Alle inzendingen over familie zus afscheid

...maar ook desastreuze herinneringen ooit instorten en vervallen tot een ruïne? De avond spoedt zich ten einde. Bij het station neemt mijn zus afscheid met een vluchtige kus en ze verdwijnt in de duisternis, de duisternis die haar liefste gestalte eens voorgoed zal verzwelgen en...

...stond gedurende lange jaren aan de zijde van mijn zus en volgde haar overal. Het gemis is groot en overweldigend en in verbijstering en groot verdriet zoekt mijn zus tevergeefs naar de kameraad die niet meer is, die het doodsrijk heeft betreden en die daar nu verblijft te midden van de schimmen...

...en mijn zus die naam. Inderdaad bezat mijn zus in haar jeugd volop blozende wangen met een kuiltje erin dat ze nog bezit op haar vierenzestigste, nu echter een gordijn van grijze haren haar gezicht omlijst. Is ze vergrijsd door zorgen en leed? Ik heb haar innig lief. Degene die naast mij...

De zus, de liefdevolle, bezorgde en betrokken zus van de zeer zwakbegaafde man, leest zijn wisselende sentimenten af van het gezicht van haar broer. Zij probeert uit zijn gebaren zijn gemoedstoestand op te maken. Met behulp van haar kunstzinnige gaven zal zij een wandschildering vervaardigen die de...

...jaar her, toen de straten overdekt waren met sneeuw en we met onze ouders naar het kleine kerkje waren geweest en thuis, waar de kerstboom stond, krentenbrood en chocolademelk kregen. Mijn zus herinnert zich een en ander. Het onderzoek toont geen mankementen aan en blij en gelukkig...

...wie zij een nieuw leven begint....) En eens zette een vage maar sterke intuïtie me aan de boerderij te bezoeken; dertig jaar geleden, toen de baby in de armen van zijn moeder, mijn zus, het levenslicht aanschouwde. Mijn neef was geboren... Nu, dertig jaar later, is hij man geworden,...

Het uur van het afscheid was gekomen. De man kwam de zus opeisen. Hij voerde de zus, die in trouwe saamhorigheid aan de zijde van de andere zus had gewandeld gedurende de door onschuld getekende jeugdjaren, die als de ijlende wind voorbij gevlogen waren, mee in het huwelijk. De strubbelingen, de...

...omheen schuifelden ten teken van laatste afscheid.... In de kerk had de pastor de overledene beschreven in bewoordingen die allerminst recht konden doen aan het veelvormige innerlijk van de mens, aan de talloze universa die in hem leven (dat zij graag tenniste en skiede wisten wij ook...

...maar ook desastreuze herinneringen ooit instorten en vervallen tot een ruïne? De avond spoedt zich ten einde: bij het station neemt mijn zus afscheid met een vluchtige kus en ze verdwijnt in de duisternis; de duisternis die haar liefste gestalte eens voorgoed zal verzwelgen en...

...hartelijkheid en tederheid die mij nooit meer iemand op die manier zou verlenen. Voorlopig sloeg het afscheidsuur nog niet, maar ik zag het met huiver tegemoet......

...alle mogelijke égards die ze verschuldigd zijn of zelfs zoals de meeste mannen verering koesteren voor de vrouw. De zus ontfermt zich over de zwakbegaafde broer. Bij het afscheid zal Philippe met gekromde vingers het glas van de deur betasten en hij zal flauwtjes zwaaien naar de zus en de...

...van mijn allerliefste schat, alsof ik voorgoed afscheid genomen had, al had het doodsuur nog niet geslagen. De familie, de overgebleven familie, ook van overzee, zou bijeenkomen en een van hen zou mij troosten, zou me aanhoren, zou mijn tranen drogen... Mijn verdriet verwaaide en...

...die hij voortdurend mist, om het al te spoedige afscheid en het vooruitzicht van de al te lange, saaie en eentonige dagen die onvermijdelijk weer gaan volgen, in het gezelschap en onder de leiding van vreemden, die nooit en te nimmer de zo innig vertrouwde liefde en kameraadschap van zijn zussen,...

...zij er op die cruciale momenten, als de beslissingen genomen moesten worden: op die "scharniermomenten" van het leven... Ik heb tante ten afscheid gekust op de beide wangen. Toen ik aangekomen was in mijn geboortestad, "begroetten" mij naast mijn woning de bomen, al in zomertooi.

