Alle inzendingen over ontroert

Het verrast Maakt blij Het ontroert Vervoert Het blijft En gaat voorbij Het prikkelt Het verzacht Het komt onverwacht… in de nacht. WANNEER? Op vrijdagavond 26 september 2008. Van 8 tot (voor de enthousiastelingen ver? na) middernacht. WAAR?…

De kwetsbare, eenvoudige mens ontroert mij diep en doet mij sterk bewegen èn ontwikkelen! Ik leef voor minderheidsgroeperingen aangezien ik mezelf er sterk in herken. Niet iets om me voor te schamen maar integendeel waarlijk karakter te tonen.…

Met de inkt uit de inktpot die regelmatig bijgevuld werd uit de grote fles en die afgeveegd werd aan de tijdens de handwerkles vervaardigde inktlap die in het midden gesierd werd door een knoop en met de kroontjespen moet ik in mijn tiende levensjaar het gedicht genoteerd hebben dat mij nu zo'n verdriet doet en zo ontroert.…

Dat maakt Anne niet minder tastbaar, maar zoals het nu is, is het een grandioos monument en ontroert het talloze mensen. Ik geloof dat Anne's eeuwige ziel juist extreem ontroert is door al die mensen, die haar onderduik-achterhuis bezoeken. Dat haar verrader zich daarover eeuwig rot schaamt. Dante-variant.…

Het vertederende moederkloekgevoel van zowel de eend als de overbuurvrouw ontroert me, en tegelijk maakt het me blij. De zon lijkt met haar warme licht alles en iedereen in deze tafereeltjes op te fleuren. O, wat is het toch een heerlijke prachtige zomerdag. Ik geniet.…

Je steunde me als een ware vriendin en in mijn herinnering ben je dat nog steeds, ook al hebben we elkaar al jaren niet meer gezien of gesproken; nogmaals dank daarvoor, het ontroert me nog steeds en ik hou dan ook nog steeds heel veel van jou, het hoeft niet beantwoord, ik geef het alleen maar aan.…

Haar niet te vertellen dat hij zich over haar schoonheid verwondert en zich ontroert in de nacht bij haar herinnering. Het is nu van belang zichzelf niet voor het einde van de schilderssessie te prijzen. Voordat hij zich verslikt in haar beeldschone gezicht, de bevallige nymfomane uit zijn lievelingsgedicht. Haar ogen kijken dwars door hem heen.…

Susanne's muziek ontroert tot diep in de tenen en het is van een buitengewoon grote schoonheid. Ze doet collega-zangeressen vaak tot tranen bewegen. Ook omdat ze haar niveau nooit zullen bereiken. In 2010 verscheen 'The Brothel', met de titelsong, 'It's All Gone Tomorrow' en 'Turkish Delight'.…

Hij ontroert of inspireert me niet. Beatrix was natuurlijk ook niet gek. Koninginnedag kun je in Nederland helemaal niet vieren op 31 januari. Er zouden teveel kindertjes van de kou omkomen met hun bevroren blokfluitvingertjes. Dus 30 april was misschien ook niet een geheel vrijwillige keuze.…

Dat ontroert me.’ ‘Maar jouw vader was toch nooit uit beeld?’ ‘Nee, maar misschien was dat nou juist wel iets erger. Mijn vader was inderdaad dichtbij, maar ik kan me niet herinneren dat ik hem zelfs maar ooit heb aangeraakt. Hij heeft mij nooit een schouderklopje gegeven, getroost of emoties met mij gedeeld. Hoe ik mijn best ook deed.…

Het ontroert me hoe deze man erin slaagt. Liefdevol en in opperste concentratie buigt hij over haar hand, zijn moeder kijkt tevreden toe. Mijn moeders woorden zijn niet te volgen, haar toon verraadt de behoefte om haar belevenissen met ons te delen. Niet alles wat ze meemaakt is leuk.…

Nooit helemaal gelezen, staat ergens op zolder, maar de titel ontroert me nog steeds. Dat verscherpt mijn knagende rouw. Voorheen maakte ik wel eens toptien-ranglijsten, zoals ‘mooiste boektitel’. Klaaglied stond bij mij altijd hoog genoteerd.…

Het ontroert me hoe al deze vrouwen haar hun steun betuigen. Pelicot wordt door hen gedragen, lees ik in haar ogen. Toch nog een lichtpuntje. Ik verneem dat de ontploffingen in de wijk Tarwekamp waarschijnlijk komen van de ex-vriend van de eigenaresse van de bruidsmodezaak onderin het pand.…

De precisie waarmee de taferelen zijn gemaakt door degenen die achter de tafels staan, ontroert me. De aandacht die deze mannen met gevoel voor detail en toewijding hebben voor hun passie, lijken ze omgekeerd evenredig op te brengen voor hun uiterlijk. Als ik om me heen kijk, vind ik mijn eigen man met de minuut aantrekkelijker worden.…

Tenslotte wil ik nog even wijzen op zijn kleinood 'Sympathy', wat klare taal is en direct ontroert. 'And sympathy is what you need, my friend, cause there's not enough love going round!'.…

