Alle inzendingen over verpleger

...met medemensen, met "normalen", tot wie mijn broer niet kan behoren, de liefde en de vriendschap te prefereren zijn, zo heft de verpleger zijn protegé op naar het niveau van de volwaardige menselijkheid en hij ziet mijn broer als een vriend.

...enige bondgenoot is in duistere tijden. De verpleger toont belangstelling. Nee, het valt niet mee in de aanleunwoning. De eenzaamheid is allesoverheersend en het puzzelen en de bingo geven geen voldoening meer. Zovelen zijn weggevallen om mevrouw heen en nu heeft haar ziekte ook...

...en dag veroordeeld is tot het gezelschap van verplegers, telkens anderen, die elkaar in een nooit eindigende stroom vervangen en afwisselen. En de lieflijke jonge vrouw die mijn arme broer begeleidt geeft veel om hem, kust en streelt hem en voorziet zijn armzalige haardos van gel. Hij vindt...

...midden van de overige cliënten. In de inrichting verblijft hij onder de hoede van de charismatische verpleger die met zijn schitterende ogen over hem waakt.

...ziel en persoon van mijn gemankeerde broer. De verplegers hier zijn alles al gewend. Gelukkig kwam de zwarte, elegante auto van de Regiotaxi mij ophalen en binnen in het voertuig kon ik het menselijk vernuft bewonderen waarmee de apparatuur voorin tot stand was gekomen, waarmee het meisje mij...

...dat ik hem ten geschenke had gegeven. De verpleger grabbelde in de speelgoedkast en haalde een pakje viltstiften tevoorschijn. Mijn vierenzestigjarige broer zette zich aan het werk. Wild en uitbundig kraste hij de bladzijden van het kinderboek vol, daarbij geen aandacht schenkend aan de...

...zien komen en gaan; zijn ouders, de zussen, de verplegers; ze kwamen en gingen en verdwenen in onbereikbare, onachterhaalbare verten, terwijl hij zijn dagen en nachten, getekend door zijn ziekte, doorbracht in wat men, eufemistisch, aanduidt als zijn "appartement"; een ruimte, nauwelijks meer...

...uitstekend. Zijn thuis zal gedurende zijn leven de inrichting zijn waar hij onder de hoede van trouwe verplegers wel en wee zal kennen, geluk en verdriet.....

...zal Philippe met gekromde vingers het glas van de deur betasten en hij zal flauwtjes zwaaien naar de zus en de verpleger zal mijn broer naar me toe leiden die me zal kussen met zijn tandeloze mond

...ontmoet had in de wachtkamer had jarenlang als verpleger gewerkt in de inrichting en hij was wegens zijn menslievende professie ongetwijfeld op de hand van en sympathiserend en solidair met zijn patiënten. De naam was dus genoemd en uitgesproken en nu kon ik alleen maar hopen en vertrouwen dat...

...indigoblauwe deken over de wereld lag, zijn de verplegers gekomen in de groengele beroepskleding en ze brachten de grote zuurstofcilinder mee en drukten het levensreddende zuurstofmasker op mijn gezicht. Ze hadden als verwonderd ofwel medelijdend rondgekeken in mijn flatje waar het exotische...

...begrip bij zijn goedbedoelende zus. De verpleger leunt welwillend achter hem en lacht geamuseerd, maar toch mild en mededogend. Ze hebben mijn broer een shirt aangemeten met stoere, manhaftige teksten, die hijzelf niet kan lezen of begrijpen. Wegens zijn grenzeloze onmacht heeft hij...

...moest het ouderlijk huis; de ogen, de handen en de armen van degenen die hem liefhadden al vroeg inruilen voor de onpersoonlijkheid van de verplegers, als waren zij anonieme robots. En hij vraagt en blijft vragen naar het recht van de liefde en krijgt geen antwoord.....

...een bosrijk gebied. De broer, onze wilde, ongezeglijke, onrustige broer, was ondergebracht in de grote villa, genaamd "De Hondsberg" waar verplegers over hem waakte. Hij zou zijn "ongelukkige carrière" van zwakzinnige "voltooien" in diverse andere en andersoortige inrichtingen.

...zegt de riedel op tegen de trouwe en liefdevolle verpleger, zijn plaatsvervangende vader sinds lange jaren: "winter, voorjaar, zomer, herfst". Aan dit besef klampt hij zich vast als een drenkeling op volle, onstuimige zee aan de reddingsboei, waar velen hem verlieten en hij nog slechts zijn...

...uw zin?", vraag ik. Hij knikt bevestigend. De verplegers vragen hem wat wasgoed op te vouwen dat verkreukeld in een plastic wasmand ligt. Traag loopt hij op de desbetreffende tafel toe en met bedachtzame gebaren hanteert hij de kleding van zijn mede-bewoners. Hij heeft veel te overdenken maar...

