de koelkast en hij doet dat met een lepel op een schoteltje. Hij hoeft Zorro niet te roepen, want die is meteen teruggekeerd. Het smakken van Zorro doet pijn aan Tjitske's maag, die inmiddels ook wel trek heeft. Sytze doet alsof er niets aan de hand is en hij braadt een stuk biefstuk voor zichzelf, terwijl hij af en toe even naar Tjitske kijkt, alleen om te zien of ze nog goed vast zit.

Sytze woont met veel plezier in 't Slotje op de Schoterlandseweg 26 in Katlijk. Het is er heerlijk rustig en hij heeft alle ruimte voor zichzelf. Ooit was hij een gevierde filmacteur, tenminste volgens zijn beleving, en droomde hij van Hollywood. Hij was veelbelovend en een internationale carrière lag in het verschiet, meent hij nog steeds, maar na een ernstig auto-ongeluk nabij Sneek raakte zijn linkerbeen verbrijzeld en zijn gezicht verminkt. De belangrijke filmrollen verminderden meteen en zelfs voor bijrollen werd hij nauwelijks nog gevraagd. Met veel moeite heeft hij zijn filmcarrière vaarwel gezegd en is hij kunstfotograaf geworden en dat is hij nog steeds. Hij heeft al heel veel beroemde acteurs en actrices voor zijn lens gehad, beweert hij vaak zelf, en in bepaalde kunstkringen geldt hij als een meester op het gebied van de kunstfotografie, al bestaan die kunstkringen vooral in zijn fantasie, want in feite exposeert hij maar mondjesmaat en is de reactie continu matig tot afwijzend. 'Jij wilt natuurlijk graag weten, waarom ik jou heb gegijzeld hé?', vraagt Sytze na zijn laatste hapje biefstuk. Tjitske probeert vragende ogen op te zetten en ze maakt een instemmend geluid. 'Welnu, schatje, ik heb jouw filmcarrière een beetje gevolgd en ik moet zeggen, dat je het uitstekend doet, vooral in jouw laatste film, de psychologische thriller 'The Rich Lunatic', waarin jij die gestoorde, verveelde bankier John Rogers weet te ontmaskeren als een gewetenloze seriemoordenaar, gespeeld door John Travolta. Prachtig hoe jij de spanning weet op te voeren en hoe jij hem net een stap voor blijft gaan. De seksscène aan het eind van de film is inmiddels wereldwijd legendarisch, mede door de helicopter, die opeens voor het slaapkamerraam opduikt, en het dodelijke schot van agent William Cooper, gespeeld door Tom Cruise. Mijn oprechte complimenten, schatje, want je hebt zelfs de roem van Carice van Houten overstegen! Vandaar dat ik niet Carice, maar juist jou heb uitgekozen om te gijzelen! Op het journaal, dat mag je best weten, is het hele politie-apparaat inmiddels in rep en roer en werken ze met man en macht aan de oplossing van jouw ontvoering. Als je maar genoeg van waarde voor het nationaal belang bent, dan zetten ze alles op alles om je te redden. Jij denkt misschien dat jij daarmee geluk hebt, maar ik kan je vertellen, dat het tegendeel waar is, want ik ben absoluut niet van plan om jou ooit nog uit handen te geven en ik heb uiterst teleurstellende plannen met jou, maar daar zal ik jou nu nog maar niet mee lastig vallen. Dat is iets voor later, weet je wel, maar niet voor heel veel later, schatje, dat weer niet hé! Ondertussen lijkt het mij een fantastisch idee om nog maar zoveel mogelijk van jou te genieten, want ondanks mijn krakkemikkige gestel ben ik nog wel een man van vlees en bloed hé, die schavuit in mijn broek is nog lang niet uitgedoofd!'.

