Iris Brunia: Een tegenwoord
Een tegenwoord
Op deze maandagmorgen, een roerloos interval tussen hoop en geloof, trekt een cycloon ons terug - want wat het betekent met de moed der wanhoop te leven hebben we pas goed begrepen toen alles over en nooit begonnen bleek (lepel je met mijn kiwi mee uit, dan zijn we nog even samen) Er was een moment - ik herinner het me - het duurde zeker een seconde, dat ik ons kende. Je blies je adem uit door mijn bellenblaas en toen de zeep een huid vormde om de lucht was ik gerust Ik geloofde dat er een tijd zou komen dat ik jouw woorden aan je terug kon geven, gewoon omdat ik ze niet meer nodig had, maar je zei: 'Was je, want nu het rookverbod intreedt nemen lichaamsgeuren de overhand' en je was zoals ik niet wegbleef, maar te vroeg kwam. De deur nog op slot, te roestig om met mijn pinpas te openen, toch rook je naar thermoskankoffie en tapijt voor ik goed en wel binnen was Daar waar het gebeurt vindt zelden iets plaats, zou het daarom zijn dat een non een non heet alsof ze niet bestaat? Zo eenzaam als mijn lichaam zijn wij nooit geweest en om halverwege ons af te spreken veranderde daar niets aan maar ik weet nog goed hoe de ogen van moeder overste twinkelden toen we een sprintje trokken naar de wc om wie er het eerst was en dat zij won en in de lucht sprong. Ze Zei 'een teveel aan schaamte is een gebrek aan zelfspot' en een humorloze als ik kan zich dan alleen afvragen waarom
Iris Brunia is geboren in 1977. Waar is mij niet duidelijk geworden.
Waarom in hemelsnaam zo'n typisch en lang prozagedicht in de spotlights zetten?
Dat komt omdat het talent er voor mij duidelijk uitspringt, zij als het ware op andermans huid schrijft, ze komt heel dichtbij de lezer, juist door haar quasi-simpele manier van opsommen, de treffende metaforen en het alledaagse sacraal maken.
Er is maar weinig over haar bekend, niet bij intimi natuurlijk, maar daar mag ik mezelf helaas niet toe rekenen.
Toch wil ik proberen een beeld te schetsen.
Het bovenstaande afscheidsgedicht, afscheid van een geliefde, is één van de mooiste en ontroerendste schrijfsels, die ik de laatste tijd gelezen heb.
Neem bijvoorbeeld die ene zin tussen haakjes over het samen nog even uitlepelen van een gedeelde kiwi, diep-ontroerend, zo sprekend voor de geest te halen en ook zo intriest, want je weet dat die kiwi snel op zal zijn en dat dan het vonnis wordt uitgevoerd.
Of over die ene seconde, dat ze hem en haar kende, zo zielsverdrietig kan het residu van een liefdesband zijn, zo'n stippeltje, omdat je veel en veel meer verwachtte.
De zin 'Zo eenzaam als mijn lichaam zijn wij nooit geweest' schiet als een gifslang mijn keel in en bijt het zoete gif in het begin van mijn aorta. Wat een griezelig esthetische zin, de titel van haar debuutbundel waardig. Zoveel verbittering, maar ook de keiharde realiteit.
Ze is inmiddels 33 jaar, dus zal deze ervaring wel op autobiografische gevoelens berusten. Volgens de bronnen deed zij in het verleden aan modellenwerk en was zij fotomodel. Op het enige fotootje van haar dat ik ontdekte, begrijp ik waarom. Ze is een slanke, prachtige, strakgevormde jongedame met een beeldschoon gelaat, ze staat daar ergens in een sneeeuwlandschap met de lange haren sierlijk over haar schouders, haren als de paardestaart van Black Beauty.
Iris publiceerde o.a. in: Tirade en het Hollands Maandblad.
Ze was laureaat van de H.M. Schrijversbeurs, ze werd bekroond vanwege haar 'onnadrukkelijke - nadrukkelijke' gedichten en kreeg 2000 euro mee. Ze trad op bij Perdu en ze houdt van het poëziefestival in Berlijn.
Vooralsnog blijft ze verder een groot vrouwelijk mysterie, al hoop ik echt dat ze haar eerste bundel gaat laten uitgeven, mits het het niveau van het hierbovenstaande evenaart.
Maar hoe kun je nu een pas ontloken bloem zo demonstratief in het internetzonnetje zetten? Eigenlijks is dat ook een dwaze gok van mij, maar de wereld is gebouwd door idealisten en mijn idealisme zegt me dat Iris tot de top van de Hollandse dichteressen behoort, al moeten er nog enkele bruggen geslecht worden.
Geplaatst in de categorie: literatuur
Iris Brunia
401
Geef je reactie op deze inzending: