Hartenkreten

Vader

Ik ben trots op je... gouden woorden, uit zijn mond.
De hij, die een deel van zichzelf in jou heeft gelegd, waardoor jij bent geworden, wie je bent.

Hij heeft een stukje bij je weggenomen, waardoor jij, beschadigd bent.

In een gebroken gezin.

Nu zitten we in de auto. Jaren later, veranderd decor. De wind raast aan weerzijdes om de auto heen, we turen over de polderlanden. Ik bel op zijn mobiel naar mijn vriendin, en even geniet ik, het vader-dochter-samenzijn.

Pap is de man die mijn leven heeft gered, na een ernstig auto-ongeluk. Hij is de eigenaar van de zweethanden, die ik nog ruik, als ik het beeld voor me zie, hoe we in de behandelkamer zaten. Een voor een werden dan de hechtingen verwijderd uit mijn voet, en hield ik mijn vaders hand, tegen mijn tanden gedrukt. Mijn ogen dicht geknepen, tegen een realiteit die zo wreed was.
Het kind dat ik was in mijn vader weerspiegeld.

De vader, in mij weerspiegeld, als dochter.