Alle inzendingen over muziek geschenk dochter

Hij wilde zo graag en wenste zozeer dat ik, zijn favoriete en geliefde dochter, zou genieten van de muziek waarvan hijzelf zozeer hield en die hem dermate troostte, dat deze ook voor haar een afleiding en een ¨divertimento¨ zou mogen betekenen, als zij bij tijd en wijle opkeek van haar studieboeken.…

Hij is altijd nog bruikbaar om er zelf een geschenk voor iemand anders in te doen of om er een poppenhuis voor je dochter van te maken!”, glimlachte ze fijntjes. Daar hadden ze niet van terug! “Zelfs al zou er zogenaamd alleen lucht in ons Kerstpakket zitten, wat dan nog?”, ging ze onverstoorbaar verder.…

Heerlijk die muziek van toen, toen geluk nog gewoon was of zo?…

Na de schoolbel holde hij naar huis, schoof het geschenk in de glazen kast, naast de porseleinen herder van oma. “Een wapen voor later” zei hij.…

Ze heeft me het geschenk van de Taal gegeven. Van de Taal die eens gebruikt is voor brute, onmenselijke commando's, van de Taal die ook kan vleien, liefhebben, strelen, ontroeren, van de Taal die in haar huis de hele werkelijkheid herbergt. Toen aan mijn lerares haar fatale ongeluk was aangezegd, leek ze kalm.…

en het bijbehorende gedicht de vrolijkheid en de vreugde wat meer te laten zegevieren in mijn leven en tevens mijn gezicht wat meer te verfraaien met wat make-up Echter het grote kind dat ik nog was en dat ik voorlopig zou blijven leefde nog te midden van Barbiepoppen en muziek van het meisjeskoor "Sweet Sixteen"......…

De vader, in mij weerspiegeld, als dochter.…

Nog 1 nacht, dan is mijn oudste dochter jarig. Negentien jaar geleden heb ik haar voor het laatst gezien. Ze was nog maar vijf jaar oud toen zij en haar zusjes bij mij vandaan gingen. Verdriet maakt zich meester van mij, wat is het toch allemaal anders gelopen dan ik mij had voor gesteld.…

Het is de zorg van een Vader voor zijn verloren dochter!…

Vanaf een afstand sloegen zij het tafereel gade, al die mensen, al die collega's die in een lange stoet hun dochter en zus, hun zo geliefde dochter en zus, op wie zij zo trots zijn kwamen feliciteren en geschenken kwamen aanbieden. Wat een feestelijkheid, wat een trots!…

Ik slaap het liefst in de armen van de dochter van Morpheus...…

En zo voedde hij me op met die muziek, waarnaar wij gezamenlijk luisterden op die zaterdagmiddagen. En zo bezegelden die wondermooie klanken ons bondgenootschap, onze kameraadschap van een trotse vader en zijn dochter. En nog, nu mijn ouderdom nadert, herken ik de klanken, herken ik wat Hij me leerde, mijn mentor, mijn goede, onvergetelijke Vader.…

Elke schaduw-dood die je dood gaat is al een geschenk en een ademtocht in geboorte naar nieuw leven!…

Mevrouw T. bracht haar dagen door achter de naaimachine en vervaardigde een hippe, modieuze garderobe voor haar dochter. En zo herinner ik mij tevens hoe mevrouw in vervoering kon raken door de muziek van Bizet, namelijk het duet uit de "Parelvissers"; "Ouie, c'est elle, c'est la déesse". Deze muziek weerklonk dan door de huiskamer.…

In de tijd dat The Beatles hun successen vierden, was mijn tante Angie secretaresse bij een van die horlogefirma's in het land van de Bergen en Meren. Wij waren nog kinderen. In ons kleine huisje in de volksbuurt hing - een beetje misplaatst - de kalender aan de muur die ze ons ieder jaar zond, waarop de afbeeldingen te zien waren van majestueuze sneeuwbedekte…

Het was op een van die zaterdagavonden, die voor mij vervuld waren van een uiterst beklemmende eenzaamheid, die als een strop om mijn hals aanvoelde; een strop die week op week steeds strakker werd dichtgetrokken..... Er werd plotseling en onverwacht aangebeld. Ik stormde drie trappen af en stond oog in oog met mijn lang-vergeten neef Gerard en zijn…

Het geschenk was kennelijk in overeenstemming met wat mijn broer zich had voorgesteld en het beantwoordde klaarblijkelijk aan zijn heimelijk en lang gekoesterde verwachtingen.…

