Alle inzendingen over omhelzen

Tijdens het Goudse Lichtfeest hebben we elkaar voor het eerst en helaas waarschijnlijk voor het laatst echt liefdevol omarmd. Ik vind het een zeer verdrietig feit dat jij onze woonplaats gaat verlaten en dat je van plan bent om voorgoed naar een Italiaanse commune te gaan met mensen uit alle...

...op voorbereid. ‘Ha, ma’ zeggen we monter, omhelzen onze moeder in de virusstand, met afgewend hoofd, knikken vriendelijk naar de voor ons onbekende man. Hij glimlacht flauwtjes, kijkt zonder ons echt te zien. Een verzorgster die de situatie inschat, neemt de man aan haar arm mee. ‘Ga...

De moeder blikt met een welhaast onbeschrijflijke uitdrukking op haar gezicht de camera in; triomfantelijk, zelfverzekerd, vervuld van rustige vreugde om het moederschap. Zij houdt het zoontje omklemd in de armen dat in de mollige handjes een speelgoedje vasthoudt. Zal de Wereld, zal de Liefde...

De moeder blikt met een welhaast onbeschrijflijke uitdrukking op haar gezicht de camera in. Triomfantelijk, zelfverzekerd, vervuld van rustige vreugde om het moederschap. Ze houdt het zoontje omklemd in haar armen dat in de mollige handjes een speelgoedje vasthoudt. Zal de Wereld, zal de Liefde...

Ik crash op de kortsluiting tussen de vele lijnen, die verstrengeld liggen rond de omhelzing van het non-verbale, waarbij de naaktheid van het lichaam, in maanlicht, op het rimpelend vijveroppervlak weerkaatst en zilverig doorschijnend wordt. "Je me sens nue comme un verre vide...!"

...met haar hand weg en strekte haar armen als uitnodiging om elkaar stevig te omhelzen.

Op het computerscherm had zich altijd al, sinds lange jaren, de kronkelende lijn vertoond die was als een brutale, buitensporige rivier die telkens verkoos buiten haar oevers te treden, gekenmerkt door de instortingen en oplevingen die de gemene ziekte die men "astma" noemt mij dicteerde. Het...

Een moeder moest voor altijd afscheid nemen.... De Natuur heeft me in haar groene omhelzing genomen, waar Haar armen voorgoed voor me gesloten zijn.... En ik heb de dieprode en paarse bloemen van de rododendrons bewonderd die iets van Haar geest, van Haar hart en ziel weerspiegelen, waarin Haar...

Een moeder moest voorgoed afscheid nemen... De natuur heeft me in haar groene omhelzing genomen, waar haar armen voorgoed voor me gesloten zijn... We hebben de dieprode en paarse rododendrons bewonderd, die iets van haar geest, van haar hart en ziel weerspiegelen; waarin haar leven, haar...

Het meisje op de foto heeft aarzelende borstjes en op de achtergrond is het huis zichtbaar. Het meisje ben ikzelf op 13-jarige leeftijd en het huis is mijn ouderlijk huis uit die tijd. Veertig jaar later zag ik het arbeidershuisje terug, op een oktoberdag, toen storm en regen de ramen geselden...

...grijs en okergeel.... Een nieuwe dag! Mijn vraag aan het onbekende Opperwezen is of men de zinloosheid en de doelloosheid moet omhelzen, moet verheffen tot levensfilosofie of dat men dankbaar moet zijn en blijven en de overvloedige kansen moet aangrijpen?

...werkelijk mijn oude Rubensiaanse lichaam willen omhelzen?). "De foto is goed", beweerde hij, tactisch en gevoelig, snel na het onderzoek en wonderlijk snel had hij geregeld dat de medicijnen aan huis werden bezorgd. Benauwdheid is niet iets wat men zijn medemens toewenst, maar in feite...

Ik was mijn trage gang gegaan; langs het tankstation en langs het voormalige restaurant, op weg naar het Behandelcentrum en was een merkwaardig stukje Natuur gepasseerd; een open plek te midden van de stadse omgeving, gelardeerd met groen waar onverwacht boomstammen lagen opgestapeld. In de...

Toen ik nog altijd in de veilige, besloten omgeving van mijn goede ouderlijke huis verbleef, als het ware ingesloten in de armen, in de liefdevolle omhelzing van mijn ouders en zus, was er op zondag vaak het Zondagsconcert op de televisie. Haitink en Von Karajan maakten hun opwachting en de muziek...

De bospaden omcirkelen en omringen het etablissement dat ik ken van een eerdere gelegenheid als betrof het een soort omhelzing en zij monden uit op een zandvlakte waarin een enkele kale stam zich verheft, terwijl we uitzien op zanderige heuvels aan de horizon. Mijn beste vriendin had een...

