Alle inzendingen over ouderen uitstapje verdriet

Het is een stille, grijze novemberdag als de BoodSchappenPlusBus van start gaat bij "De Reyshoeve", een bejaardencentrum in de Tilburgse wijk "De Reeshof" en koers zet naar het Winkelcentrum Wagnerplein met "aan boord" drie oudere, grijze dames, een vrijwilliger als chauffeur, een eveneens vrijwillige begeleidster en ikzelf, verslaggeefster voor…

Er stonden jonge meiden achter de counter. Snel en vaardig bedienden ze ons, de gasten, met vette porties frites met mayonaise en satésaus. Aan het tafeltje, buiten op het terras, keek ik recht in de verouderde gezichten van mijn mede-passagiers. Een mevrouw hengelde naar een antwoord van mijn kant, dat echter uitbleef, op de vraag of ik veel en…

Een oudere heer die met ons meereisde, verwoordde dit thema als volgt: "Je wilt toch onder de mensen zijn....."…

De aanzet tot een gesprek - dat idealiter wonderbaarlijke en interessante vormen had kunnen aannemen - wordt door mijn overbuurman razendsnel teniet gedaan alsof zijn verwachtingen omtrent de kwaliteiten en intelligentie van ouderen (zoals kennelijk te doen gebruikelijk in bepaalde kringen) minimaal zijn en ieder gewenst niveau missen...…

Het is een stille, grijze novemberdag als de BoodSchappenPlusBus van start gaat bij "De Reyshoeve", een bejaardencentrum in de Tilburgse wijk "De Reeshof" en als zij koers zet naar het Winkelcentrum Wagnerplein met "aan boord" drie oudere, grijsharige dames, een vrijwilliger als chauffeur, een eveneens vrijwillige begeleidster en ikzelf, verslaggeefster…

Het was welhaast een ouderwetse bedevaartstocht die we ondernamen op die zonnige meidag en de grot, als uit papier-maché gefabriceerd met het klassieke Mariabeeld, de gestalte van Bernadette van Soubiroux met de vele kleurige lichtjes eromheen en de Kruisweg met de staties uit witte steen, die we uiteindelijk aandeden, herinnerden inderdaad volop aan…

Het was op een uitstapje met mijn ouders waarbij ook de popperige, petieterige bouwwerken van Madurodam werden bezichtigd en het Vredespaleis, dat haar naam eer aandeed door statig en sereen, te midden van fleurige plantsoenen, haar muren en torens te verheffen....…

We waren weer met een klein gezelschap vertrokken uit onze stad in het voertuig waarvoor wellicht de benaming "bejaardenbus", door mijzelf gemunt, toepasselijk is en iedereen die er wel eens geweest is zal toegeven dat de bebouwing radicaal verschillend is zodra men het bord met de trotse naam "Vlaanderen" gepasseerd is. Welke omschrijving zou…

Kennelijk had ik mijn charmes als oudere dame nog niet geheel verloren. Tijdens het uitstapje naar de Basiliek had meneer mijn rug gestreeld met een vluchtig en onopvallend gebaar. De geste was niet onwelkom geweest en toen ons gezelschap neergestreken was op een terrasje, had hij verstolen blikken in mijn richting geworpen.…

Ondanks alles waren het uitstapje naar Leerdam en de tocht over de rivier de Linge mooi geweest....…

We waren op die dag in juni weer eens uit Tilburg vertrokken. Naast mij een uiterst zwijgzame mede-passagiere met een gezicht als van perkament, doorweven met diepe rimpels. De andere dames zouden terwijl de auto voorthobbelde de verhalen over hun lange, voorbije levens ten beste geven, ongeacht of daar oprecht naar geluisterd werd of een toehoorder…

De woorden "alleen" en "eenzaam" zijn wel erg vaak gevallen vandaag tijdens het uitstapje van de senioren. Voor de attente toehoorder zijn ze als clichés; de hele conversatie is ermee doorspekt. De eenzaamheid stapelt zich als de grootste belasting op de schouders van zelfs de meest doorgewinterde en door de wol geverfde ouderen.…

En tot slot van ons eenmalige uitstapje bezochten wij in de avond de Pier die zich onbekommerd uitstrekt in de branding en hoe feeëriek was het vanuit onze hoge positie de stad aan de zee aan onze voeten te zien liggen met haar talloze lichtjes!…

En tot slot van ons eenmalige uitstapje bezochten wij in de avond de pier die zich onbekommerd uitstrekt in de branding. Hoe feeëriek was het vanuit onze hoge positie de stad aan de zee aan onze voeten te zien liggen met haar talloze lichtjes!…

Als de zon een eerste vermoeden van schemering geeft, sop ik haastig door een dik dek van kleddernatte bladeren, op zoek naar dat ene fotomoment dat mijn uitstapje rechtvaardigt. Verderop tussen de bomen glinstert nog licht op een spiegelglad vennetje.…

