Alle inzendingen van Petra Hermans

Ik hinkel niet maar loop vooruit.

Mijn smoel verstaat elke smoel!

Elk mens op aarde, die geboren wordt om dit avontuur aan te gaan, is een bevoorrecht mens.

Het was de wil tot leven, die me doet leven. Het is in mijn willen streven, dat ik zal doen leven. Het zal zijn in mijn laatste uur, dat ik het meest mooie zal geven!

Het verschil tussen 'hartelijk' en 'hatelijk'... ìs een afwegen van één letter meer of minder!

Misschien ben ik wel zo wijs om te zeggen dat ik niet wijs ben.

De duisternis in de ziel bestaat, zolang als wenselijk. Niet eerder noch later dringt het Licht door wanneer loslaten van de donkerte intreedt; niet eerder!

De negatieve energie, die je een ander mens toezendt, komt hoe dan ook, eens, naar jou toe. Deze laatste dans ontspring je niet.

Het eigen hart breekt de gestrengheid van het geweten, zonder elk weten.

Er zijn mensen die zichzelf zodanig overschatten, zodat de ander ernstig onderschat wordt. Er komt hoe dan ook een moment van ommekeer.

Het verlies aan waarden en normen is een groot verlies. Een geweten kan geen mens afkopen!

Wierook en kaarsen koester ik dag en nacht in mijn ritueel om toegewijd aan mijn taak en de wereld te zijn. De deur staat open, wat wil zeggen dat iedere beweging gezien zal worden. Alles in mijn leven is nu deel van een veel groter geheel geworden! Eindelijk.

Liefde blijft: het beklijft héél het leven! Het stuurt mij op pad, het geeft al, wat erin zat.

'God, waarom is de mens zo wreed, als het om liefde gaat? Waarom de mens zó wreed?'

De adem der doden is levendig, levendiger dan de stervensadem der levenden.

Nooit ziek van ethiek!

Ik ben zó waarlijk serieus gelovig, dat ik voortdúrend vredig, liefdevol en vergevingsgezind ben. Onvoorwaardelijk!

Alles moest breken om één geheel te worden.

Ik heb altijd vakantie en ik geniet nooit vakantie! Een uitspraak van een drukke geest, die zich ernstig sterk betrokken voelt bij al wat gaande is in de wereld. Dichtbij en vlakbij om mij heen richt ik me op aanschouwen, beschouwen en ook op iedere beweging die mij iets aanduidt. Ik ben altijd...

Het vraagt veel gevoel voor verantwoordelijkheid en accepteren van mijn lot. Het ligt in mijn levenslijnen, dat dit niet zomaar gemakkelijk zijn zal. Veel mensen zal ik hoop, geloof en kracht bieden. Dit vaste gegeven zal alleen maar vele donkere en duistere machten verbieden tegenover mijn...

Alleen de goden, voortdurend om me heen, konden mijn verdriet zien en vragen. Ze droegen alle tijden het levenslot van deze mens, de antwoorden die ik van het leven zelf, had te bevragen. Alleen de goden konden met míj verdragen...

Ik ben een feeks, die niet te temmen valt.

Het is niet de liefde maar het lot, dat mij doet verlangen naar hereniging met jou en God.

Mensen die lachen om levenskwesties, waarom je niet behoort te lachen ... ach Petra, laat ze maar!

Volgens oma Miet Weijters-Goossens lijfspreuk: "Kan ik niet ligt op het kerkhof en wìl ik niet ligt ernaast!" Geweldig toch?

Mijn ethiek lìegt er niet om. Ik ontvang veel liever de harde waarheid, dan een leugenachtige bespiegeling van de realiteit.

De sfeer die mij omgeeft, is de sfeer die in me leeft.

Geloof is het mooiste wat er is! Ik leef voor mijn geloof en ik geloof in mijn leven.

Ook bij mij is er een limiet aan grenzen. Ik ben niet grenzeloos. De allerlaatste grens kan op een gegeven moment écht wel bereikt zijn!

De halfgesloten bloem in het warme en zachte boeket is de mooiste.