...van de machine die rondwentelde en rondcirkelde boven mijn lichaam, moeten omhelzen.

Eens (je was al ver boven de zeventig) verraste je me met een zilveren kettinkje waaraan een sierlijk steentje bungelde, onbewust als je was van het feit dat ik een vrouw ben die zich niet zozeer opdirkt en zeker geen fotomodel. Plotseling en plompverloren, in een abrupt gebaar, legde je het...

Haast aarzelend, haast tastend, beroerde ik eens je gezicht; haast aarzelend, haast tastend legde ik me eens aan je borst..... Mijn woede om je vertrek is uitgebarsten als een rijpe vrucht die door haar schil niet meer belemmerd werd.... Jouw armen hebben me losgelaten vóór ze me ooit...

De lobben, die mij mede tot vrouw stempelen, die neerhangen en die als halve citroenen en bekroond door de kwetsbare, fragiele speldenknoppen van de tepels op mijn bovenlichaam rusten, betast en onderzoek ik, overigens zonder sensuele of "erotiserende" bedoelingen, maar ze geven hun geheimen niet...

Ik bewaar nog altijd de icoon waarop afgebeeld een lieflijke Madonna met kind in tedere omhelzing uit de erfenis van een honderdjarige tante die voorgoed rust op het idyllisch aandoende kerkhof aan de Kloosterstraat. Ze noemde zich onze liefhebbende tante, maar spaarzaam en sporadisch bezocht de...

Zij zag de meeuwen niet die joyeus rondcirkelden bij het venster. Zij zag de witte, pluizige, trage wolken niet niet die rustig voortdreven boven de stad zoals altijd al en zoals tot in lengte van dagen. Zij had geen aandacht voor de paarse kopjes van de krokusjes op hun fragiele steeltjes in het...

De wilg strekt haar kronkelige takken en grillige, zwarte zijtakken uit over het donkergrijze, gerimpelde water als de vingers van een grijpgrage hand. Zwarte, kleine vogels dansen in de lucht. De huizen aan de Vijverlaan en aan de Louis Regoutstraat omsluiten de langgerekte vijver met een...

Onze leraar Nederlands nam ons, figuurlijk gesproken, op in de weldadige "omhelzing" van de literatuur. Als een vader was hij voor ons scholieren die als zijn kinderen waren. Hij vertelde over de Middelnederlandse literatuur, over Karel en de Elegast, over de Minstrelen, de Rederijkers en de...

Sinds lange jaren woon ik langs een van de Ringbanen die onze stad van oudsher omcirkelen, figuurlijk gesproken als een oneigenlijke "omhelzing". De Ringbaan waarover het verkeer dag en nacht voortraast in een stormachtige vaart, wordt geflankeerd door merkwaardige "etalages", winkels en...

De wilg strekt haar takken en grillige, zwarte zijtakken uit over het donkergrijze, gerimpelde water als de vingers van een grijpgrage hand. Zwarte, kleine vogels dansen in de lucht. De huizen aan de Vijverlaan en aan de Louis Regoutstraat omsluiten de langgerekte vijver met een omhelzing van...

Bij de afspraak die ik opnieuw in het Twee Steden Ziekenhuis had en die weinig weg had van een amoureus of erotisch getint onderonsje - waarvoor ik hoe dan ook geen belangstelling heb - vroeg men mij het naakte, kwetsbare lichaam met de prominent neerhangende lobben van de borsten als in een...

Het dorp ligt er troosteloos en verlaten bij. Eendere huizen rijgen zich er aaneen in zielloze eentonigheid. Ieder gerucht wordt er opgeblazen tot gemeenschappelijk bezit, uitvergroot als een stofje onder een vergrootglas en het verspreidt zich razendsnel als een uitslaande brand die de vonk...

Het dorp Dongen ligt als het ware aangeklemd tegen onze stad in een "stenen omhelzing". Etablissement "Janssen en Janssen" is gesitueerd in de nabijheid van de centrale Koepelkerk die met haar oranje dak boven haar omgeving uitsteekt. Daar werd vandaag een verjaardag gevierd; wellicht ging het...

In die jaren speelden we nog veel buiten en kende iedereen iedereen in onze volkswijk. De kinderen van het gezin D. waren Yvonne, Wil en Frank. Yvonne was elegant en mooi en droeg, in tegenstelling tot mij, "flatjes". Vader werkte bij de Schouwburg en de meisjeskamer van Yvonne werd gesierd...

Ik ben opnieuw het krijtwitte gebouw gepasseerd met de neergelaten donkerblauwe zonneschermen, waarvoor nu ook de veelkleurige vlag, symbool van tolerantie, wappert. In 1965 namen de leraren mij in hun, figuurlijk gesproken, "erudiete omhelzing" en wij, scholieren, gaven hen bijnamen; de...