Uren van vertwijfeling (vervolg)
In de gele auto, die razendsnel arriveerde, werd ik weggevoerd van mijn stadse woning. Het zuurstofmasker kreeg ik snel op mijn gezicht geduwd en door de bovenruit zag ik, terwijl de auto voortreed, in wisselende gedaanten het geboomte aan weerszijden van de snelweg dat elkaar, figuurlijk gesproken, nooit in een liefdevol pact of harmonieuze alliantie zal ontmoeten. Zelfs is als "troostmiddel" op de wand in de auto een zonnig, arcadisch landschap afgebeeld.
"EZ" beveelt de verpleger aan de chauffeur. Men kent mij daar. Het ijzersterke en hopelijk nooit falende systeem bevat alle gegevens; mijn doopceel. De afdeling Spoedeisende Hulp is een vierentwintig-uursbedrijf. Collegiaal, indrukwekkend en solidair bevolken de verpleegkundigen in de witte kledij hun post bij dag en nacht. Op de ziekenafdeling trekt men een "blik" verplegers voor me open; allen fotomodellen met paardenstaarten, strak gehuld in het wit; elkaar aflossend, samenwerkend in een harmonie die men de gehele mensheid zozeer zou toewensen.
"U moet een paar daagjes blijven", vertelt de arts in de witte jas die aan mijn bed verschijnt....
7 juli 2024
Geplaatst in de categorie: ziekte
Goddank ambulant, "alleen maar" gebroken pols.