Alle inzendingen over michel

Dankjewel, Michel. Dankjewel voor alles. Het ga je goed.…

Om met de volle neef van God, Rinus Michels te spreken: “Voetbal is oorlog!" Tijd voor een lichte lunch……

De tweede wet is van ijzer en Robert Michels: ‘Organisatie is Oligarchie’. Samenleven betekent heerschappij der weinigen. Het is chaos of onderwerping aan leiders. Alle georganiseerde groepsvorming loopt vanzelf uit op oligarchie. Robert Michels onderheide zijn wet met eigen waarnemingen op diverse niveaus. Fascinerend boek.…

Het nieuws is ook al lang niet meer wat het is geweest. Steeds meer krijgen ook de serieuze praatprogramma last van het binnensluipen van onderwerpen met ‘onnieuws’. Natuurlijk is deze constatering ook geen echt nieuws meer, want vooral de commerciële zenders drijven voor een groot gedeelte op ‘onnieuws’, omsloten door reclame. En natuurlijk is er…

De man die Harry heette wierp nog tegen dat zitten ook voor mannen onder elkaar geen slechte zaak was, want dan kon je tenminste blootsvoets naar het toilet, maar Michel was onvermurwbaar. Het lukte hem immers altijd om recht in de pot te pissen. Opmerkelijk genoeg was Michel de enige die de stem uit de pot hoorde.…

Gearriveerd in de Copyshop waar mijn trouwe Michel mijn prints voor mij verzorgt, keek ik haar ineens in het danig verouderde gezicht. Ik riep haar naam bijna uit "Anke!" Ik achtte het uiterst pijnlijk en onbeschaamd haar te herinneren aan onze onheilspellende vakantie in Keulen, gedomineerd door haar borderlinestoornis.…

Het is toch geen wonder dat de Franse topschrijver Michel Houellebecq na de dood van zijn diepbeminde hond zichzelf heeft gedood, hij verpieterde in zijn isolement, overeind gehouden door geregeld hoerenbezoek, nog contact met Heleen van R. gehad, ook al zo'n betrouwbare vrouw, kom zeg, laten we niet te sentimenteel doen, omwille van hem, want restsentiment…

Daar heb je de "Boots" apotheek, brandpunt van mijn vele bezoeken en de modezaken met hun etalages waarin ideaal geproportioneerde etalagepoppen mij iets voorspiegelen dat nooit werkelijkheid zal worden en daar is ook de "kopieerwinkel" waar mijn trouwe Michel de scepter zwaait en zijn computers beheert.…

‘Michel en Paula zijn in februari nog hier geweest. Michel is langer gebleven. Ging toen weer naar huis.’ De vrouw tegenover me straalde. Ze vond het prachtig dat hij Chili zijn thuis noemde. ‘En toen kwam de Corona. Anders had hij nog hier gezeten.’ Daar was hij weer, onze nieuwe waarheid.…

Michel Maria Kuijpers is geboren in 1958 te Tilburg. K. Michel is zijn pseudoniem, al vindt hij zelf van niet, daar het een logisch hutselen met zijn echte naam is. De K staat voor Kuijpers en Michel is gewoon zijn achternaam.…

(voor Louise Michel (1830 - 1905)) Je bent geboren op 29 mei 1830 in Château de Vroncourt, in Haute-Marne. Je was de buitenechtelijke dochter van de zoon van de kasteelheer van Vroncourt Dehamis en een dienstmeid, Marianne Michel. Je werd opgevoed door jouw grootouders Charlotte en Charles-Étienne Dehamis.…

Ze was ronduit onaantrekkelijk. In de druilerige regen, van die regen die het hele land in triestheid onderdompelt, stond ze in de schemering van de vallende avond te wachten op de trein. Doorweekt staarde ze peinzend voor zich uit, in diepe gedachten, haar blik gericht op een punt ver voorbij de horizon. Lelijk kon je haar niet noemen, ze bezat…

Ik speel al jaren gitaar en muziek maken op de computer lijkt mij, na het zien van een documentaire over Jan Akkerman, fantastisch; je eigen studio thuis! Zelf heb ik totaal geen verstand van computers en ik hoop dan ook dat de man in de computerwinkel mij verder kan helpen. Ik leg uit wat ik ongeveer wil gaan doen en hij gaat aan de slag. Na een…

Op een warme zondagmiddag fiets ik door Amsterdam. Veel mensen hebben vakantie en op een dag als deze zijn de terrasjes vol en is het druk op straat. Met moeite beweeg ik mij door het verkeer; druk bellend moet er voor vanavond worden afgesproken in één of ander park of dansgelegenheid en een man op zijn fiets, haastig op weg naar zijn werk past natuurlijk…

Vanavond las ik wat in Cicero. ‘Over vriendschap’. Je zou een verhandeling verwachten over het onderwerp ‘vriendschap’, en daar had ik ook zin in maar nee, het is een dialoog. Het hele boek is een gesprek en is dan ook volgens die strenge regels geschreven en in die vorm gegoten. Hoogst waarschijnlijk dat een ijverige monnik in de middeleeuwen…

In Parijs maak ik een kort praatje met het meisje van de bediening. Ze komt uit Rusland, blijkt, en kent haar talen. Ik ook. Ik zeg een aantal dingen in het Russisch en ze moet lachen. Een raar fenomeen is dat; thuis, waar iedereen dezelfde taal spreekt is het van geen belang. In het buitenland kan een gemeenschappelijke taal direct een band scheppen…

