Alle inzendingen over levenseind

Van anderen zag ik het levenseinde; jouw levenseinde zag ik niet. Jouw devies ging over de trouw - de trouw die ik je niet betoond heb(wat konden mijn nutteloze, waardeloze brieven uitrichten?)We hebben elkaar nooit meer ontmoet; en nu slechts deze bekentenis van mijn hand. Ik hou nog steeds van je.....…

Een waardig levenseinde voor volstrekt levensmoede mensen moet van overheidswege gefaciliteerd kunnen worden. Het kan per dag wel 3 á 4 mensonwaardige zelfdodingen voorkomen, waarbij ook onschuldige omstanders getraumatiseerd kunnen worden.…

Mijn ouders konden aan de vooravond van aftakeling, achteruitgang en levenseinde de reis nog maken, maar ze leefden onder doem en schaduw van ongeluk, wanhoop en vertwijfeling om de ongelukkige zoon, mijn arme broer...…

Veertig jaar liep zij aan mijn zijde, veertig jaar strekte de depressie zijn klauwen naar haar uit; nu wil zij haar levenseinde en ziet zij dit moedig onder ogen en verwelkomt zij het.....…

In haar nadagen, toen het onvermijdelijke levenseinde op kousenvoeten naderde, was ze bereid me nog de taal te leren, die vloeiend van haar lippen rolde: de taal van dichters en denkers die echter ook gebruikt is voor het brute, onmenselijke Nazisme. In haar kamer in de bejaardenflat was ik steeds welkom. Mijn oude lerares is niet meer.…

De chique appartementen, het zwembad en het restaurant waar de exquise specialiteiten worden geserveerd, nemen het straffe en onbarmhartige regime van de eenzaamheid, van het verval en van het naderende levenseinde dat hier onverkort heerst, niet weg.…

De bezoekers van de kleinschalige zaak, die met recht kan doorgaan voor een klein restaurant, leefden mee en het eigen levenseinde, dichtbij of veraf, kwam aan de orde in de conversatie. De al dan niet gevreesde dan wel vreeswekkende dood zal eens opdoemen en men wenst zacht in te slapen.....…

Het was een klein beeldje uit lichtgrijs marmer en het stelde voor: twee olifantjes, ieder aan weerszijden van een dobbelsteen, misschien symbolisch voor de onvoorspelbaarheid van het levenseinde van mijn lieve ouders....…

Je keek niet naar de huizen, maar je telde je voetstappen, je zette je voeten voorzichtig voor elkaar nu je krachten waren verminderd, nu je levenseinde naderde. Mijn verdriet was niet jouw verdriet; had het wel bestaansrecht voor jou?…

Het woord "lusteloos" lag haar steeds vóór op de tong; het was als een onverteerbare brok geworden, die zij niet door kon slikken, die haar zwaar op de maag lag en waar zij ziek van werd, indigestie van kreeg en waarvan zij zich niet kon bevrijden. Misschien zou men ook kunnen zeggen dat dit woord haar verwerd tot een hoogstpersoonlijk cliché dat…

Zal ik op een kwade dag de trucks niet meer zien passeren met onveranderlijk op de buitenkant onder de naam van de firma het woord "Logistics"? Zal ik de rechte, zwarte banen van de schaduwen niet meer kunnen aanschouwen die zich in het zomerseizoen neerleggen op de oranje dakpannen van de flats aan de andere zijde van het plantsoen? Zal ik…

"Ik heb er geen zin aan" verklaarde mevrouw in navolging van de befaamde en tragisch vermoorde coryfee van de Nederlandse politiek Pim Fortuyn. Ze doelde met die frase op de door haar zozeer geliefde mokkagebakjes die ik steeds voor haar had meegebracht. We schreven 2011. In Japan woedde een tsunami en hier in het doorgaans veilige en kalme westen…

Deze opvatting vormde in mijn ogen een merkwaardig, esoterisch en ondefinieerbaar concept; een troost voor de overledenen; de open armen van wat men met andere woorden een soort godheid zou kunnen noemen, van een ondanks alles onbekende en onwerkelijke godheid; open armen die ons volgens hem zouden opvangen na het onherroepelijke levenseinde.…

De ooms en tantes gaven bij die gelegenheid acte de présence; de trouweloze ooms en tantes die je nadagen niet onder ogen hebben willen zien, die je verlaten hebben toen je worstelde in het verpleeghuis met je doodsangst en je naderende levenseinde; toen je me vroeg je geheel vermagerde lichaam, als een skelet, in mijn armen te nemen en om en om te…

De ooms en tantes gaven acte de présence; de trouweloze ooms en tantes, die je nadagen niet onder ogen hebben willen zien, die je verlaten hebben toen je worstelde in het verpleeghuis met je doodsangst en je naderende levenseinde; toen je me vroeg je als een skelet geheel vermagerde lichaam in mijn armen te nemen en om en om te draaien in het bed...…

