Alleen de goden, voortdurend om me heen, konden mijn verdriet zien en vragen.
Ze droegen alle tijden het levenslot van deze mens, de antwoorden die ik van het leven zelf, had te bevragen.
Alleen de goden konden met míj verdragen...
Geplaatst in de categorie: verdriet
van berkenbomen heb gekozen. Niemand.
Alleen ik. Alleen ik.
En het licht dat ik voor me zie.
Het licht dat ik altijd al in mijn hoofd
met mij meedroeg!
uiteindelijk alleen doen, maar ik zal daar staan.
Zoals niemand daar eens stond.