Alle inzendingen over popje

"Van mama zal ik nooit zo'n popje krijgen" moet ik gedacht hebben en dus griste ik een popje weg: de eerste en enige diefstal uit mijn leven. Maar natuurlijk volgde de geruststelling: "Hoe heb je dat popje kunnen stelen?; ik had het je zo graag gegeven!"…

Een indigoblauwe hemel toont zich aan het venster en ik aanvaard de terugreis met mijn zelfgemaakte popje als een mascotte in mijn jaszak.....…

"Zo'n popje krijg ik nooit" moet ik gedacht hebben en onverhoeds graaide ik in de bak en stal zo'n klein popje. Thuisgekomen moet de diefstal mijn moeder verbaasd hebben. "Dat had je toch wel gekregen, als je erom gevraagd had", heeft ze vermoedelijk gezegd.…

En zo viel mijn oog eens op een lieflijk, kwetsbaar en onschuldig popje, een babypopje, gekleed in een lichtblauw pyamaatje en ik nam het mee.…

Het dierbare, wonderlijke duikelaartje raakte op onnaspeurlijke wijze kwijt tot mijn grote verdriet als een gestorven kindje dat door het bittere noodlot van de ouders is weggenomen.We zochten het lieflijke popje overal; tussen de bosschages, in het gras en onder de bomen en we vonden het niet meer.…

Maar popje toch, weet je dat niet? Nee mam, ik heb het nog nooit gezien, doet het pijn? Nee hoor popje, en dat spul waar jij het over hebt heet sneeuw. Sneeuw is koud, maar je kunt er fijn in spelen. Kom doe je jas aan en je muts op, dan gaan we naar buiten. Dan leer ik jou wat sneeuw is. Oke mam, dat is fijn!!…

Het popje werd de naam Liselotje toebedeeld en het zou het lievelingspopje van mijn zusje worden.…

"Niet brommen, popje!" had ik gezegd.…

"Niet brommen, popje!" moet ik gezegd hebben.....…

Ik moet de kleine, naakte, zwarte en witte popjes hebben zien liggen en ze ongelooflijk aantrekkelijk hebben gevonden en ik moet de overtuiging hebben gehad die zich verankerd had in mijn kinderlijke hersenen dat het onmogelijk zou zijn dat ik zo'n onvoorstelbaar begerenswaardig popje zou krijgen.…

Als "beloning" voor de doorstane operatie kreeg Cieltje het popje genaamd Elsje en Ineke een bont, rood en groen houten speelgoedtreintje...…

En nooit mag ik vergeten hoe we vroeger dat babypopje kregen op de Kermis; een popje met kleertjes, een badje, kammetje, borsteltje en spiegeltje. Vandaag weerklinkt de muziek zoals ieder jaar, als vanouds; de draaimolens, zweefmolens, snoeptenten, goktenten, terrasjes zijn onveranderlijk present.…

Ze toverde tenslotte een lieflijk, vertederend popje, gekocht bij de genoemde Kringloopwinkel uit haar tas: "Voor haar kleinkind".…

Als Vader hen vergezelde, kregen ze na deze exercitie een popje uit de speelgoedwinkel aan het Piusplein.....…

Moeder, schoonmoeder echtgenote, kantkloster, ze kon haken en breien als de beste, was coupeuse, maar bovenal ze was de maakster van dat popje, wat bij het vuil stond, wat ik gered heb van de vuilstort, want het staat hier en zo hoort het. Een beetje van haar bij ons. Want ze was meer dan....en dat zie je aan het poppetje.…

De beelden van onze jeugd, de beelden van de grauwe straten van onze arbeiderswijk verdringen de beelden van de film en ik zie vóór me hoe mijn zus speelde met de buurtgenootjes en met haar popje Liselotje in die verre, voorbije tijd. "Cold War Kids" waren we en onze jeugd was ondanks alles grimmig. Het slaag vonden we vanzelfsprekend.…

Met oma sta ik op de foto als baby: ze koestert mij in haar armen terwijl ik onnozel en hulpeloos de wereld in kijk en terwijl op de leuning van de bank het kleine speelgoedbeertje dat mijn familie "Popje Brom" had gedoopt trouw op me wacht.…

Ik zag wat haren in het rond vliegen en kon zelf, nog maar net, mijn hoofd afwenden omdat ik anders het popje van zus in mijn bakkes had gekregen. Inmiddels ging er een zucht van verlichting door heel de bus omdat de bus aangekomen was bij het Busstation. We konden er uit!…

Ze hadden allerlei wensen op hun verlanglijstje, die nu sociologisch gezien heel interessant zouden zijn, vanwege de bescheidenheid van de kinderwensen in de jaren ‘50: een popje, een nieuw zusje, een pappie, een zak snoep, warme wanten. ‘Wanneer gaat die rommel weg, Johan? vroeg mijn moeder, ‘mijn huis is geen postkantoor’.…

Toen nam het vlammetje een besluit, en zei : "Als ik je brand, klein popje, zul je wel hard gaan huilen ; dàn zal ik weer dadelijk weggaan !" En, het nestelde zich in het hart van 't kindje, elk ogenblik verwachtend dat het kleine popje luidkeels zou protesteren tegen de zilveren gast, die het pijn deed met zijn stil, wit vuur.…

‘Hij zit bij mij in het nachtkastje’ schrijft Elise mij, ‘en na het moment suprême laat ik nu mijn popje op ACG’s klanken dansen.’ Ook voor partners: om thuis te oefenen. Puik cadeau! De topper dit jaar was voor mij ‘Waarom heb je het paard alleen gelaten’ van Mahmoud Darwish (1942-2008; 2004 Prins Clausprijs).…