Toen werd je levenseinde het doel van al je strevingen.....…

De tante, de zus van vader, over wie ik onlangs schreef en die haar tragisch levenseinde eens vond in een verpleeghuis in Ewijk, stond in onze familie bekend om de grenzeloze lusteloosheid waarmee zij langdurig en neerslachtig op de bladzijden van een roman kon blijven staren zonder iets te lezen of de bladzijden om te slaan.…

Is de beslissing tot je levenseinde een toepasbaar mensenrecht? 'Wij gaan heel hard werken aan de opheffing van de strafbaarheid van hulp bij zelfdoding', kondigde Jacob Kohnstamm, voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie (NVVE) gisteren aan.…

Toen de bloesems her en der in de tuinen met elkaar wedijverden in pracht en schakeringen toonden van helgeel tot oranje en van rose tot paars, vernam ik dat je in de hospice was opgenomen. De heraut van de dood trompetterde, wilde zich tot je nemen en je zou moeten gehoorzamen. Je bleef ongelooflijk rustig en kalm en keek het naderende einde met onvoorstelbare…

De Opstapbus is voor komen rijden en ze hobbelde aanvankelijk door de straten die geen schoonheidsprijs verdienen. Later voerde onze chauffeur ons met ferme hand over de snelweg naar onze bestemming, het dorp Zundert. Het landschap buiten weerspiegelde een desolate winter. In het pannenkoekenrestaurant nam mijn grenzeloze verdriet proporties aan als…

Op 10 december, je zesenzestigste verjaardag, stonden de bomen aan mijn venster in een stille, koude, dichte mist. Je bent een winterkind, mijn zuster. In 1956, drie jaar na mijn geboorte, kwam die vreemde zuster en toen ben jij, mijn levenslange kameraad en metgezellin voor het leven, aan mijn zijde komen wandelen. En daar was je, mijn zus, aan mijn…

Haar schijnbaar fortuinlijke situatie stond geheel in tegenstelling tot die van een dame die de rollator, de katheter en de zuurstoffles tot ongewenste en onafscheidelijke "metgezellen" had en aan wie "een lijdensweg en het onherroepelijke levenseinde" reeds waren aangezegd.…

Ik bewonderde haar zozeer om de moed en de wilskracht waarmee ze nog streefde naar de bereikbare doelen, al waren die doelen zo minimaal, zo nietig in het licht van het levenseinde dat op kousenvoeten naderbij sloop. Haar leven was teruggebracht tot bijna niets meer, tot wanhoop, tot wachten.…

Haar schijnbaar fortuinlijke situatie stond geheel in tegenstelling tot die van een dame die de rollator, de katheter en de zuurstoffles tot onafscheidelijke en ongewenste "metgezellen" had en aan wie "een lijdensweg en het onherroepelijke levenseinde" reeds waren aangezegd.…

(voor Georges Jacques Rigaut (1898 - 1929)) Je bent geboren op 30 december 1898 in Parijs. Je vader was mede-eigenaar van het warenhuis 'Le Bon Marche' op de hoek van de rue de Babylone en de rue du Bac. Je was leerling op het Lycee Montaigne aan de rue Auguste-Comte 17, met een elegante, chique voorgevel, gebouwd door de architect Charles De Hart…

In haar zwakbegaafde brein dat nooit tot enig intellectueel niveau was gestegen, was nu de gedachte aan het ultieme, aan het onherroepelijke waarvan geen terugkeer mogelijk is, opgekomen. Zelfs haar liefdesaffaire, die toch lange tijd had voortgeduurd, bood geen soelaas en geen vluchtmogelijkheid meer ten opzichte van wat toch de bevrijding en de rust…

De antracietgrijze stenen van de graven zijn gegroepeerd in lange rijen, in keurige sequenties, op het kerkhof aan de Hoflaan en tonen geboortedata en sterfdata die vaak toch wel ver in het verleden liggen. Mijn vriendin vraagt me de onschuldige witte bloemetjes op het graf van haar ouders te voorzien van fris, koel, helder water. De omgeving ademt…

En als je dan zo vriendelijk bent en vraagt of het mogelijk is om naar het levenseinde kliniek te gaan, dan wordt er een heel toneelspel opgevoerd en er wordt niets voor mij gedaan. Nu komt Pasen er aan en ben ik weer geheel alleen. Zelfs dat begint te wennen. Alleen de pijn, die kan ik niet meer aan.…

Wie kan in Godsnaam wensen hier zijn levensavond door te brengen, met het onvermijdelijke levenseinde in zicht? "Oh, how I want to go home!"…

Het massieve, oprijzende geboomte verheft zich aan mijn venster en vaak heb ik mijn blikken erop gevestigd; in wanhoop, in vertwijfeling, in blijdschap en euforie. Als een nieuwe morgen aanbreekt die gaandeweg verlichting brengt, is de blauwe tint van de hemel zichtbaar achter de grillige openingen in het bladerdek. Zo is het in de Nassaustraat…