...en heb ik nooit afscheid genomen van dat ene vriendinnetje (‘Laat mijn geest je penetreren!’). En toch. Ik neem afscheid. Al bestaat het niet. Fluister gewoon mijn naam. En ik kom eraan. Of niet. Dag.

...levert meer langdurende negatieve emoties op dan een overwinning aan momentane gelukvoelens...

...goed in evenwicht. Ze is als een soulmate. Ongeloof’lijk Mijn tweelingzus !!

...Ik had hem kunnen helpen, zegt de moeder en de zus van Rob, dochter van die moeder gelooft er geen barst van. Het is duidelijk. De familie kan de straf niet bepalen. De familie kan geen recht spreken. D66 heeft het voor elkaar dat slachtoffers van een misdrijf in de rechtbank kunnen spreken....

... Waarom ik dat doe? Omdat het niet mijn zussen zijn, maar die van mijn man. Hij durft er geen woorden aan vuil te maken en dus wordt de lieve vrede bewaard en kan ik bij de volgende verjaardag mezelf weer de pokken ergeren en een halve taart wegflikkeren. Nee, van je familie moet je het...

...jaar geleden kreeg ik borstkanker en dat is uitgezaaid.'' De mannen waren diep ontroerd en namen op verzoek van de hoofdzuster na een kwartier afscheid van de vrouw. De vrouw kreeg tranen in haar ogen en bedankte ze de mannen voor het bezoek en zwaaide naar ze toen ze de kamer gingen...

Wij willen terugkijken op een goede jeugd. Wij zijn het kwaad ontgroeid en gezond volwassen geworden door te vergeven en te vergeten. Langs een hele zware weg, dat wel, ja, we hebben het moeilijk gehad, wij kennen het leven en wij kijken nergens meer van op, alles dragend, nooit klagend. Wij hebben...

...voor ons allemaal en gaandeweg nemen we afscheid van dingen die ooit belangrijk voor ons waren. Wat is het dan heerlijk om zo af en toe samen te mijmeren over hoe het 'vroeger' was. Met mijn zus kan ik dat nog niet, maar wij zijn druk bezig met het zorgzaam opkweken van nieuwe...

...avond, als ik later op de brommer stap. En mijn vermoedens worden bevestigd Mijn zus is vandaag een jaar verder dan de rest.

...bezoek gekomen bij de zeer zwakbegaafde man. De zus heeft een puzzel voor hem meegebracht, die het werelddeel Afrika toont en die versierd is met vele kleurige afbeeldingen van vele bewoners van dit continent. Het is alsof ze de zozeer geliefde, maar tevens zozeer gehandicapte broer eraan wil...

...staat hem ondanks alles toe het spel razendsnel en perfect te spelen en veel sneller en beter dan zijn bejaarde zus.... Het afscheid kwam. Ik moest hem achterlaten in zijn kleine appartementje waar hij hele dagen achter zijn tafel zit....

Daar, aan die langgerekte straat die uitmondt bij het zwarte, ondoorgrondelijke water van het Wilhelminakanaal waar het kleine huisje is van de brugwachter, in de nabijheid van "De Zwaaikom" waar ik in jeugdjaren de ranke en elegante zeilboten aanschouwde en waar we kano's huurden en roeiboten...

...over de wateren uitzond, overstemde zijn afscheidsgroet en het geluid van zijn stem ging verloren te midden van de rumoerige mensenmassa. De deining van de woelige oceaan zou de moeder, mijn tante, en haar ongeboren kind bepaald niet zachtzinnig wiegen en dragen tot zij de inhoud van...

...van papier-maché, die de lotsverbondenheid en levenslange saamhorigheid tussen twee zussen voor mij symboliseren.....

...lichaam en leeft daarna verder aan gene zijde. Afscheid nemen van het lichaam waar je in geleefd hebt is niet gemakkelijk en dat zal vaak gepaard gaan met kreunen. Kreunen is dus niet altijd een uiting van lichamelijke pijn. Niet iedereen deelt deze overtuiging, dus ik zal hem zeker niet...

...en willen blijven voor altijd. Daar hoeden mijn zus en zwager een hondje, een zwart en levendig dier, waarvan ik grenzeloos veel kan houden. Maar de weg is versperd, het pad is geblokkeerd, stenen liggen in de wilde rivier die tussen ons stroomt. En zo is er slechts mijn verlangen, mijn vurige,...