Alle inzendingen over kraai

Zij zaten aan de zachte tafel op het ovale terras hij ademde saffraandraadjes zelfs de zon speelt er graag Zij dacht aan blauwe riddersporen en hoe de tijd zal barsten Rond de kerktoren zwermden kraaien hij zei; ze overleven ons ach, weten is een erfenis een scheef gevoel aan de voet der dingen mag ik verdwijnen wat ik drink is op jou…

''Het zit zo Wim, zou jij als kraai willen functioneren. Twee kraaien hebben zich ziek gemeld en Joop heeft zich al bereid verklaard, maar de overledene is erg zwaar, vandaar graag jouw hulp. Na afloop natuurlijk een borrel, dat weet je toch.'' ''Natuurlijk help ik, hoe laat moet ik komen?…

De kraai vloog vooruit en Thomas rende zo hard hij kon achter hem aan, richting het kasteel. Het was al avond toen Thomas en de kraai het kleine vervallen kasteel bereikten. De poortwachter hield hen tegen maar de kraai zei met luid krassende stem “Bezoek voor de koning en zijn prinsesje Marlies, aan de kant allemaal”.…

De kraalogen van de kraai volgden de drie personages uit dat vreselijke verhaal. Nog twintig meter scheidden de vrouw en het kind (een meisje, merkte de kraai nu) en de man van de fatale ontmoeting. De kraai hield zich roerloos. Hij voelde perfect aan wat er zou gebeuren. De grijswaarde van de lucht kreeg een Golgotha-dimensie.…

(krachttermen weggepiept) Goedenavond kraai, sprak de uil, toen de stilte weer was teruggekeerd. Ik schrik me ... rót, kraste de kraai geschrokken. Ik had je niet zien zitten, man. Hoe weet je trouwens dat ik een kraai ben? Kun je me zien soms?…

Tot de kraaien ons komen halen. Reinier van Arnhem, vogelverschrikker…

...en zo gebeurde het dat in de omgeving van het station, terwijl ik verpoosde bij de bushalte van lijn zeven, bij uitzondering geen menselijke gedaante mij aansprak, maar dat een wonderlijk, zwartgerokt dier mij naderde; een vogel, een kraai, die de schuwheid kennelijk overwonnen had en als het ware belangstellend en verwachtingsvol vanuit zijn prachtige…

Het moest kennelijk zo zijn; het was klaarblijkelijk een merkwaardige coïncidentie van de Natuur dat de zwartgerokte kraai voor mijn voeten neerstreek op de stoeptegels en een stukje brood dat daar lag in de brede, stevige snavel nam. Snel en verschrikt hipte de elegante vogel weer weg.…

Een stel kraaien begint mij krakend te bespotten. Het lijkt wel of de kraaien schelden. Alsof ze die idioot aan het uitlachen zijn, terwijl ze minachtend zitten kijken hoe hij zich tegen de wind in probeert te gooien. Maar ik heb geen tijd voor hen. Ik heb nog een lange weg te gaan.…

Het was ‘Kraai’. “Onze” kraai, al wisten we niet zeker of het steeds dezelfde was, die elke ochtend en middag zijn kostje in onze tuin bij elkaar scharrelde. Nu lag hij op zijn zij, zijn vleugels onnatuurlijk gespreid. We bogen ons samen over hem heen. Zijn ogen waren halfopen, dof, melkachtig.…

De lachsalvo van Joshua, die maar met één oog kon zien, verschrikte de kraaien in het Amsterdamse bos. Bjarne had voor even een medestander gevonden. Iemand die zo gek was als een deur, maar die in het leven helemaal geen deuren nodig had.…

Als een dambord met kleurige vlakken van goudgele en dieppaarse krokussen strekt het plein zich uit onder de nog kale bomen waarin kolonies babbelende kraaien zich amuseren..... De straten glanzen antracietgrijs in de regen. Een winkel is nog laat open en werpt haar lichtschijnsel over de straat. Enkele klanten lopen in en uit.…

Een kraai bij Siena Hoe een kraai vliegt over de heuvels bij Siena: een verkreukelde zwarte lap boven het koperen landschap. Werkt zich rot, denk je van onderaf, met die averechtse vleugels. Door de kijker zijn slimme snavel, zijn eigenwijs hoofd: hij lapt het toch maar.…