Vandaag rond twaalf uur, want ik zat naar het nieuws op de televisie te kijken, gebeurde het. Mijn televisiescherm sprong op zwart. Even vreesde ik dat dit gebeurde omdat mijn televisie al vrij oud is, maar opgelucht kon ik even later constateren dat dat niet het geval was; ook mijn internet en telefoon deed het niet. De provider lag er uit, zo heet…

Ik heb ooit een vriendinnetje gehad en die relatie duurde ongeveer drie jaren. Op een bepaald ogenblik, zeg nadat wij anderhalf jaren bij elkaar waren, vroeg dit vriendinnetje waarom ik nooit in Het Leger ben geweest. Dat vond ik toen een beetje een rare vraag. Immers, de reden om níet in het leger te willen lijkt mij voor de hand liggen, ik hoef…

Één van mijn vroegste jeugddromen was, naar ik mij herinner, dat ik een racefiets wilde. Op een verjaardag werd deze wens waarheid. Grijs was ‘ie, met stoere letters op het frame, flinke zwarte banden en een fijn zadel. Aan dat zadel kon je een tasje hangen, met plakspullen voor een eventuele lekke band. Trots fietste ik in het rond en in het rond…

“Ik wil weg van hier!” Hij zei het ineens, zo vanuit het niets en eigenlijk kwam het ook óp uit het niets. Hij had het zomaar bedacht. “Maar hoezo, waarom wil je weg, we hebben alles hier!” zei de ander. “Ik weet het ook niet zo goed, misschien omdat we elke keer hetzelfde rondje zwemmen, ik heb het gewoon wel een beetje gezien, het is steeds hetzelfde…

Na een flink eind nam plotseling de stroom tegen toe. En niet een klein beetje ook, het werd bijna onmogelijk om er nog tegen in te gaan. Ook kreeg hij trek, nou ja, trek werd natuurlijk al vrij snel honger, en honger neemt nu eenmaal alle gedachten in beslag. Hij keek uit naar een rustplaats en vond deze, aan de zijkant, rechts van de stroom tegen…

HOOFDSTUK 1 Het regent en de kou is bijna onverdraaglijk. Voetstappen drukken zich in de sneeuw. Ergens aan het eind van de straat, net niet ontrokken aan het zicht, beweegt iets en komt dichterbij. Ik sla het pad in dat leidt naar mijn huis, pak de sleutel, open de deur en ga naar binnen. Het is koud. Adem is zichtbaar. In de ochtend vult…

Het huis van de prefect was een eeuwenoud huis. Het keek uit op een van de paleizen van de Koning die in de zomer het paleis bewoonde, het huis keek ook uit over het belangrijkste plein van de stad. Feitelijk, juist dankzij deze positie, was dit het belangrijkste huis van de stad. De salon van Madame de Sainte Boeuf maakte het mogelijk dat alle belangrijke…

Onze kunstenaar wist niet wat te doen. Hij liep door het atelier en bekeek zijn werk. Hij deed dat wel vaker, maar nu, met de dreiging, de komende uitzetting en het verlies van alles, bekeek hij zijn werk heel precies, alsof hij nog nooit zo helder was geweest. Hij had een vrouw geschilderd, een portret met op de achtergrond een fantasierijk landschap…

Diep in de nacht kwam Eve terug van haar bezoek aan Madame de Sainte Boeuf. Ze keek rond in de armzalige ruimte die hun woongelegenheid bood maar weinig meer dan dat. In het centrum van een stad verdringt alles en iedereen zich. Voor een kunstenaar is het centrum van de stad de plaats om te zijn. Daar wordt het werk verkocht. In het centrum van deze…

De kleine man was in feite niet zo klein. Tenminste, zo ervoer hij dat niet, nee, hij vond zichzelf qua lengte normaal. R. zat op een avond met zijn gezin in de woonkamer toen de voordeur bel ging. De kleine man keek even naar zijn vrouw, liep naar de voordeur en deed open. Er stonden drie agenten. “Goedenavond mijnheer!, zei de meest linkse agent…

Het vroor dat het kraakte en het oude kasteel stond er verwaarloosd bij. ‘Roep de ridders bij elkaar!, riep de kasteelheer galmend door de zalen. De wind vloog door de vertrekken en hier en daar viel iets om of vloog iets van de muur. De ridders, Griekse huurlingen, stonden er dapper bij. ‘Luister!, riep de kasteelheer die vanwege zijn hardhorendheid…

Michels tweelingbroer Ronald presteerde evenzeer formidabel, want hij wist zich van een zesde plaats naar de derde plek te schaatsen. Michel en Ronald zijn in Zwolle geboren, dus kunnen ze daar over een mooi beeld gaan nadenken. Ergens bij het beeld van Herman Brood natuurlijk, want die was op zijn manier ook een Olympisch kampioen.…

Michel Tilman schreef een bief aan zijn medewerkers dat de verhevigde crisis bij hem ‘helaas’ steeds meer zijn tol eiste. Goh wat zielig nou. Wat denk je hoe hoog de tol voor je personeel zal zijn, Tilman?…

Op 6 november 1942 werd Michel direct na aankomst in Auschwitz vergast. Pas in de late jaren negentig las je dochter Denise je manuscript in minuscule letters 'Suite française', wat in 2004 een bestseller werd en waarvoor je de Prix Renaudot ontving.…