Alle inzendingen over ontmoeten

Het was een nog zonnige dag, eind september, toen ik hem tegenkwam in de Fabriekstraat. Hij voerde een bont-gevlekte middelgrote hond met flaporen aan de lijn die "onbeschaamd" en gretig zijn neus wenste te steken in een slordig weggeworpen doosje dat frites of een andere snack had bevat. De man...

Ik trof hen aan bij de bushalte, te midden van de hordes van mensen die dagelijks het Stationsplein overstromen, als het ware uitgebraakt door het Openbaar Vervoer, door de bussen, treinen en taxi's die hun haltes aandoen als bijen de bloemen in een welvoorziene tuin; een kleine donkere jongen en...

Bij de gevatte lolbroek Jeroen Pauw zat onlangs (20 okt. '15) de spreekbuis van Pegida-Nederland aan zijn democratische gesprekstafel. Zoveel mogelijk met elkaar in gesprek blijven, is inderdaad dé manier om misverstanden uit de weg te ruimen. En daarmee moet je juist de extremisten niet...

Een vroege voorjaarszon spreidde haar licht over de wereld en een enkel dieppaars krokusje en krijtwit sneeuwklokje vertoonden zich al her en der in de plantsoenen toen ik mijn oude vriend tegenkwam. Na onze voorgaande, oppervlakkig en neutraal gebleven en veelvuldige ontmoetingen was hij nu...

Het licht van een vroege, onverwachte zomer speelde over de wereld, toen ik haar ontmoette in de cafetaria. Voor haar zou het nooit meer zomer worden en het viel te betwijfelen of het ooit zomer was geweest in haar leven. Ze sprak me plompverloren aan met de woorden: "Ik ben schizofreen. Ik woon...

Het is een mooie, heldere voorjaarsdag: de negenentwintigste april 2019 en vóór het Natuurmuseum aan de Spoorlaan pronken sinds kort de roombleke kaarsjes van de kastanje in het groen van haar kruin. De fonteintjes op het Burgemeester Stekelenburgplein spatten vrolijk op. In de LocHal, het...

Een ogenschijnlijk Afrikaanse, donkere meneer, maar mogelijk ook van een ander continent afkomstig, met een ouderwetse, strooien zomerhoed op, was kennelijk geïnteresseerd in het assortiment cosmetica in de supermarkt en beschouwde dit met al zijn aandacht. Het was verrassend hoe hij even later...

Af en toe kom ik hem tegen; mijn onbekende buurman die al twintig jaar in alle anonimiteit bivakkeert in de woning beneden mij op de begane grond. Nogmaals: de anonimiteit en onwetendheid omtrent elkaar heersen hier in het appartementencomplex met haar vier verdiepingen. De overleden eveneens...

Er heersten een serene stilte en rust op het Rosmolenplein op 4 mei, nog wel een nationale gedenkdag. Het helder groene, welige gras kon mij wel bekoren, in tegenstelling tot het danig verzakte dak van de woning naast de voormalige drogisterij, dat het pand tot een krot degradeerde. Een...

Onze Schouwburgpromenade, een overdekte winkelgalerij, strekt zich uit tussen de Oude Markt en de Schoolstraat en het is aldaar dat ik de man tegenkwam die een forse herdershond met een riem om de bek aan de lijn meevoerde. De donkerbruine, harige hond stevende enthousiast af op enkele duiven die...

Hij sprak mij aan in de Copyshop. Hoewel ik slechts een grimas maakte, dan wel een "gekke bek" trok, verklaarde hij: "U lacht me uit, mevrouw". "Wat bent u wantrouwend", reageerde ik: "Ik neem u honderd procent serieus". Hij had mij ongetwijfeld uitgedaagd en nauwelijks verwacht dat ik ad...

‘Mam, dat speeldoosje, dat in de kast op de zolder staat, mag ik dat hebben? ‘ De veertienjarige Mieke kijkt haar moeder smekend aan. ‘Nee, dat speeldoosje heb ik van oma gekregen en zij kreeg het van haar moeder. Het is al heel lang in de familie. De traditie is dat de oudste dochter het...

Het zou een makkie worden. Haar maat had alles verkend. Het huis werd bewoond door een alleenstaande vrouw. Ze was niet thuis. Geen huisdieren, zelfs geen goudvis. Je stapt er zo naar binnen, had hij gezegd. Terwijl de inbreekster voorzichtig door de tuin sloop, vond haar speurend oog gauw de...

Ontmoeting hier lig ik naakt en ongeschonden voor jou vouw ik mijn handen heb niets te verbergen al zocht je daar wel naar hier lig ik naakt en ook geschonden jij houdt mijn handen vast blijft maar vragen stellen naar dat wat je al weet hier lig ik naakt en toch heel open waarom ben...

...hier naar toe, dan kunt u hem persoonlijk ontmoeten en kunnen jullie gebruik maken van een speciaal kamertje. Zeg het maar, mevrouw.'' ''Mijnheer de directeur wat ben ik blij, dat U mij die kans geeft en hoop ik, dat hij mij gelooft, hij zal mij wel begrijpen, hoop ik.'' ''Oké,...

