Alle inzendingen over verdr

...toch wel onbetamelijk publiekelijk vertoon van verdriet. Na het afrekenen sleepte ik de zware tassen door de straten die naar mijn huis leiden en bedacht dat de last die ik torste symbolisch was voor het geestelijke gewicht dat mij neerdrukte: de wereld sloot zich weer aaneen in tweetallen;...

"Keep expressing yourself" Dat is het laatste wat jij mij in een mail stuurde. Het laatste wat ik van je vernomen heb. Je bent er niet meer... Voor mij ben je er ook nooit écht geweest. Ik las de door jouw getypte letters, jouw woorden. Geen stem, geen gezicht. Gek.. Het voelde...

Ik weet nog goed hoe jij me die eerste keer aankeek, ondeugende ogen en een heerlijke lach. Het weer, warm en benauwd het was midden juli. Ik zat samen met mijn vriendin te genieten van een koel biertje op de trappen van de Sacre Coeur. Een van de mooiste plekken in Parijs. Ik had net een slok...

...voor alles wat ik iedereen heb aangedaan Het verdriet dat ik de mensen heb aangedaan van wie ik zo veel hield Maar alsjeblieft: houd me niet meer tegen Het leven is als een straf voor mij, of heb ik dan die straf verdiend Zeg me dan waarom, heb ik het dan echt allemaal zo fout gedaan...

Daar zit ze. Overdag in de rolstoel. En daar ligt ze. ’s Nachts in haar bed. Soms zit ze ook overdag in haar rolstoel naast haar bed. De verpleging heeft haar daar naar toe gereden omdat ze de andere bewoners in de woonkamer onrustig maakt. Volgens de afdelingsarts gaat haar toestand...

...ligt een recent verleden, dat besef ik maar al te goed, en dan ga ik schuldig weg. Teveel ramen, teveel verdriet, ik zie de tranen en helpen kan ik niet. (krachtterm)

Ach Vader, nu u in dat verre land bent, nu u de grens gepasseerd bent die u zozeer vreesde tijdens uw leven, kunt u nu nog weten met uw verstilde wezen dat zover weg is, hoe wij samen die muziek beluisterden, die heftige, vurige, emotionele muziek die u zozeer troostte met de ruigheid van uw leven,...

...waarvan zij voorgoed uitgesloten zijn, verdreven als zij zijn uit het land waarin zij eens thuishoorden. Het is immers ook wegens onze (vermeende?) eenzaamheid dat wij vanavond zijn uitgenodigd. Tenslotte laden de serveersters handig, vaardig en bekwaam de schalen op arm en...

Alleen de goden, voortdurend om me heen, konden mijn verdriet zien en vragen. Ze droegen alle tijden het levenslot van deze mens, de antwoorden die ik van het leven zelf, had te bevragen. Alleen de goden konden met míj verdragen...

Ik ga nu iets schrijven hier, wat ik heel lang niet meer gedaan heb. Omdat ik een bewering iets anders vind dan een mededeling of een zienswijze/belevenis van persoonlijke aard. Doch nu voel ik me verplicht om een geweldige schrijver en ook een geweldige vriend hier een laatste groet te moeten...

...doel meer diende, geen nut kon hebben....... De kerven van de reparatie staan in het leer gegrifd en de kerven van eenzaamheid, verdriet en leed zijn gegroefd in mijn hart en ziel. Maar een nieuwe lente vertoont zich aan mijn venster.....I.II

...eens, zo lang geleden, is voorgoed verleden tijd. De herfst en de winter zonder jou zullen onherroepelijk intreden. Mijn liefdesverdriet zal zich opstapelen "Accipere praestat quam facere iniuriam": "Het is beter onrecht te lijden dan onrecht te begaan"

...het oog verdwenen waren en boven alles uit klonk die majestueuze, die triomfantelijke maar zo verdrietige en melancholieke muziek......

...doet eens goed voor u te schrijven. en mijn verdriet terug te drijven. Elk jaar als Siana jarig is, ben jij degene die ik mis. Waarom heb ik nog zoveel pijn, Waarom moest het nu juist die dag zijn? Je foto’s staan nog om me heen, als mijn mama blijf je nummer...

...en dat ik te zeer vrees voor nieuw, soortgelijk verdriet. Hoe had immers het beestje, het citroengele diertje, dat nog ooit zijn gezang zo mooi aangeheven had, voortgekropen over de bodem van zijn kooi in doodsnood; hoe had ik dit aan moeten zien en de bevrijding door zijn dood moeten...

(voor Christiane Shütt (1936 - 1972)) Je bent geboren op 20 juni 1936 in Berlijn. Je ouders waren ongetrouwd. Op je vierde overleed je vader. Op je zesde was je gefascineerd door de schilderijen in kerken en kapellen. In de tweede wereldoorlog werd je moeder Regine Faust gedwongen om jou ...