Alle inzendingen over verdriet relatie afscheid

...bezorgen. Mijn moeder had er een handje van relaties te onderhouden met klusjesmannen, leveranciers en winkeliers, overigens nooit erotisch, maar om op half-vriendschappelijke en hoogst oppervlakkige wijze te babbelen over huis-, tuin- en keukenaangelegenheden. De meer diepgaande zorgen en...

Haar ogen dwalen af. Op straat fietst een meisje voorbij. Anna zit op de bank bij het raam. Op haar schoot ligt de Volkskrant. Drie dagen oud, ongelezen. De klok aan de muur slaat zes keer. Uit gewoonte loopt Anna naar de keuken. Honger heeft ze niet. Een paar overgebleven eieren slaat ze los in de...

...bij het ene afscheid benoemd, bij het andere afscheid niet maar is altijd voelbaar. Troostende woorden worden uitgesproken, bij deze vier bekenden vanuit een christelijke traditie. Een God die je geliefde naar het licht leidt, die je geliefde zal beschermen,die voor een ieder een kamer...

...bewaar ik zorgvuldig, die zullen altijd blijven. Zoals ik hoop dat er ook iets bewaard zal blijven van mijn relatie met haar, al zal die altijd getekend zijn door een bruin randje.

...ik hun gun. ik hoop niet dat ik binnenkort verplicht afscheid moet nemen. want dan heb ik niemand meer en neem ik de benen. ik wil geen afscheid nemen van de mensen waar ik van *hou* want dan pleeg ik zelfmoord en dat mag niet, want dat vinden jullie maar niets!!!

...universum, dat kennelijk naar willekeur beschikt, bepaalt en veroordeelt tot treurnis, afscheid en eenzaamheid.....

...over een verloren liefde: het is gelukt om afscheid te nemen. Het leven ging daarna gewoon door. Ik dacht hieraan nadat ik wakker werd en in gedachten een lijst maakte van alles wat ik zou kunnen doen. Het verlamde me een beetje. Ik stond op, maakte koffie en raapte mijn sokken op. Van...

...sinds lang wees ben, wees ben geworden na het afscheid van de allerliefsten. Rauw en uitzinnig verdriet overvalt me als ik denk aan het naderende uur van het afscheid, al te bedreigend, al te dichtbij. Toch moet ik de terugreis aanvaarden. De dood strekt haar begerige klauwen uit; het niets en de...

...van mijn allerliefste schat, alsof ik voorgoed afscheid genomen had, al had het doodsuur nog niet geslagen. De familie, de overgebleven familie, ook van overzee, zou bijeenkomen en een van hen zou mij troosten, zou me aanhoren, zou mijn tranen drogen... Mijn verdriet verwaaide en...

Opnieuw, maar na lange, lange jaren ben ik de weg gegaan, ben ik de gang gegaan, weg van het vriendenhuis dat steeds mijn thuis was, waar ik ooit was ontvangen, kennelijk hartelijk en bereidwillig en liefdevol, waar het altijd veilig was en vertrouwd, waar geen dreiging en onrust...

...daadwerkelijk waren gestorven. Ik had over het afscheid van mijn vader verschillende verhalen geschreven. Het hielp me om het een plaats te geven. Mijn oudste broer en de rest van het gezin hadden verder geen ruimte voor mijn emoties. En ik zou die ruimte ook nooit meer hoeven te vinden. Het...

Toen de rozen in je stadstuintje dat je zorgvuldig placht bij te houden, hun volle, zomerse bloei bereikt hadden, kwam jouw mededeling: "Ik ga voor enkele maanden naar Paramaribo; vrienden daar hebben me gevraagd wat werkzaamheden te komen verrichten". Het werd mij koud om het hart, ik dook...

...de geuren van vergankelijkheid, het afscheid van de natuur van het hoogseizoen, het gaf de herfst zijn persoonlijke charme, maar het was de charme van Emma die haar tegelijkertijd van haar voetstuk deed vallen. Donkere wolken zwierven als boze luchtkastelen boven haar bizarre...

...huis nog een laatste keer te zien en er voorgoed afscheid van te nemen, had zijn zoon hem die middag opgehaald. Nadat ze samen koffie gedronken hadden, zei de man terwijl hij opstond : ‘Kom, het is tijd om weer naar huis te gaan.’ Met...

...gemaakt door malafide hulpverleners; ik heb geen afscheid kunnen nemen van mijn moeder; haar brein was vertroebeld toen de verplegers waren gekomen en ze naar haar naam vroegen, die ik zo diep verdrietig uitsprak; de naam "Mini", afgeleid van haar doopnaam "Hermina", de naam die haar vader...

