Alle inzendingen over verlore

Ooit was er eens een meisje geboren, ze leefde gelukkig in een mooi huis, met vele vrienden en ze maakte veel plezier. De jaren liepen door, en stilaan kwam het meisje in de puberteit. Ze kreeg ruzie met alles en iedereen maar vooral met haar moeder. Zij begreep haar niet en zag het nooit als ze verdriet had. Maar toch was ze gelukkig. Toen…

De tijd heeft mij ingehaald, ik stond voor jouw raam op mijn opgevoerde bromfiets, ik gaf gas maar durfde niet aan te bellen. Hormonen en lichtflitsen in mijn hoofd, ik wist dat ik jou wilde maar niet hoe. Met de kennis van nu zou ik het toch anders gedaan hebben.…

Heb je ooit dag in dag uit verloren rondgeslenterd?…

Ik heb al uren lopen tobben over de vraag waar ik moet beginnen. Meestal denk ik dan, begin bij de dageraad. Omdat ik me vaag voorstel dat elk verhaal daar begint, alsof hun ritme en orde samenvalt met de dag. Waarom zou het niet beginnen in het holst van de nacht, ergens in een dampende havenkroeg, met wat blues op de achtergrond. Of in het volst…

ik heb verloren.…

Ik weet niet meer wanneer ik mijn gevoel voor de werkelijkheid heb verloren. Het enige wat ik weet is dat ik mijn dromen probeerde toe te passen op de werkelijkheid. Ik bracht mijn dagen meer door met dromen, dan uiteindelijk écht leven.…

Dit kind gaat namelijk altijd verliezen, alles wat het meemaakt gaat verloren. Zijn jeugd, zijn onschuld, zijn ouders, zijn omgeving. Dat geef ik je op een briefje, geen kaartje voor nodig.…

Ik heb alles verloren, wat ik had. Alles wat hier speelde, alles wat was. Vanaf het begin tot het einde. Vijftien jaar, laat maar. Het kan alleen nog maar leuker worden.…

Wat verloren is gegaan...! Uiteindelijk is niets verloren gegaan, is mijn leven verrijkt: de hobbyistische beroepen schrijver/dichter, lees: auteur en poëet zijn met de professie postbode en -bezorger samengekomen of zelfs samengesmolten.…

Ik denk dat ik het maar opgeef, er is geen kruid gewassen tegen de betutteling. Gisteren knisperden mijn hersenen stroomstootjes, ik voelde dat in mijn vingertoppen, ik had al een netgedicht geproduceerd op de iets literairdere site dan deze, komt er nog iets uit dit brein. Maar dat mag niet van de redactie, in al haar verhevenheid weerhoudt zij…

Alles verloren, ook de laatste restjes liefde voor jezelf.…

En steeds weer wordt de strijd verloren, 'sorry seems to be the hardest word'. Ik schiet een plaatje van een bloem.…

Ze gaat met haar vriendinnen naar het pas geopende doolhof. Spannend! In het doolhof zijn haar vriendinnen opeens verdwenen. In paniek rent ze door de gangen, rechtdoor, linksaf, weer terug, rechtsaf… In haar gedachten ziet ze het beeld van de Leviathan, het monster, het symbool voor angst en ondergang. Ooit had ze daar een verhaal over gehoord. Sindsdien…

subsidie, kutmarokkanen met een grote -geen respect- bek, getinte criminelen en een oostblok dat het westen voor datzelfde blok zet, graaicultuur van wachtgeld tot honderden adviserende euro's per uur, een bonus omdat je reorganiserend je medemens naar de ratsmodee helpt, ik vraag mij af of ik nog trots moet zijn op wie ik ben, denk van niet, teveel verloren…

Het mes sneed, met een onnoembare kracht, bij me naar binnen. Tussen mijn ribben, dwars door mijn lever. Ik voelde de warmte van mijn bloed, dat overal bleek te zijn. Ik was gestoken, door het kwaad dat wie dan ook gebruikt, om tegen mij te strijden. Het mes werd in mijn lijf gedraaid.... Het bloed, dat al bijna een jaar niet vloeide, gutste uit het…

