Alle inzendingen over verplegers

De verpleger, de trouwe en zozeer liefdevolle verpleger, heeft zijn langjarige carrière volvoerd bij "Prisma" waar mijn broer een "plaatsvervangend thuis" heeft gevonden. De lage gebouwen, omringd met grasvelden waarop bomen hun kruin ten hemel heffen, bieden huisvesting aan tal van cliënten...

Mevrouw is gearriveerd op de Dagbehandeling Oncologie....De verpleger verzoekt haar zich uit te strekken op het bed. Het grijze haar van mevrouw is als een keizerskroon. Ze klemt haar tas, een onmisbaar attribuut van de ouderdom, tegen zich aan alsof deze haar enige bondgenoot is in duistere...

...en dag veroordeeld is tot het gezelschap van verplegers, telkens anderen, die elkaar in een nooit eindigende stroom vervangen en afwisselen. En de lieflijke jonge vrouw die mijn arme broer begeleidt geeft veel om hem, kust en streelt hem en voorziet zijn armzalige haardos van gel. Hij vindt...

...had hij mijn naam genoemd tegen zijn verplegers. Toen ik er was pakte hij liefdevol mijn hand en kuste hij mij. "Broer en zus" verklaarde ik: "Broer en zus, Thijs en Ineke"... Mijn broer is alom geliefd te midden van de overige cliënten. In de inrichting verblijft hij onder de...

...ziel en persoon van mijn gemankeerde broer. De verplegers hier zijn alles al gewend. Gelukkig kwam de zwarte, elegante auto van de Regiotaxi mij ophalen en binnen in het voertuig kon ik het menselijk vernuft bewonderen waarmee de apparatuur voorin tot stand was gekomen, waarmee het meisje mij...

Met de verpleger had ik een stilzwijgende verstandhouding. We lachten beiden geamuseerd maar met mildheid en mededogen om het lot van mijn tragische en betreurenswaardige broer die op die bewuste dag drie platen uit het plafond gesloopt had. "Wil Thijs niet kleuren in het mooie boekje?" vroeg...

...zien komen en gaan; zijn ouders, de zussen, de verplegers; ze kwamen en gingen en verdwenen in onbereikbare, onachterhaalbare verten, terwijl hij zijn dagen en nachten, getekend door zijn ziekte, doorbracht in wat men, eufemistisch, aanduidt als zijn "appartement"; een ruimte, nauwelijks meer...

...uitstekend. Zijn thuis zal gedurende zijn leven de inrichting zijn waar hij onder de hoede van trouwe verplegers wel en wee zal kennen, geluk en verdriet.....

...echter een feestdag; zijn zus komt op bezoek! De verplegers omringen de zwartharige mevrouw met alle mogelijke égards die ze verschuldigd zijn of zelfs zoals de meeste mannen verering koesteren voor de vrouw. De zus ontfermt zich over de zwakbegaafde broer. Bij het afscheid zal Philippe met...

...Op de ziekenafdeling trekt men een "blik" verplegers voor me open; allen fotomodellen met paardenstaarten, strak gehuld in het wit; elkaar aflossend, samenwerkend in een harmonie die men de gehele mensheid zozeer zou toewensen. "U moet een paar daagjes blijven", vertelt de arts in de...

Ik besloot het hem tenslotte maar eerlijk te bekennen: "Ja, u hebt te maken gehad met mijn broer, met mijn krankzinnige broer, Thijs". De man die ik ontmoet had in de wachtkamer had jarenlang als verpleger gewerkt in de inrichting en hij was wegens zijn menslievende professie ongetwijfeld op de...

De verpleger, gekleed in de witte beroepskledij, plantte de dunne naald haast aarzelend en tastend in mijn kwetsbare rechter pols als een ingenieur van een olieboorplatform op zoek naar olie in diepe lagen van de ondergrond van de aarde. Mijn bloed, dat noodzakelijkerwijs toegevoerd wordt via de...

...indigoblauwe deken over de wereld lag, zijn de verplegers gekomen in de groengele beroepskleding en ze brachten de grote zuurstofcilinder mee en drukten het levensreddende zuurstofmasker op mijn gezicht. Ze hadden als verwonderd ofwel medelijdend rondgekeken in mijn flatje waar het exotische...

De ongearticuleerde klanken, die mijn arme broer uitstoot, krijgt hij niet over het voetlicht. Tevergeefs probeert hij me duidelijk te maken wat hij eigenlijk wil zeggen en tevergeefs vraagt hij daarvoor begrip bij zijn goedbedoelende zus. De verpleger leunt welwillend achter hem en lacht...

...moest het ouderlijk huis; de ogen, de handen en de armen van degenen die hem liefhadden al vroeg inruilen voor de onpersoonlijkheid van de verplegers, als waren zij anonieme robots. En hij vraagt en blijft vragen naar het recht van de liefde en krijgt geen antwoord.....