Het ontroert me dat ze dit nog op kan brengen. We wisselen een kushand uit. Met gemengde gevoelens loop ik richting lift. Oh ja, de codes, vis de post-it uit mijn tas. In de lift, toets ik de tweede code in. Geen beweging. Prompt gaan de deuren ook niet meer open. Ik onderdruk paniek, toets nog een keer. Niets. Ik druk op de alarmknop.…

De gedachte dat het een meisje is ontroert mij. Een meisje. Papa’s meisje. In de ogen van mijn moeder zie ik mijzelf als vader. Het is een wonderspiegel. Een regenplas. Een regenplas waarin de toekomst gespiegeld wordt – een strakblauwe hemel, takken van bomen. Er komt een meisje aangelopen.…

De intensiteit waarmee hij deze mensen wil duidelijk maken wat hij hoort, ontroert me. De vrouw kijkt even naar mij en zegt: ‘je komt hier om naar de geitjes te kijken toch niet naar de ventilator’. We staan in de stal van de kinderboerderij en moeder geit zit haar jong achter de vodden.…

Ook zijn uiteindelijke ondergang in de drank ontroert mij nog steeds. Tussen Melmoth en Flyte liggen twee wereldoorlogen, wat het beeld over de vrijheid van het individu drastisch heeft veranderd, met name sexueel gezien.…

Een tedere figuur die vormloos ontroert en je doet glimlachen. Voor zolang het beeld intact blijft. Een momentgeloof dat wel zo waarlijk diep kan raken dat sommige hoogbegaafde inbeeldigen het vrij authentiek kunnen terugroepen. Maar dat hoeft niet. Meestal blijft het bij instant-geloof in het ongebroken sneeuwbeeld. Dat zo duivels kort duurt.…

Het verbaast me niet, het ontroert me. Die vanzelfsprekendheid is iets wat je als kind niet opmerkt. Wat me nu ook opvalt, is hoe klein de rampen van kinderen zijn. Een gevallen ijsje lijkt even het einde van de wereld, maar is snel voorbij. En wat heerlijk dat ouders die kleine, voor even onvolmaakte werelden steeds herstellen.…

die zo navrant ontroert! Ik mag blij zijn wanneer ze mijn ontzielde lichaam naar het even zielloze Holland verschepen of zal ik maar net als Jezus die magische truc uithalen... Ik kan het hoor!…

Ze liep met me mee naar de afdeling als een ware Jeanne D'Arc, het ontroert me nu nog. Geloof me, ik strijd voor de Liefde van de Liefdesgodin!…

Ontroert het u? Begrijpt u het? Bewondert u het? Vindt u het wel iets voor uw privéverzameling? Dan bewonder ik ú op mijn beurt! Want eerlijk gezegd: toen ik in de poëzierubriek van mijn krant dit gedicht (van Tonnus Oosterhoff) las, had er echt geen flauw idee van wat deze cryptotaal mij in vredesnaam wel te vertellen kon hebben.…

De leegte die mijn ziel ontroert is de liefde voor de schepping en vrede voor het leven die de goddelijke vonk heeft ontstoken. Liefde zonder voorwaarden; oprechte liefde is onnoembaar, onbeschrijfbaar, alles omvattend en blijft broos. Het moet worden gekoesterd, want op een dag is ie plotseling verdwenen.…

‘Zie je nu ontroert hij me,’ zei Muis, ‘nu zou ik hem willen troosten, omdat hij zich kwetsbaar opstelt. Ik ben totaal niet zo als Olifant. Ik wil niet zeggen dat ik heel erg fysiek ben, maar ik heb nooit moeite gehad met aanraken. Met mijn vroegere partner was dat in ieder geval niet zo.…

Helaas niet dat ware kunst naast aangrijpend ontroert erotiseert en ironiseert. Een manco levenslang. Mede omdat de hbs opleidde tot tijdrovende verantwoordelijkheden op vele niveaus. Niet in te halen. Dankuwel, maar er valt mee te leven. Zo misten wij Lucas Cranach, (Kronach, 1472 - Weimar, 1553).…

De foto van jou op het San Marco Plein ontroert me extra veel, omdat ik op exact dezelfde plek ben geweest. Als ik zie hoeveel geluk je daar uitstraalt, pijnigt jouw extreem bittere noodlot mij vele malen erger. Je hield een vredesduif op je rechterhand. 'En ik sta hier, met een wijdopen, hevig hart en onvervulde banden.…

Een heel leuk initiatief, het resultaat ontroert en laat de hedendaagse mensen ook nog lachen. Ik las dus ook uit dit boekje enige fragmenten voor en vroeg me ondertussen af wat er later van deze kinderen geworden was.…

Ze ontroert me ten diepste en ik zou meteen met haar in gesprek willen gaan, ook omdat ik uit eigen ervaring weet waar zij nu zit. Hoe eenzaam, troosteloos en gevangen ze zich nu voelt. Verpletterd door een vrachtwagenkuip vol zwarte modder.…