TATA het Tata-Steel schaaktoernooi heeft z'n glans verloren, nu bekend is dat er zoveel banen wereldwijd verloren gaan.…

Het dorp Ewijk kent haar voorzieningen zoals gebruikelijk in vele dorpen. Men zou dan ook wellicht kunnen beweren - met een misschien wat merkwaardige redenering - dat ze alle variaties vormen op een thema. Men zou ook kunnen zeggen dat wat ik zou willen noemen de "parallelle wereld" (helaas een bedenksel van mijzelf) overal in alle steden en dorpen…

Het oppervlak van het zilvergroene meer beloofde mij schitterende illusies op hoog water. Ik wendde mij tot de hemelen en de crèmekleurige koppen, varend voor het blauwe spandoek alludeerden slechts vage schimmen. En in de spanne tussen de beloofde illusie en de waargenomen allusie, zag ik mijn leven voorbij zeilen op de rimpeling van de tijd met…

Ik was mijn sleutels verloren en het toeval wilde dat in de straat, zo verklaarde ze, sleutels gevonden waren die waren bevestigd aan een eikenboom, verderop in het plantsoen; het zouden mijn sleutels kunnen zijn.…

Ze zijn me een klein plantje komen brengen. Een slanke, nog jonge mevrouw stond voor de deur en schonk het mij. Het draagt leerachtige, donkergroene bladeren, kleine, gele knopjes die een belofte voor de toekomst schijnen in te houden en bovenop een minuscuul, lieflijk roosje. Zal ik mijn kameraden, vrienden en lotgenoten van de "Opstapbus" weerzien…

De schizofrene man kwam mij het Suske-en-Wiske-album brengen. Het was bedoeld als verjaardagscadeautje. Op de kaft en overal in het boek had hij cryptische formules neergekalkt; een uiting van zijn - ook voor hemzelf - onbegrijpelijk geestesleven. Hij woont in een van die gemeenschappelijke huizen waarvan de inrichting doet vermoeden dat men geen…

Wanneer was het definitieve moment dat ik de liefde voor mijn zestien jaar oudere erudiete hospita verloor, vroeg ik me af terwijl ik een oud gedichtenboek bekeek met op de eerste bladzijde een opdracht van Emma Petronella. Ze had me de liefde voor poëzie bijgebracht. Ik vroeg me af of die liefde er zonder haar ook zou zijn gekomen?…

De naam is genoemd, het woord is uitgesproken; het ijzingwekkende en gruwelijke woord "dementie". Daarmee is de ziekte benoemd, is het etiket op het voorhoofd gedrukt, schijnt het voorheen onverklaarbare een verklaring en duiding te hebben gekregen en daarmee schijnen bevreemdende verschijnselen op enigszins geruststellende wijze te zijn ondergebracht…

Verloren, de strijd is verloren, het heeft geen zin...…

De stilte van de nacht die ik liefheb omhult mij vaak als een mantel; anderzijds grijnst soms de lege, immense kosmos mij aan waarin ik mij verlies en verloren voel en waarin ik wegzink als een stip, als een speldenknop, als een atoom…

Het nationale team (nineball) verloor met 7-1 tegen Europa bij de Mosconi Cup. Volgend jaar in Londen een nieuwe kans. Het nationale team (voetbal) verloor met 3-1 tegen Nederland. Over 4 jaar in eigen land - of Canada of Mexico - een nieuwe kans.…

Jaren geleden las ik een stukje over een moeder die haar kindje verloor, na de geboorte. Zij schreef toen 'Geen nat kusje op moederdag'. Jaren later toen ik zelf mijn twee kinderen verloor dacht ik aan die woorden.…

Anouk, hoe zie ik in jou mijn verloren jaren, mijn verloren jeugd die ik niet meer terug kan vinden....!…

Nederland verloor bij het plaatsingstoernooi voor Parijs nipt van Canada. Mijn inziens maakt Koslowski te weinig gebruik van spelverdeler Britt Bongaerts, die met haar ervaring (slim spel) en haar lengte (blokkeringen) vaker ingezet zou moeten worden.…

Een weekend zonder voetbal op de tv is een verloren weekend.…