Hij kwam aanstrompelen bij de bushalte. Zijn O-benen deden een hippisch verleden veronderstellen. Schijnbaar in overeenstemming daarmee verklaarde hij: "De paarden die de haver verdienen, krijgen haar niet" en hij liet me in het ongewisse of hij doelde op de miskende verdiensten van zijn...

Hij was klein van postuur. De grote koffer op wielen die hij vervoerde, was manshoog en leek me van een gewicht dat minstens zijn lichaamsgewicht vertegenwoordigde. Bruine, vriendelijke ogen boven de mondkap. "Is this bus going to the central station?" vroeg hij. Ik moest zijn veronderstelling...

Op Eerste Paasdag, op weg naar de rommelmarkt, kijk ik mijn vriendelijke, onschuldige stadgenoten met een chagrijnige uitdrukking in de ogen aan, alsof ik hun geheel ten onrechte mijn niet verwijtbare eenzaamheid aanreken.... Het publiek stroomt massaal toe naar de parkeerplaats waar het festijn...

In de sombere en desolate atmosfeer en entourage van een café, waarvan de wanden merkwaardigerwijs behangen waren met talloze crucifixen, waren de alleenstaanden bijeengekomen, en ik was een van hen. Op de vlucht voor het onverdraaglijke monster van de eenzaamheid dat het als het ware aanstaarde...

We schrijven september 2006. De rozen staan nog hoog op de doornige, houten stelen en spreiden nog hun tere tinten ten toon. Een man wacht nog op mij bij de Halte Sweelincklaan. De zon maakt zijn warrige, zilvergrijze haar tot een krans en een aureool die zijn gezicht omlijsten dat getekend...

In de zomer van mijn tweeënzestigste levensjaar heb ik afgesproken met mijn collega-journalist Gustave bij "De Burgerij", een etablissement halverwege de Noordstraat in Tilburg, de verkeersader die als een zenuwbaan onze "metropool" doorsnijdt en centrale gedeelten van de stad bereikbaar en...

Twee echtparen hadden plaatsgenomen in de leren fauteuils voor het raam van het restaurant dat uitzicht bood op de drukke winkelpromenade en zetten zich aan het menu; de varkenshaas, de frites en het overige. Ik wachtte bij twee koppen thee op mijn vriendin. Verderop in de zaak sprongen aan de...

We ontmoetten elkaar bij de bushalte. Dwars en frontaal over zijn borst was op zijn grijze T-shirt met capuchon de tekst "New York" geborduurd; aanleiding voor mij om te vragen of hij de "Big Apple" al eens bezocht had; hierop volgde een ontkennend antwoord en hij maakte het bekende gebaar met...

Ik nam plaats op de barkruk toen mijn hart sneller begon te kloppen. Ik kende Daisy alleen van haar profielfoto en digitale woorden, dus de waarheid lag in het midden. Tussen gerangschikte flessen whisky zag ik een klok 19:55 weergeven. Ik had acht uur afgesproken met Daisy, dus ik was ruim op...

We hadden tenslotte de ingang van het park bereikt dat gesitueerd is in een volkswijk met een desolate atmosfeer, waar de trieste huizen huiveringwekkend aandoen en we strompelden voort door de lange, met bomen omzoomde en overschaduwde laan. Het park omringt het oude schoolgebouw, eens toneel van...

De naam 's-Hertogenbosch, de naam van de middeleeuwse stad met haar imposante geschiedenis, die er was vóór wij er waren en die er zal zijn, lang na ons schamele leven, is levensgroot aangebracht op de gevel van haar station. Het plein ervóór, met haar terras met rieten stoelen, vormde het...

Ze leek me een Braziliaanse of Spaanse met geprononceerde lippen, licht getint, en met warrige zwarte krullen. Wachtend op lijn zes kwamen we te praten, eerst over het weer, daarna over de menselijke lotsbestemming dan wel over het geluk dat ons toebedeeld was of eventueel nog verschaft zou worden...

Ik had haar al eens eerder zien lopen. We zeiden elkaar ook regelmatig gedag. In de straat waar we wonen en ook op het schoolplein van onze kinderen. Ze was het type contact, waarvan je ongeveer weet waar ze woont. Om de hoek, in één van de huizen daar.  Welke precies weet ik na vandaag nog...

Ik was op de wekelijkse markt op zoek geweest naar een T-shirt, maar mijn naspeuringen waren zonder resultaat gebleven. We ontmoetten elkaar bij de bushalte. Aan haar bovengebit ontbrak op een zeer prominente plaats een tand, haar grijze haar hing neer tot op haar schouders, ze droeg goudkleurige...

...je de dame van de pastasaus nog een keer wilt ontmoeten. Als ik jou was zou ik ons gesprek eindige. En achter haar aangaan!” Ze keek bedenkelijk en hield twee seconden stilte en zei met een vinger in de lucht: “want welk spreekwoord zegt men ook alweer? Je moet het ijzer smeden als het...