Haar latere huwelijk en de geboorte van haar enige dochter hadden haar kennelijk zo koud gelaten als de regenval op de verre steppes van Oezbekistan en na haar hersenbloedingen vond zij de dood in een witte kamer van een verpleeghuis in de verterende vlammen, aangestoken door haar eigen aansteker.....…

Toen de regen tegen mijn ramen kletterde en kletste op een late januaridag die op de een of andere manier het voorjaar vervroegd scheen in te luiden, bracht ze mij het kleed. Het vormde een late en onverwachte herinnering aan de liefste, genaamd Cecilia, sinds lang niet meer in leven, die de lieflijke,kronkelende bloemmotieven en lijnen met ijverige…

Ik zal je cadeautje blijven bewaren in het doosje van donker hout, souvenir van je langdurige verblijf in Frans Guyana, eveneens jouw geschenk. En zo nam je me ook eens in je armen en het is de enige keer geweest. Uit gevoelens van minderwaardigheid had ik bij binnenkomst verklaard "een oude vrijster" te zijn.…

Een tijdje geleden kreeg ik - jammer genoeg - een raar gevoel als mijn dochter mij een e-mail stuurde. Een gevoel van afstandelijkheid. Helaas wist ik niet goed aan haar uit te leggen, wat ik precies voelde en er kwam een groot misverstand. Hoe erg ik het ook vond het leidde tot een breuk.…

Dit is wel MIJN dochter, waar ik over schrijf. Het is haar maar gelukt. HEEL KNAP GEDAAN, OM OP HAAR JONGE LEEFTIJD, al op eigen benen te kunnen staan. Hartelijk Gefeliciteerd mijn kind. Een een heel dikke kus van je moeder.…

Ik neem op en hoor mijn dochter tussen verkeerslawaai en ander geruis door. ‘Hoi pa, kun jij even op de routeplanner van de ANWB kijken, ik zit vast in Amsterdam Zuid-Oost en ik weet de weg niet meer.’ ‘Is goed, meid. In welke kast ligt die planner?’ ????????????? ‘Olà??, versta je me niet? In welke kast ligt die routeplanner?’…

Dat de symmetrische zwarte figuren, die ik aantrof op het voorwerp dat ik in de nabijgelegen supermarkt aanschafte, mijn broer zouden aanspreken, vermoedde ik met recht en reden. Hij beklopte ze dan ook met de handen zoals hij gewoon is te doen wegens zijn idolatrie. Vaak had hij mijn naam genoemd tegen zijn verplegers. Toen ik er was pakte hij liefdevol…

Ik had niet de illusie dat mijn schamele cadeautje de put van de enorme eenzaamheid, van de pijn en het verdriet zou kunnen dempen, maar op een milde zomerdag ging ik op weg met mijn geschenk, verpakt in cadeaupapier, om haar, die ik min of meer als een moeder was gaan beschouwen, de meeuw te brengen.…

"Wanneer men niets te geven heeft, voelt men zich onwaardig", las ik eens in een cursus Engels en zo schonk ik het boek met de mooie zwart-wit-foto's van beeldhouwwerken uit de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw, geërfd van een vriend, aan de vriendin van lange jaren die mij mede door haar veelzijdigheid in alles heeft bijgestaan.…

Met de inkt uit de inktpot die regelmatig bijgevuld werd uit de grote fles en die afgeveegd werd aan de tijdens de handwerkles vervaardigde inktlap die in het midden gesierd werd door een knoop en met de kroontjespen moet ik in mijn tiende levensjaar het gedicht genoteerd hebben dat mij nu zo'n verdriet doet en zo ontroert. Het gaat over een oude…

Een lichte, bescheiden regen verraste me vandaag toen ik op weg was gegaan naar de Korte Heuvel om zo mogelijk rond te neuzen bij de Vincent Shop en een roman mee te nemen van een sterauteur waarop ik al eerder een oogje had laten vallen. Onbeschermd trotseerde ik de weersomstandigheden tot ik vóór een van de cafés aan de genoemde straat een zwarte…

Met rinkelende enkelbandjes liepen we op het podium bij de muziek van de Radetsky-mars. Het doet me heel goed deze herinneringen, die telkens door de muziek naar boven komen drijven. Dat is bijvoorbeeld ook het geval bij het lied van “Twee reebruine ogen, die keken de jager aan”.…

De Muzen waren volgens de Griekse godenleer de negen dochters van oppergod Zeus en de zusters van Apollo, de god van de dichters en de zangers.'' ''Waren de Grieken de eersten die de muziek speelden, Wim''? ''Neen, dat zeker niet, want uit opgegraven vaatwerk van de Soemeriërs uit ongeveer 2500 v. Chr. bleek de trom al te bestaan.…