...ouderlijk huis geworden was. En daar nam ik afscheid, avond aan avond, telkens weer, als nacht, duisternis en eenzaamheid mij aangrijnsden en ik in huiveringwekkende en angstaanjagende twijfel, onzekerheid en onwetendheid verkeerde of ik haar weer zou zien, of de sluipmoordenaar van de dood...

Een moeder moest voor altijd afscheid nemen.... De Natuur heeft me in haar groene omhelzing genomen, waar Haar armen voorgoed voor me gesloten zijn.... En ik heb de dieprode en paarse bloemen van de rododendrons bewonderd die iets van Haar geest, van Haar hart en ziel weerspiegelen, waarin Haar...

...ben om hem te zien. Ik heb helaas geen afscheid van Jana kunnen nemen, maar ik ben er wel verdrietig over geweest ondanks al mijn eigen beslommeringen. Ze had een eigenzinnig karakter en veel verschillende miauwtjes om haar zin te krijgen. Als Rob wat langer van huis was en ik was er dan...

...uitgestrooid. Tussen het tranengeurend pad volafscheidsbloemen ging men zwijgend naar het stemloze gras. Iedereen was stil, toen je glanzende as als een grote wonde verstrooid werd. Ik weende daar een grafkrans bij elkaar, zo’n pijn deed het. Mijn ogen dwaalden even af. Ik zag hen staan, je...

Het regent buiten. Monica zit op de zacht lederen driezitsbank die voor het raam staat. In haar hand houdt ze een witte katoenen zakdoek vol met vochtvlekken. Haar betraande gezicht ziet rood. Verslagen kijkt ze naar Ophrah Winfrey op de ultraplatte breedbeeld tv aan de wit witgestuukte muur. Haar...

...en gescheld klaarspeelt, is er een grote kans dat je het nog lang met die ander uit kunt...

...heb je als man in een lange relatie altijd wel wat goed te maken. Vaak heb je teveel gezegd of juist te weinig, niet  overtuigend genoeg geluisterd naar de wervelingen en de muizenissen van het vrouwenhart of sta je na twee woorden alweer met een ordinaire oplossing klaar....

...en deelden als niemand anders, als echte vrienden. En voor die echte vrienden, beste Fl..., kan je oprecht wenen bij hun definitief afscheid. Vaarwel mijn vriend. Ciao, mi amigo, arrividerci! Jan Noot: ’t Is nu 10.45 u. Fl..., waar ben je? 10/12/2007

...heb alles met je gedeeld, mijn twijfels, liefde, verdriet, geluk en mijn bed. Je hebt het geprobeerd, verder te gaan met je leven, maar ik was het die door je hoofd ging en je wakker hield in bed. Jij was voor mij de ware. Het is nu vijf voor twaalf en je wilt praten. Je hebt nog vijf...

...het heelal die u zozeer vreesde? Wij waren kameraden; ik heb uw porseleinblauwe ogen gesloten bij het uiteindelijke afscheid..... Ach Vader, uw wezen is mijn wezen en mijn tranen houden niet op te stromen.....

Het was nog maar zes jaar geleden dat Vera Lynn had gezongen over "Berkeley Square" en "The White Cliffs of Dover" en dat een wrede, onzinnige oorlog continenten had verscheurd. Ze was naar de huisarts gegaan met de vraag: "Kan ik met die jongen van Broeckx in zee gaan?" "Ik zie geen...

...worden en dat de woorden van troost bij het afscheid nog net iets fijngevoeliger konden zijn. En zo werd dan welhaast de indruk gewekt dat de overledene slechts "sliep" dan wel in een mooie droom verzonken was met hemelse visioenen of dat in ieder geval de zo vertrouwde, bekende en...

....en de dag is gekomen, die onvermijdelijk eens aan moest breken, waarop we al de lieflijke, kunstige, elegante en curieuze spulletjes waarmee we opgegroeid waren, de zo vertrouwde snuisterijen van onze jeugd, die mama nog lange jaren vergezeld hadden in de bejaardenflat rücksichtslos één voor...

...zou ik zo'n dier "huisvesten"; zij het dat het afscheid van Pietje me te zwaar is gevallen en dat ik te zeer vrees voor nieuw, soortgelijk verdriet. Hoe had immers het beestje, het citroengele diertje, dat nog ooit zijn gezang zo mooi aangeheven had, voortgekropen over de bodem van zijn kooi...

...overvallen zat ik erbij. We zouden weer afscheid nemen van Nijmegen en van haar Waalbrug en de dorpen in de omgeving passeren: Afferden, Beuningen, Druten, Ewijk. Mijn oude ogen lieten de tranen tenslotte toe. Maar ondanks alles lokten de zwarte vijvers op onze weg mij geenszins...