Beschouwingen

Usselo, herbezocht De hemelen glimlachten toen altijddurend als de glimlach van de Mona Lisa; onder de wegwijzers en hun gerechtige arm blonk de spiegeling van lantarens in de poel met boomstammen, en altijd was 't de bloeitijd van de distels, lasteraars leven hier niet, sprak het hooilan...

Paardebloem Het is eerder gebeurd, ook dat ik zei: nooit eerder. Dat het geel van de paardebloem nooit geler geweest is eerder nooit eerder geweest. Dat hij zei: liever niet, en mij niet kuste - of bijna niet. Het zal ook eerder voorbij zijn gegaan. Al was het nooit eerder hier en op d...

De nietigheid van een zandkorrel in de gierende stormwind. Wie kan mij vasthouden in de naaktheid van het onbeschermde leven? Wat is mijn noodlot in de grijze zeemist op deze verlaten zandplaat? Het water dat mijn corpus omgeeft en mijn lichtheid verzwaart. Het leven van een korrel wordt beheerst do...

Afscheid Als aders op witte huid, zo staan ze aan de lucht, de bomen aan de einder. Landschap dat zich sinds altijd herhaalt in glooiende eeuwen akkerland. Het voorjaar wacht in harde botten maar de sleedoorn bloeit als toen ik nog een meisje was, lichtjaren her. Lente breekt zich baan,...

Door de dansende drukte van stuifmeel en kleine vliegjes liep ik door het bos te joggen. In het ritme van de stappen op het bospad veranderde ik van menselijk mannen lichaam in een observerende geest. Een gedaante wisseling die ik nog herkende uit de tijd van wegdromen in bed, voordat de slaap mij o...

Rialto (voor Gerard Reve) in een aangespoelde stad tussen land in water schiep aan het einde van de zestiende eeuw Antonio da Ponte een brug eb en vloed ondertussen werden verguld in paleizen aan plafonds gepleisterd een Maagd werd aan land gedragen: Santa Maria Gloriosa dei Frari Santa ...

Zij haalt lapjes uit de kast, schudt die open, tilt ze tot tegen haar kin. Het hoofd erboven als een goochelbal, rolt naar links, naar rechts. Ze ontwaakt als een kaal blad, lege mal, paspop, hangt kleren rond haar schouders, begint te leven. Of zijn het de kleren die gaan ademen? Buiten haar om,...

Onvoltooid Al mijn avonturen in verleden tijd mijn avonturen, stel je daar maar niet te veel bij voor toeristen bekogelen met wijnappelsienen waarom wijnappelsienen? Hoor ik je vragen maar zulke vragen stelden wij ons nooit mijn hond, mijn nicht en ik. Onze zogenaamde weeskinderlijke lich...

Eiland Je krijgt geen brieven van het vasteland alsof ze allemaal dronken op zee hun letters verloren aan de vissen. Vandaag koop je een Joodse krant. Op een dag koop je kruiden op een bazaar in Istanbul of een suikerspin in Moskou. Op de heenweg lees je een boek tijdens een treinvertr...

Ewig weiblich zo zacht, Marjan, als nu je armen om me heen gesloten zijn zo zacht als je twee tere borstjes zich nu nestelen aan mijn borst, zo zacht als 't smeken van je bruine ogen zo zacht als 't strelen van je lieve naam zo zacht en welig als je heupen zijn, beschroomd gewillig aan haar ...

Park Soms zit ik in het park en breek ik in gedachten eenden die ik in een broodzak aan je geef. Rituelen van weleer en hoe er errors sluipen in hun voorgeprogrammeerd teder dat dan kabbelt tot onwezenlijk wreed, naast alle andere begrippen, alfabetten rekensommen die men - vraag iets...

Vaders altijd gaan vaders weg verdwenen scheerspullen in het badkamerkastje ellebogen in het tafelblad geruit colbert met stukken over de stoel gaan vaders weg ze roepen je achterna op straat vloeken wat ze anders nooit doen PP - papa praat dat doen vaders die weg zijn gegaan ze zitt...

Hemelsblauw Hij zegt dat wanneer de nacht bijna ten einde valt en ik de slaap nog steeds niet bij zijn haren kan vinden, vlinders zoek op plaatsen waar we eerder die avond met kussens vochten en ik naar adem reikte naast het bed, dat hij dan hoopt mij achter het behang te plakken met de al...

Toren Ik sta in een plek van wind en kijk naar nieuwe daken boven de dijk mensen op een fiets, boten in de verte zijn vlekken op water Ze denken dat ik een paard ben wit met ridders en prinsessen ik ben onverplaatsbaar, dus komen de dingen naar mij. Je haar blaast uit je gezicht, dooft ...

Nachtschepen Jas open in oktober fiets jij mij op je dooie gemakje tegemoet, en al van verre val je me op; ik val voor jou als we elkaar passeren en wat is zaliger. Die onbewuste avonds, als ik het nieuws verneem van een geschepte fietser die het niet heeft gered ondanks de inzet van...