Twee weken na de gevangenneming van Tjitske ziet zij er ondervoed, vervuild en uiterst verzwakt uit. Sytze heeft haar vreselijk seksueel misbruikt en zij moet naakt op haar handen en voeten kruipen, terwijl zij aan een ketting vast zit. Wanneer zij niet op haar handen en voeten kruipt, geeft Sytze haar gemene slagen met een paardenzweep. Zij kan alleen wat in de keuken rondkruipen, want verder reikt de ketting niet. Sytze heeft twee naaktfoto's van haar gemaakt en die heeft hij, stomdronken van al de jenever, naar de redactie van 'Trouw' gestuurd. De andere, landelijke kranten hebben deze foto's meteen overgenomen en een speciaal rechercheteam heeft de foto's bestudeerd, maar nergens een duidelijke aanwijzing gevonden. Er wordt nog steeds in het duister getast. De hulp komt uit een heel andere hoek, want Libbichje Batema uit Katlijk ziet tot haar grote verbazing ineens de poes van Sytze met een vrouwenslip in haar bek lopen. Zij parkeert haar opoefiets en zij trekt de slip uit de bek van de poes. 'Die slip kan van iedereen zijn!', denkt ze, 'maar ik vertrouw die Sytze niet en waar komt die slip anders vandaan?'. Dus sluipt Libbichje even later rond 't Slotsje en gluurt zij door een raampje. Tot haar grote schrik ziet zij hoe Sytze daar een naakte, vermagerde vrouw aan een ketting heeft en zij vermoedt meteen, dat dat wel eens de vermiste actrice Tjitske Fierstra kan zijn. Wanneer zij ook nog ziet hoe Sytze een seksuele handeling bij die arme vrouw verricht, gaat zij zo snel en stil mogelijk terug naar haar fiets en haast zij zich naar huis. Libbichje licht eerst nog haar vriendin Wietske Klompstra in en daarna belt ze meteen de politie in Heerenveen. Die zijn maar wat blij met haar informatie en zij vragen haar met klem om nu bij die verdachte uit de buurt te blijven. Een speciaal arrestatieteam uit Leeuwarden wordt ingezet en een ambulance voor het slachtoffer, die mogelijk Tjitske is, wordt standby gehouden. 'Zo!', zegt Sytze een tijdje later, 'het is wel mooi geweest met jou, voordat die smerissen erachter komen, dat ik jou in mijn huis gevangen houd, ga ik mezelf in veiligheid brengen en jouw sporen uitwissen! Het spijt me, maar er zit helaas niets anders op, maar nog bedankt voor de fysieke geneugten, zeg maar, al was het niet echt van harte hé? Dat had ik heus wel door, jij, valse topactrice! Zorro! ellendig beest, ga bij haar weg! Ze stinkt inmiddels nog meer dan jou!'. Sytze trapt Zorro de gang op en hij verdwijnt even naar de huiskamer. Hij komt terug met een pistool in zijn rechterhand. Die richt hij meteen op Tjitske, die van angst in elkaar duikt. 'Wees maar niet bang, paniekvogeltje, het is zo gebeurd!', zegt Sytze met een sadistische glimlach rond zijn smoel, 'en dan ben je voor altijd van mij af!'. Hij zet haar hardhandig op de keukenstoel en hij gaat achter haar staan. 'Aardig van me hé, zo zie je de kogel immers niet aankomen en krijg je van mij een eerbiedwaardig genadeschot!, zegt Sytze nog, terwijl hij het pistool op haar achterhoofd richt. Tjitske weet niet anders dan dat haar laatste uur heeft geslagen en zij knijpt haar ogen zo stevig mogelijk dicht. 'O God, ontferm U over mij en ontvang mijn arme ziel!', denkt ze uiterst verdrietig. Er klinkt een keiharde knal en niet Tjitske, maar Sytze wordt in zijn hoofd geraakt. Een scherpschutter heeft hem met een schot door het keukenraam onschadelijk gemaakt. Even later stormen er zwaar bewapende agenten de keuken in en wordt Tjitske uit haar lijden verlost. Twee witte broeders brengen haar naar de ambulance en zij kijken vreemd op wanneer een zwarte poes de ambulance inspringt en zich naast de gewonde Tjitske nestelt. Haar kaken zijn helemaal verkrampt door de keukendoek en het eerste wat zij zegt is: 'Zij lief!'. Dus mag Zorro met haar mee naar het ziekenhuis. Pas veel later krijgt ze van de politie te horen, dat ze haar door Sytze's poes en de opmerkzame Libbichje Batema op het spoor zijn gekomen. Met name hierdoor heeft Tjitske Zorro inmiddels tot haar poes gemaakt.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
14 februari 2023


Geplaatst in de categorie: misdaad

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)