Alle inzendingen over schouder

Je hebt gezegd "ik ben je vriend" in woorden die nog nooit tot mij gesproken waren gedurende de lange jaren van eenzaamheid, angst en ziekte; jouw schouder bood je mij aan om op te leunen zoals niemand ooit gedaan heeft of ooit nog zou doen......…

blunderend kapitaal, van armoe moet ik wel vanuit de onderkast, waar ik trouwens eindelijk uit ben gekomen, als geen ander ervaar ik de gearriveerden, geborneerd in eigengereidheid, overschreeuwend de nieuwkomer, men wil geen nieuwe dromer, slechts een gedicht waar alleman voor zwicht, maar wel angstig voor een woord, dat nog niet eerder werd gehoord…

Want wat voelde dat toch gek: op je schouder een lege plek.…

En ik, ik heb slechts een schouder om van te huilen.…

En men kijkt terug over de schouder en men is op merkwaardige wijze ondanks alles gelukkig, gerust en tevreden...…

Jouw schouder bood je mij aan om op te leunen zoals niemand ooit gedaan heeft of ooit nog zou doen...…

Brede, indrukwekkende mannelijke schouders die de welhaast onbeheersbare stortvloed van mijn tranen zouden kunnen stelpen of een wankel, fragiel staketsel dat al op instorten staat bij de minste of geringste verzuchting als een bouwwerk zonder gedegen fundament?…

We strompelden voort met mijn arm om de schouders van de vriend; om de schouders van de enige vriend die ik mocht vinden.…

In de bus observeerde ik zijn brede schouders in de dikke, warme en kennelijk dure winterjas. Het is de vraag of die schouders zijn leed kunnen dragen. Zijn hoofd gaat schuil in de capuchon. Hij is schizofreen en op mijn desbetreffende vraag antwoordt hij dat het "goed" gaat.…

Wie een naakte schouders associeert met naakt voor het raam staan heeft een seksuele obsessie.…

Hij stak zijn hand uit en raakte mijn schouder aan. Een veertje dwarrelde tussen ons in. Ik keek op en mijn ogen ontmoette de zijne. En ik voelde hoe een lichte dons mij begon te bedekken. En ik glimlachte en hij opende zijn mond en daar was eindelijk de lieve fluistering.…

Wie het leed van de gehele wereld op de schouders neemt, draagt bij aan de vergroting van het totale leed.…

Als je de 'shit' van de mensheid op jouw schouders neemt, kun je het wel verwachten, dat ook de hele shit over je heen wordt uitgereden... .…

Ik haalde mijn schouders op en langs mijn ogen vegend, schokkend met mijn schouders, snufte ik: “Dan weet ik het niet.” Zijn gezicht stond ernstig, van de glimlach was niks meer te bekennen. “Kom op,” waren de enige woorden die over zijn lippen gleden. Het was niet genoeg. Ik stond op, sloeg mijn armen om me heen, ik had het koud.…

nodig om op te huilen en een deur die voor mij openstond ik moest de weg vinden zonder gids Ik had een stok nodig om op te steunen en ook een houvast Dankzij jou heb ik een schouder om op te huilen een gids om mij de weg te wijzen een stok geloof en houvast Hoe kan ik jou ooit bedanken?…

Zakt de grond weg onder je bestaan, zet dan toch maar je schouders eronder, en houd de rug recht om zo alsnog boven de crisis uit te stijgen.…

Er rust nog een hele verantwoordelijkheid op de schouders van zo'n jongen!…

Plotseling en onverwacht sloeg hij een arm om mijn schouders. De aanraking was zacht, vederlicht en bijzonder.…

Plotseling en onverwacht sloeg hij een arm om mijn schouders. De aanraking was zacht, vederlicht en bijzonder.…

Voel de steun van armen om je schouders.…

Degene, op wiens schouder ik mijn hoofd eens legde. Degene, om wiens schouders ik mijn arm eens sloeg; gebaren die de schuchterheid aanduiden, die ons belette minnaars te worden; gebaren, die voor mij alles betekenden, evenals zijn warme, weerloze wang tegen die van mij, eens. We hebben elkaar nooit weergezien.…

Degene op wiens schouder ik mijn hoofd eens legde. Degene om wiens schouders ik mijn arm eens sloeg. Gebaren die de schuchterheid aanduiden, die ons belette minnaars te worden. Gebaren die voor mij alles betekenden, evenals zijn warme, weerloze wang tegen die van mij, eens. We hebben elkaar nooit weergezien.…

Misschien was het wel gescheurd in mijn schouder. Sinds die tijd loop ik met een pijnlijke schouder die eigenlijk alles wel kan, behalve naar de hemel rijken. Dat doet wat zeer. Maar ik dacht, ach, het zit in een dikke spier, dat gaat vanzelf over. Maar vandaag liep ik de trap op en miste een tree.…

Het gevolg, drie renners die schouder tegen schouder naar de eindstreep snelden. Wielerkenners noemen zoiets ‘een sandwich’. Twee opties had de burgemeester om zich los te maken uit deze sandwich. Versnellen, of met beleid, een kneepje in de remmen. Bij versnellen zouden zijn twee rivalen, schouder aan schouder in Laarbeeks groen verdwijnen.…

Indertijd mocht ik hem zien op Parkpop, mijn zoontje ging uit zijn dak op mijn schouders. The messiah will come again, Montreux Jazz Festival, 1990. Meer is er niet.…

Weet niet wat te doen, een armlengte vraagt om een schouder. Ik offreer een pepermuntje en samen sabbelen we de dag naar morgen, zij raakt mij aan.…

De fysio onderzoekt mijn schouder en vraagt of ik iets met horen heb. 'Doofheid zit in de familie'. 'Ik zie aan een spier in je nek dat je letterlijk je oren moet spitsen'. Ik denk terug aan toen ik achttien werd. Militaire keuring in Deventer. Het laatste jaar voordat de dienstplicht afgeschaft zou worden.…

Dans met mij, zacht en enerverend, een hand op je schouder.…

Op mijn schouders draag ik als een rotsblok het gewicht van de ervaring, van het verdriet en de tranen, maar ook van het geluk, van de schoonheid, van de voorgoed voorbije liefde.....…

Marieke schudde aan de schouder van haar vader. Hard en paniekerige zei ze: “Papa!” Ze keek verdwaasd om haar heen of ze iemand zag. Ze keek naar haar vader hij had zijn ogen gesloten. Terwijl zij bleef schudden aan zijn schouder riep ze angstig: “Papa! Wakker worden, wordt nou wakker!”…