...gewonnen. Ik was er zeer gelukkig mee dat de verplegers in de groen-gele kledij gekomen waren en ik bedankte hen uitvoerig. In een slordige nachtjapon, haast ontkleed, zat ik op de bank toen ze razendsnel het zuurstofmasker op mijn gezicht legden. Nog nooit was ik in een ambulance vervoerd,...

...beland op de "reling" van mijn balkon. In het ziekenhuis betreed ik de lange, kale gang, geflankeerd door de zalen met de bedden, bezet door patiënten. De verplegers in de witte kledij zullen opnieuw goedgunstig de naald planten in mijn weke, kwetsbare bovenarm waarna buiten de herfstbomen mij...

...in een later stadium ijverige en toegewijde verplegers die taak over zouden nemen en fluks en onvervaard de naald in het kwetsbare vlees van mijn bovenarm zouden zetten. Voortaan stonden de oranje en blauwe fauteuils iedere maand klaar en zelfs werd bij die gelegenheden een lekkernij...

...en in een rolstoel naar de longafdeling.... De verpleger had gepookt met een naald in de dunne aderen van mijn hand onder de ogen van mijn moeder die een en ander niet aan kon zien tot het reddende infuus was aangelegd.... En 's-nachts dus die tranen van diep geluk om de levensreddende adem die...

...vallen van het blad" maar zorgzame en trouwe verplegers staan aan zijn zijde. Voor ik terugreis naar de Nassaustraat beschouw ik aandachtig het hoofdgebouw van de inrichting met een klok die geen dienst meer doet hoog op het dak, boven de gevel en ik begroet flarden van goudomrande,...

De trouwe verplegers stonden allen eerbiedig voor de openschuivende deuren van "Het Boshuis", de nieuwe accommodatie van zorginstelling "De Wever"; eerbiedig ten aanzien van de machtige, onverbiddelijke dood; eerbiedig en bedroefd.... Ze hadden wéér afscheid moeten nemen; toch leek de dood...

...was wonderlijk snel gearriveerd en de twee verplegers, man en vrouw, gekleed in hun groengele uniform en beladen met apparatuur, traden mijn woning binnen. Mijn telefoontje naar 112 was, gezien mijn astma, als legitiem en allerminst als "aanstellerig" beschouwd. Deze effectieve handelwijze...

...steeg onverwacht tot de top van het buisje. De verpleger, bij wie ik me verontschuldigde voor mijn eventuele nutteloze en ongewenste consultatie van de artsen was ontzettend voorkomend en beweerde dat ik altijd mocht komen; dat ze altijd voor me klaar zouden staan. De apparatuur van het...

...hadden mij bevangen. Gelukkigerwijs hadden de verplegers het zuurstofmasker meegebracht dat ze razendsnel op mijn gezicht hadden geplaatst. Nooit eerder had ik mij op de brancard in de snelle gele auto moeten uitstrekken die door de nachtelijke duisternis zijn weg naar het Elizabeth Ziekenhuis...

...die patiënten zijn dat ze door zo’n aardige verpleger geholpen werden? Heel tevreden, want hij zou dit werk goed aankunnen zonder te fulmineren. Voor de maatschappij zou dit ook zeer bevredigend zijn: de kosten om Geert te beschermen kunnen van enkele tientallen miljoenen op jaarbasis...

..."Ambulance" was gearriveerd en toen de verplegers in de groen-gele kledij mijn huis hadden betreden, was ik dankbaar en woorden van dank vloeiden dan ook overvloedig van mijn lippen. De adem was me benomen door de onheilspellende ziekte die men de naam "astma" heeft toebedeeld en het...

...en het afscheid van vele verschillende verplegers gedurende de jaren in het tehuis en hij kon het niet en zo hechtte hij zich noodgedwongen aan zijn schamele bezit, aan de dierbare plakboeken, aan de kast, aan het bed, aan het plaatsje, aan zijn plek onder de zon; zaken die hem...

...me mee naar zijn "appartementje", door zijn verplegers ook "activiteitenkamer" genoemd, een klein kamertje met een tafel en een bescheiden tweezitsbankje met plastic bekleding en hij stalde twee telramen voor zich uit op het tafeltje; het ene voorzien van bonte kralen in fleurige kleuren,...

...alsmede mijn broer, huisvest en waar zorgzame verplegers over hem waken, houden een kromme berkenboom en armzalige takken die een zwakke bloei tonen in het hoopvolle vooruitzicht van de lente, nauwelijks het leven.... Een patiënt in een rolstoel, kennelijk als niemand anders door de Satan...