Ze verklaarde dit te willen reserveren voor de kraaien in haar tuin die, zoals ze beweerde, elkaar daar graag om zouden willen bevechten. Beladen door verdriet dat zich als het ware onbeschaamd in me opstapelde aanvaardde ik mijn terugweg naar huis.....…

Achteraf zou je verwachten, dat vanuit de redactie enig respons, in welke vorm dan ook, zou zijn losgeweekt; daar zal vermoedelijk geen haan naar kraaien.…

Een enkele zwarte kraai houdt zich op tussen de fragiele, tengere boomstammen die hun bloei nog geduldig en lijdzaam afwachten. Het voorjaar zal weer komen, overrompelend, schitterend, maar nu is er nog de roerloosheid, de stille, lijdzame afwachting, het geduld.....…

Eens schonk je mij het schilderij met de vogels (zijn het kraaien; zijn het raven?) omdat je vermoedde dat het mijn lievelingsvogels zijn. Als kind naast jou observeerde ik de dieren al graag. Nu, ten tijde van onze felle strijd die ik zozeer had willen vermijden, wekken de afbeeldingen mijn tranen op.…

De ochtend ontwaakt donkergrijs, spreekt schimmig van krassende kraaien in verkaalde boomtoppen, zwart als de nacht, van die forens die op zijn reis in de file wacht. Van klagende ruitenwissers over tranend glas, eenzaam onderweg naar daar waar men wordt verwacht.…

Zo ging ik een keer voor een jonge vrouw staan en riep: Ik vind dat jij prachtige grote hangbebeborsten en een schitterend kukunstwerk van een a achterwerk hebt, maar je moet er niet zo opzichtig drie ddd mee draaien, mijn horror mmm monen k kraaien jouw hooiberg tot mijn speld!…

De dag loopt op zijn eind, kraaien dalen in wolken neer, de plek is aangelegd nieuw, maar zo oud het zeer !…

Maar de stem van die ene lijkt net op een krassende kraai, of op die van Fran Drescher uit de nanny. Met alle respect voor Fran, want het is niet haar natuurlijke stem... maar bij deze vrouw dus wel. Weet je, kinderen kopiëren de stem van hun moeder, en vaak klinken dochters dus zoals hun moeder.…

Kraaien strijken neer, neerdalend uit hoge regionen, in de takken van de esdoorn aan mijn venster en ze kouten daar gezellig met elkaar. Paarse en maïsgele krokusjes schieten op in de stad, in de plantsoenen.…

Kraaien heersten over het luchtruim boven het park. Verder was het stil. Het gras groen, netjes gemaaid en de benen kriebelden.…

De esdoorn verwelkomt enkele kraaien die op haar takken neerstrijken en een gezellig praatje met elkaar lijken te houden. We hebben de winter verwacht en deze regeert nu over de stad. De hemel toont haar palet van tinten, van loodgrijs tot lichtblauw.…

Ze namen afscheid van het bos en de bomen vol met kraaien en ze gingen weer naar huis. Uit onvrede met zijn woonsituatie stortte Bjarne zich volledig op zijn schilderwerk. Het resulteerde in een mooie serie voor de kunstuitleen. Simpele arbeidershuisjes met een doorwerkte textuur. Acrylverf op linnen.…

De volgende dag lag het er nog, maar nu had het de belangstelling getrokken van enkele kraaien, waarvoor het nog wel een aangename verrassing was en in primitieve, dierlijke wedijver concurreerden zij erom en bevochten zij het op elkaar.…

De temperatuur was net goed, net aangenaam voor de zintuigen, de wind streelde en aaide Gifzwarte kraaien stapten parmantig over het geschakeerde groene grasveld. Ik was niet jong meer maar de wereld getuigde van overvloedige en uitbundige jeugd....…

Opgewekte zwarte kraaien nipten in de riante zomertuin van het zorgzaam klaargezette water We dansen op de rand van de vulkaan. ZIJ is er nog altijd die als een moeder voor mij is, de moeder die niet meer te midden van de levenden is…

Een inktzwarte kraai hinkt onbeholpen maar dapper en welgemoed door een dakgoot en beklimt de zilvergrijze gelaagde schubben van de dakpannen, op zoek naar kameraden om mee te babbelen, die zich vooralsnog hogerop amuseren Luie roodbonte koeien koesteren zich ongegeneerd en met traag malende kaken in de zonbeschenen grasgroene weide om nooit meer…

Een brutale kraai die aan Edgar Allan Poe's beroemde gedicht doet denken, loopt over een tafel en vliegt op naar een hoge mast......…