Alle inzendingen over ziekte lichaam aandacht

Ik was al vroeg ter plaatse gearriveerd en kon rekenen op de toewijding en aandacht van een dame in toepasselijke witte kledij, de longverpleegkundige. Wankelend op de rand van de afgrond vroeg ik me af of ik me met open ogen in het ravijn van mijn longziekte moest storten...…

Bij een geesteszieke is juist het lichaam ziek, en het lichaam kan de ziel en de geest niet gebruiken. Bij iemand van wie men zegt dat hij geestesziek is, is altijd iets in het lichaam ziek; en als de hersenen ziek zijn, kan men natuurlijk niet normaal denken. Men kan ook niet normaal voelen als de lever ziek is.…

ziekte.…

Mijn dierbare longen liggen diepverborgen, onzichtbaar en naar ik vurig verlang betrekkelijk ongeschonden, als een kostbare, gekoesterde schat in mijn lichaam......…

Ik stelde hem inderdaad de vraag waarom deze "ziekte" alomtegenwoordig is vandaag de dag. "Vroeger besteedde men er geen aandacht aan", verklaarde mijn nieuwe kennis. Gearriveerd bij mijn woning beklom ik optimistisch de vier trappen die naar mijn voordeur leiden.…

Misschien heeft het ook iets te maken met de overgang hoor, maar als ik aandacht krijg dan voel ik hoe mijn lichaam verandert. En aandacht is wat Olifant me nooit geeft. Als ik zwak ben en kwetsbaar dan heb ik behoefte aan sterke arm, aan iemand die me troost. Het lijkt wel of hij er bang van is als ik me van die kant laat zien.…

De ouderdom nadert en mijn krachten vloeien weg maar nog altijd wordt het wankele gebouw van mijn leven, lichaam en gezondheid in stand gehouden....…

Het was een rommelige bedoening in ons Tilburgs ziekenhuis dat sinds 1983 haar muren verheft aan de Hilvarenbeekseweg en een plaatsje in het restaurant was niet gemakkelijk te vinden. De schermen die ons voor erger leed moeten behoeden zijn nu opgesteld tussen ons. De longarts lachte charismatisch en in feite zou ik hem voor al zijn inspanningen…

Een vermoedelijk Zuid-Amerikaans, dan wel Afrikaans tafereel, bestaande uit langwerpige, kleurige, platte boten waar gekleurde mannen zich om verdringen, tekent zich af op een grote wandplaat achter een "balie" in het Twee Steden Ziekenhuis. Ik ben gekomen voor mijn long-injectie maar ben zoals gewoonlijk te vroeg. Allen zijn weer gekomen in tweetallen…

Daar moest ik het mee doen, maar was zielsgelukkig dat de angstwekkende, gevreesde, ongeneeslijke ziekte mijn terrein niet wenste te veroveren en dat deze zich niet had opgedrongen.....…

Het ergste, de meest gevreesde ziekte, die wellicht al aarzelend oprukt om mijn lichaam te verwoesten, moet uitgesloten worden, maar zal mijn lichaam bezwijken? Het wachten is op de gunstige dan wel desastreuze tijding. Maar de molens van het ziekenhuis malen langzaam.....…

Ik stond te wankelen op mijn benen bij de bushalte, mij niet bewust van de ziekte die onvermoed al verder het terrein en gebied van mijn lichaam veroverd had dan ik wenste. Mijn lichaam zou me dwingen halt te houden voor de overrompelende longziekte. In het ziekenhuis zou een horde van specialisten aan mijn bed treden.…

Nu staan ze nog in het felle licht, nu schenken de wolkenpartijen mij nog hun genade; nu nog, nu nog en ik aanschouw mijn vrouwenlichaam, dat mij toelacht als een Venusbeeld uit voorhistorische tijden in de monumentale spiegel; het dierbare lichaam dat mij gegeven is, eens is geschonken.....…

Dit was dan de tour “Na Liefde”, bedankt voor jullie aandacht en vergeet de gids niet……

Haar lichaam trekt de psychische ziekte niet meer. Haar lichaam is bijna opgebrand. Ze verloor de voogdij over haar 13-jarige zoon. Haar familie laat haar in de steek, terwijl die juist liefdevol om haar zou moeten staan, haar beschermen en opbeuren. Dit is één van de tragische momenten, die er momenteel op onze planeet gebeuren.…