Ze spelen heldenrollen, lepe boosdoeners en heksenmeesters, die ze bij hun vreugdevol uitstapje zien. Volwassen mensen denken hier na over de nimmer te blussen behoefte aan het sprookjeswezen, die zijzelf ook houden, evenals hun voorouders, ouders en nazaten.…

Velen moeten het onherstelbare leed geschuwd hebben dat hart en ziel, gemoed en verstand van mijn ouders bezetten.…

Ik kon moeilijk veronderstellen dat men wenste dat ik heel mijn enorme verdriet, misnoegen en onlustgevoelens de vrije loop zou laten, dat ik uit zou barsten in een onstuitbare, niet meer te stelpen vloed van tranen die weer zou geven wat mij werkelijk bezielde tijdens die middag in Meersel-Dreef, waarop vrolijkheid en vreugde een eerste vereiste schenen…

In het pannenkoekenrestaurant nam mijn grenzeloze verdriet proporties aan als van een ballon die steeds verder opzwol; verdriet om mijn ziekelijke longen die als klokken in een klokkenspel hangen in mijn karkas dat al te spoedig te gronde zal gaan.…

.....en zo waren de gangen en zalen van het Zorgcentrum "Zonnehof" dat haar naam niet in alle opzichten eer bewees, waar hier en daar aan de muur een verveloos, gedateerd en waardeloos schilderij hing, mij gaandeweg vertrouwd geworden en ook de l-vormige kamer van mevrouw, waar "Moriaantje" de wacht hield, de kamer met de chique fauteuils bij het…

Mijn besluit staat vast. Deze dag wens ik door te brengen zonder verplichtingen en daar zal ik mijn uiterste best voor doen! De afgelopen paar weken heb ik veel te veel hooi op mijn vork genomen. Na een heerlijk ontbijt, pak ik de fiets naar het station. Bij de kaartjesautomaat met modern touchscreen begint mijn kleine avontuur. Nu komt het leukste…

KRO en NCRV verzonden uitnodigingen naar de leden voor een heerlijk uitstapje naar de Friese hoofdstad met leuke winkels en gezellige terrasjes. En daarbovenop nog 's avonds het Lijden van Christus van dichtbij bekijken en beluisteren. Genieten!…

Het levenslange verdriet om de zoon vervreemdde hem inderdaad van de anderen en het verstarde zijn blikken en zijn kaken en het had zijn gemoed verhard. De foto in mijn vitrinekast toont hem met mijn moeder aan zijn zijde op de Rijnboot. Hij was mijn vader.…

Stilletjes zit ik erbij, met overweldigend verdriet achter mijn ogen, in mijn brein en in mijn hart als een pias, als een Fremdkörper. Zij die uitbundig lachen, zullen u spoedig doen huilen.....…

Het Tilburgse "Stadsstrand" ligt op merkwaardige wijze verscholen achter de straten van de wijk "Jeruzalem"; mij uit mijn verre jeugd nog zozeer bekend en het vormt een echt "strand" met kiezels en wit zand en ligstoelen en een boot, scheef op het land getrokken, van binnen bekleed met helblauwe houten planken. Is het hier een paradijs voor…

Toen wederom een herfst inzette met een enkel vergeeld blad dat neerdwarrelde vanaf het geboomte aan mijn venster, heb ik in de stad, mijn geboortestad, en op het plein, waar ik als een verdoolde, als een verdoemde, als een uitgestotene heb rondgezworven toen ik zocht en niet kon vinden wat ik zocht, wanhopig over mijn liefdesverdriet en armoede, mijn…

De veertiende november is een mistige, nevelige zondag; de eerste mist van het seizoen overvalt ons en de bomen zijn plotseling kaal, na weken van een "Indian Summer", een onverwachte, stralende nazomer die ons nog geschonken werd. De BoodSchappenPlusBus heeft ons op die dag meegenomen naar een klein, stemmig pleintje, het Dessinateurplein dat…

Bij uitzondering was ons een uitstapje verschaft; aan ons, dochters van een klein ambtenaartje.....…

Het natuurgebied "De Drunense Duinen" strekt zich uit zoals voor onze geboorte en ongetwijfeld zoals lang na onze dood. Rondom de stammen van de oude eikenbomen heeft het zand zich opgehoopt en taai wortelen ze in de ondergrond. We nemen voetsporen van reeën waar op ons eveneens zanderige pad en aan de horizon verheffen zich de geelwitte duinen…

Meneer draagt de kerven en insnijdingen van de vele verliezen in zijn hart, ziel en gemoed. Hij wankelt op de evenwichtsbalk van het leven onder de uitdagingen en beproevingen die hem gepresenteerd worden tussen blijmoedigheid en neerslachtigheid. We zetten via Udenhout en Oisterwijk koers naar Oirschot waar het carillon van de grote kerk, dat aarzelt…