Een bezoek aan mijn broer (2)/De kubus

Het was in die tijd min of meer een gewoonte van me geworden het tankstation verderop aan de snelweg te bezoeken om er een broodje te kopen of iets om te snoepen, hoewel dit eigenlijk mijn begroting te boven en te buiten ging.
Eerder was het me opgevallen dat ze, afgezien van het gebruikelijke assortiment, enkele extra artikelen verkochten die de haastige automobilist ook wel eens van pas zouden kunnen komen als hij bijvoorbeeld op weg zou zijn naar een verjaardag of een ander feestje; teddyberen voor de kinderen en andere speeltjes en CD's.
Eens zag ik daar ook een kubus staan, een "speelkubus" met allerlei "toeters en bellen" eraan.
Gaandeweg, in de loop der jaren, hebben wij als familieleden van onze vijfenvijftigjarige broer er wel een intuïtie voor ontwikkeld met welke geschenken we hem zouden kunnen plezieren; het zijn speeltjes die passen bij het niveau van een driejarige.
Ik had dus een oogje laten vallen op de bonte kubus die na enkele dagen, toen ik terugkwam in de zaak gelukkig nog niet verkocht bleek te zijn en voor twaalf Euro kon ik deze mijn bezit noemen

Op een schitterende zomerdag hebben we mijn broer bezocht. De zomer welfde zich over de wereld alsof het zware, jarenlange onheil er niet geweest was, alsof de feeërieke natuur eenvoudigweg met haar feestelijke aanschijn en voorkomen wenste te ontkennen dat het menselijk leed bestaat of bestaansrecht heeft, alsof een nieuwe dag is aangebroken, waarop de tranen worden weggewist, de problemen opgelost en een nieuwe, onbezwaarde toekomst vóór ons ligt, een brede weg zonder verderfelijke, onheilspellende zijpaden, een avenue waarop we onbezorgd en moeiteloos kunnen voortwandelen naar een horizon die nog oneindig ver in het verschiet ligt.....

De familie, mijn resterende familie, mijn zus, zwager en mijn nichtje, nu een jonge vrouw van zesentwintig jaar, scharen zich beschermend en bezield door goede bedoelingen om de gehandicapte broer.
Mijn zus stempelt met oneindig geduld en innige tederheid de naam van haar broer, de naam Thijs, ontleend aan de naam van de grootvader en overgrootvader, op een stukje papier met de stempels uit het stempeldoosje dat nostalgische herinneringen oproept en ze vraagt de imbeciele man naar de spelling van de naam, het enige woord dat onze broer inderdaad met heel veel moeite kan spellen en uitspreken.

De bonte kubus blijkt ook een succes. Uitschuifbare panelen toveren onze broer telkens een ander kleurig tafereeltje voor ogen en hij geniet ervan, maar de tranen van ontroering wellen op in zijn ogen om het samenzijn met zijn familie, die hij voortdurend mist, om het al te spoedige afscheid en het vooruitzicht van de al te lange, saaie en eentonige dagen die onvermijdelijk weer gaan volgen, in het gezelschap en onder de leiding van vreemden, die nooit en te nimmer de zo innig vertrouwde liefde en kameraadschap van zijn zussen, zwager en nichtje kunnen evenaren.....

broer speelgoed same speelgoed samenzijn

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 285