Mijn kostbare kut viel helemaal verkeerd op het centrum Kost per uur? Honderdveertig all in, zeiden ze, ik zei een rijles is goedkoper. Als je armen het niet doen heb je niets aan rijles, zeiden ze, laat staan een auto. Kom nu maar op het centrum trainen, misschien heb je iets aan de aut...

Een tegenwoord Op deze maandagmorgen, een roerloos interval tussen hoop en geloof, trekt een cycloon ons terug - want wat het betekent met de moed der wanhoop te leven hebben we pas goed begrepen toen alles over en nooit begonnen bleek (lepel je met mijn kiwi mee uit, dan zijn we nog even samen) ...

Op een trapje, een ijsje etend, vraagt een jongen me: 'Verzamelt u iets?' Ik doe mijn zonnebril omhoog Ik zit op een hoek van de Kalverstraat en tijdens het eten van mijn ijsje vraag ik me af is mijn geliefde mijn geliefde Mensen stromen voorbij winkels in en uit Vanmorgen, in de krant,...

Zolder in de eerste kamer kraken de balken de spijkerkast, pluggen in een pindakaaspot stof op de werkbank, oranje gordijn een deur naar de tweede kamer in de tweede kamer liggen herinnering, aannemelijkheid en vreemdsoortigheid in de verhouding 2:2:1 over het hout spijkerkast en lichtgl...

Weekendtas voor langer dan een weekend De condens op een raam van ademhalen kijkt uit op een tuin waarvan ik weet dat je me erin zult zien staan, je kunt niet naast me kijken. Ik schreef in sneeuw en kou de letters van een werkwoordsvorm en de letters van je naam. In het steenwit van een k...

Majorettes De estafettebruidjes van de harmonie, een roze carré van kneedbare marionetten, elk gezicht plamuur van make-up. Dit bestaat. Dit is hoe men verschil uitbant. Een universele beenmassa van leukoplast, alles voor de heilige gelijkheid. De hoempapa maakt vloeibare muziek, de poppe...

Winterwarmte We nemen de kranten, beplakken de benen als soms etalages hun ruiten, verzekeren zo warmte van lijven naast elkaar in het donker te blijven, te rijpen. Waarom we geen dekens mee hebben genomen. De lucht van de nacht tussen ons is te kostbaar om met stof te bedekken, we lezen...

Al jaren zijn een paar enthousiastelingen in de VS bezig om technieken te bedenken waardoor het mogelijk wordt om naar andere zonnestelsels te reizen. Hun fantasie is bijna grenzeloos. Zo hebben ze zelfs al een methode onderzocht die ze hebben afgekeken van Star Trek, de zgn. ‘warp drive’. Daarb...

Ontwapen je angst Pak een grote zware hamer (je weet wel die ene) en haal de muren van je hokje naar beneden Dit is stap één Pak tussen het puin je koffer met gesloten ogen Neem alleen het hoognodige mee Alleen wat je ooit gevonden hebt en dat wat je bereid bent te verliezen Ga dan op pa...

Hoe een en ander ingewikkeld kan zijn voor vrouw en man Zij heeft hem geslagen Hij heeft haar pijn gedaan Dat vindt zij Hij vindt dat niet Zij krabt hem overal Hij gooit haar tegen de stoeprand Dat vindt zij Hij vindt dat niet Zij heeft hem uitgescholden Hij draait zich bijna om Dat vin...

De zeevrouw Ik ken je niet, ik ben je vrouw De stad vormt zich naar de hand van de zon In gezichten zie ik licht weerkaatst Dit is het gebied van de diepzeeduikers Gewapend met bril en speer trekken ze de stad in Misschien hang je wel tegen hun bar aan. Ik ken je niet, ik ben je vrouw ...

Vlucht naar nergens EEN SCHREEUW, EEN GIL gevangen in ontheemd verlangen spreken ze zoals ze zwijgen de naakte woorden door kusdode lippen uitgekleed DAARNA ALLES UITZICHTLOOS STIL verwelkt in een mistbed verdampt zuchten de opwinding lichamen klieven verslagen ee...

Doolhoofd (deel) ik heb boeken en muziek ik heb thee of koffie als je wilt ik heb zelfs asbakken en drank ik heb telefoons, een kapstok en een deurmat ik heb papier en pennen en ik teken en ik schrijf en ik heb oren en ogen en haar dat ervoor valt, ik heb een kachel en ramen waardoor we ...

De laatste zes maanden van zijn leven was Rudolf Steiner aan bed gekluisterd wegens een ernstige buikziekte. Veel is er over zijn ziekte niet bekend en zelf vertelde of schreef hij er ook niet veel over, behalve een enkele keer in brieven aan zijn echtgenote Marie von Sivers. Hieronder volgen enkel...

As De slapen van mijn schedel schreeuwen moord en brand. Haar silhouet draait in en om een lijf dat vraagt naar meer. Gezond verstand vervloekt haar geur de kleur van blauwe ogen die zoeken in de diepte waar een leegte een onbewoonbaarheid haar hoogtij viert. Dan breekt de ochtend sla...