...een bosrijk gebied. De broer, onze wilde, ongezeglijke, onrustige broer, was ondergebracht in de grote villa, genaamd "De Hondsberg" waar verplegers over hem waakte. Hij zou zijn "ongelukkige carrière" van zwakzinnige "voltooien" in diverse andere en andersoortige inrichtingen.

De lichtgele auto met de trotse letters "ambulance" op de buitenkant is snel gearriveerd en ik kon de twee heren en de dame in de groene kledij verwelkomen. Zouden de poorten van het ziekenhuis zich voor me openen, zoals ik wenste? De verpleger stelde vakkundig vast dat mijn lichaam nog...

...vaak de wilde excessen, waarmee de psychische ziekten gepaard gaan, los in kreten en gebaren. De toegewijde en trouwhartige verplegers oefenen hun vaak uitputtende en tot wanhoop leidende zorg uit ten aanzien van de aan hen toevertrouwde cliënten.

In het schimmige, schemerige, zozeer gemankeerde brein van mijn arme broer heeft ondanks alles nog een futiel en nietig besef van de opeenvolging van de seizoenen postgevat. Hij spreekt dit uit en zegt de riedel op tegen de trouwe en liefdevolle verpleger, zijn plaatsvervangende vader sinds lange...

...gewonnen. Ik was er zeer gelukkig mee dat de verplegers in de groen-gele kledij gekomen waren en ik bedankte hen uitvoerig. In een slordige nachtjapon, haast ontkleed, zat ik op de bank toen ze razendsnel het zuurstofmasker op mijn gezicht legden. Nog nooit was ik in een ambulance vervoerd,...

...uw zin?", vraag ik. Hij knikt bevestigend. De verplegers vragen hem wat wasgoed op te vouwen dat verkreukeld in een plastic wasmand ligt. Traag loopt hij op de desbetreffende tafel toe en met bedachtzame gebaren hanteert hij de kleding van zijn mede-bewoners. Hij heeft veel te overdenken maar...

...beland op de "reling" van mijn balkon. In het ziekenhuis betreed ik de lange, kale gang, geflankeerd door de zalen met de bedden, bezet door patiënten. De verplegers in de witte kledij zullen opnieuw goedgunstig de naald planten in mijn weke, kwetsbare bovenarm waarna buiten de herfstbomen mij...

...in een later stadium ijverige en toegewijde verplegers die taak over zouden nemen en fluks en onvervaard de naald in het kwetsbare vlees van mijn bovenarm zouden zetten. Voortaan stonden de oranje en blauwe fauteuils iedere maand klaar en zelfs werd bij die gelegenheden een lekkernij...

Die nachtelijke uren van destijds waren uren van ongekend geluk voor mij....We schreven 1983. Huilend besefte ik dat ik de levensadem teruggeschonken had gekregen, de allereerste voorwaarde van alle bestaan.... Wekenlang was de diagnose uitgebleven, en, steeds benauwder rakend, was ik tenslotte...

...vallen van het blad" maar zorgzame en trouwe verplegers staan aan zijn zijde. Voor ik terugreis naar de Nassaustraat beschouw ik aandachtig het hoofdgebouw van de inrichting met een klok die geen dienst meer doet hoog op het dak, boven de gevel en ik begroet flarden van goudomrande,...

De trouwe verplegers stonden allen eerbiedig voor de openschuivende deuren van "Het Boshuis", de nieuwe accommodatie van zorginstelling "De Wever"; eerbiedig ten aanzien van de machtige, onverbiddelijke dood; eerbiedig en bedroefd.... Ze hadden wéér afscheid moeten nemen; toch leek de dood...

...mijn vragen opgehelderd werden. Twee heren verplegers, verbonden aan de nabijgelegen inrichting waarin mijn broer - wiens lotsbestemming getekend is door tragiek en ongeluk - verblijft, legden mij onlangs bij mijn bezoek uit dat in het genoemde meer een bedrijf genaamd "De Leemputten" zijn...

...was wonderlijk snel gearriveerd en de twee verplegers, man en vrouw, gekleed in hun groengele uniform en beladen met apparatuur, traden mijn woning binnen. Mijn telefoontje naar 112 was, gezien mijn astma, als legitiem en allerminst als "aanstellerig" beschouwd. Deze effectieve handelwijze...

Deze keer had ik in allerijl een tas, volgeladen met nachtkleding, cosmetica en wat dies meer zij gepakt en was ik bepakt en bezakt gearriveerd op de polikliniek Longziekten en deze keer werd ik verzocht een okergeel balletje met mijn adem - gelukkig niet met mijn laatste adem - op te stuwen in een...

...hadden mij bevangen. Gelukkigerwijs hadden de verplegers het zuurstofmasker meegebracht dat ze razendsnel op mijn gezicht hadden geplaatst. Nooit eerder had ik mij op de brancard in de snelle gele auto moeten uitstrekken die door de nachtelijke duisternis zijn weg naar het Elizabeth Ziekenhuis...