Aandacht is mooi zolang men er niet om vraagt...…

Tenslotte volgt gelukkigerwijs de constatering dat geen enkele ziekte het terrein van mijn lichaam vooralsnog betreden heeft.....…

Niet zozeer om te leren belangstelling op te brengen voor anderen – al hoorde ik thuis dat die ook wel wat aandacht konden gebruiken - maar aandacht voor jezelf. Aandacht voor je lijf: wat voel ik? En aandacht voor je geest: welke gedachten houden je bezig? Het doel is beseffen dat je een dashboard hebt dat kan helpen je prettiger te voelen.…

Nederlands - moedertaal - 74 exposure > aandacht, belichting, blootstelling, bestraling, foto, opname, publiciteit…

Zoals overal het geval is, werd er volop gekonkeld, geroddeld en gemalverseerd bij de kleine wijkkrant waarvoor we samen werkten en toen de dodelijke ziekte het oude lichaam van mijn vriend had aangetast, is men hem niet meer komen bezoeken. Hij had voor de desertie gevreesd die hem inderdaad ten deel is gevallen.…

In elk geval allemaal spullen die geen functie hebben, maar die mensen vreemd genoeg toch aanschaffen, omdat ze hun aandacht trokken misschien.…

Nou, probeer ik hem uit te leggen, dat je met volle aandacht eet, kleine hapjes neemt. Dat je sowieso met aandacht de dingen doet.’ Waarom? Dat schijnt beter voor je te zijn, je bent in het moment. Je wordt er rustig van, dan kun je beter genieten’. Zoon knikt. We zijn bezig om zijn kamer te veranderen. Muren geverfd, de blauwe kast eruit.…

Het was niet vreemd dat Kylian heel veel aandacht aan mij ging vragen wanneer ik er op bezoek was. Hij wilde mij als zijn eigen baasje omdat Jana alle aandacht aan Rob vroeg. Deze zomer werd Jana vijftien jaar, maar ze werd ook plotseling ziek, zo ernstig dat de dierenarts het in overleg met Rob beter vond om haar te laten inslapen.…

In onze darmen en plooien op onze mooi geboende lichaam zit het er vol van. Ze zijn zo klein dat er duizenden op een vingernagel te vinden zijn. Zonder bacterie geen mens.…

Hij is al een hart-patiënt, maar heeft ook COPD, de letters staan kort gezegd voor een ongeneeslijke longziekte. De ene keer is het erger dan de andere keer en hij moet altijd uitkijken: elk zuchtje wind levert hem een koutje op, dat koutje gaat doorgaans over in het grovere geschut en zo tobt ie alweer anderhalve week met hoestbuien en nachtelijk ongerief…

In de hooggelegen spier, in de tedere spier die mij dierbaar is als mijn lichaam en die mijn schouder bekroont, is het fragiele naaldje geplant. De moordende, levensgevaarlijke ziekte die steeds meer terrein won kan mij waarschijnlijk nu niet meer overvallen.…

Zij haakt en breit en fietst maar de dood nadert al op kousenvoeten; ziekte en dood strekken hun klauwen al naar haar uit.....…

Zoöok zal mijn arme, kwetsbare lichaam, dat ik liefheb en dat nog standhoudt al te spoedig ter aarde vallen; mijn betreurenswaardige lichaam, al te zeer reeds geteisterd, gegeseld en gekweld door onachterhaalbare ziekten....…

Na mijn bureaublad krijg ik op de computer via een nieuws site eindeloze berichten over van alles, maar vooral verhalen die beginnen met hoeveel ‘tekenen’ er zijn voor een bepaalde ziekte of ongemak. In een overvloedige stroom komen deze waarschuwingen dagelijkse langs.…

Hoe dit ook zij; nog altijd, nog steeds had de zozeer gevreesde ziekte het terrein van mijn lichaam niet betreden; nog altijd was mijn lichaam betrekkelijk ongeschonden. De gunstige uitslag van het onderzoek zette mij ertoe aan nu ook mijn "waanzinnige" liefdesobsessie vaarwel te zeggen....…