Alle inzendingen

Een paar weken geleden werd in Den Haag Joost Eerdmans geïnterviewd, binnenskamers ook nog en het mooie was dat de man, die de microfoon vast hield, zijn jas aan had, het was immers bere-koud buiten? Als hij binnenstapt bij Joost zegt hij: oh wat is het hier warm en daar stond Joost in zijn overhemd, jasje over zijn stoel want tja het was dus 21…

Commissaris Jules Amédée François Maigret zit kalmpjes zijn pijp te roken. Hij heeft zojuist op het terras van het Linge Hotel Elst op de Dorpsstraat 23 een lekker ontbijt genomen en nu zit hij bij hoofdinspecteur Willem Doolhof en bladert hij door het dossier over de drie onopgeloste moorden in Elst. 'Ik heb nauwelijks aanknopingspunten en al helemaal…

Daar, aan die langgerekte straat die uitmondt bij het zwarte, ondoorgrondelijke water van het Wilhelminakanaal waar het kleine huisje is van de brugwachter, in de nabijheid van "De Zwaaikom" waar ik in jeugdjaren de ranke en elegante zeilboten aanschouwde en waar we kano's huurden en roeiboten om de stroom te bevaren; daar, in die straat, is nog…

Alleen wanneer mijn emotie stroomt, stroomt mijn inspiratie. Alleen wanneer ik helderheid nodig heb, kan ik schrijven. Mijn woorden vragen het papier, dat altijd schenken zal. Er ontstaat een compositie. Ineens weet ik wat klopt. Lading wordt gevangen, gevoel getoond. Besloten en bevroren in die enige combinatie mogelijk. Pijnlijk tastbaar. De woorden…

Het was nog donker op een vroege morgen in januari en de kou geselde mijn lichaam. Een meneer met een klein, wit hondje, dat tot mijn verbazing een halsband droeg met blauwe lichten eraan waarvan het schijnsel zich verspreidde in de rondte passeerde mij. Ik sprak hem aan met de woorden: "Wat een bijzondere halsband, zoiets heb ik nog nooit gezien…

(voor Johan Barthold Jongkind (1819 - 1891)) Jij bent geboren op 3 juni 1819 in Lattrop, waar op de Jonkershoesweg 10 de Havezate de Brecklenkamp uit 1637 staat. Jouw vader Gerrit Adrianus was een douanier en ontvanger van accijnzen. Jouw moeder was Willemyne Jacoba van der Burght. Jij was de achtste van tien kinderen. Op jouw geboortedag werd jij…

Na wat achteraf een sluimerende slaap blijkt, lijkt het alsof een bijna doorzichtig wezen, een bosnimf, misschien, zich losmaakt van de wortels van een oude boom. De wortels lijken zacht en elastisch, terwijl ze deze afwikkelt als de draden van een bol wol. Pas als ze opstaat, realiseert ze zich dat ze in het bos is, en ze begint te rennen. Zwierend…

Zowel bij het schaatsen als het schaken hebben twee sterke jonge vrouwen de laatste weken hun superioriteit bewezen. Ik verwacht dat zowel Jutta Leerdam (23) als Machteld van Foreest (15) de komende jaren kampioen van Nederland kunnen blijven, maar ik waag het te betwijfelen of Machteld net zo vaak kampioen van Nederland zal worden als één van haar…

Onze hoge energierekening is niet onverwacht, maar wel nog stukken hoger dan wij... Oh ja, vervelend hoor. Nee, wij hebben sinds vorige week zonnepanelen op het dak. Kost wel wat, maar dan heb je ook wat, haha. Scheelt toch een stuk in de kosten op lange termijn. Wij hikken enorm aan tegen de aanschafkosten van die panelen, daarom... Nee, wij…

Waar ik eens het landschap zag, de wijde en weidse velden (het bezit van mijn vrienden), de vijver met het gladde, rimpelloze, onpeilbare water waarop een enkel waterhoentje bivakkeerde, ben ik weergekeerd. De trein was bij Nijmegen de beide beroemde bruggen, die de trotse rivier overspannen, gepasseerd en ik had een platbodem kunnen waarnemen die zich…

Na een jaar wachten (anderen wachten al twee jaar) zou het dan eindelijk zover zijn; Ellen Foley zou op 7 januari 2022 een concert in Gouderak geven! Ik had me er de hele dag op voorbereid en toen ik eindelijk mij ijzeren, oranje ros van stal haalde, ging ik manmoedig op pad. Ik kon op de fiets naar Ellen Foley en dat vond ik op zich al een bijzondere…

De hoogst energieke ouderling Arend van Bommel zingt iedere zondag met een groot genoegen. Hij evenaart het bereik van een operazanger en hij is altijd zichtbaar in zijn element. Hij neemt de gemeenteleden graag op sleeptouw naar meer begeestering en volume. Predikante Erica De Soete kan nooit boven Arend uit zingen en zij kijkt geregeld naar hem, waarbij…

Het is alsof ik waad tegen de stroom in. Mijn woorden blijven hangen aan rietpluimen. Mijn lach ligt op de bodem, maar als ik 'm wil pakken grijp ik iedere keer net mis. Ik bedek mijn hart met een bult stenen. Ga erop zitten en steek een stok in het water. Ik glimlach, kijkend naar die stok. Peilloze vertwijfeling. Twee woorden die een wereld aan beelden…

Het tankstation was al onheuglijk lang gevestigd vlakbij de gindse rotonde en 's-nachts had ik al zo vaak mijn blikken kunnen laten rusten op haar felrode neonlicht dat zich langwerpig langs haar gevel profileerde, gepaard gaande met de zinloze tekst "Bonjour" in trotse letters die mogelijk echter kan dienen tot een - zij het anonieme en onpersoonlijke…

Komen dystopieën, toekomststaten van verwerpelijk karakter, steeds dichterbij? Zou het kunnen dat het nazisme eng dichtbij komt of heerst het inmiddels in landen die deze vorm van politieke stromingen misschien verwerpen, maar er langzaam maar zeker door worden opgeslokt...? Wij zien het op (vrijwel) alle continenten, (ook) dichterbij in ons kikkerlandje…

Er waren eens drie kleurpotloden, Rood, Blauw en Groen. ‘Ik ben de allermooiste,’ zei Rood verwaand, ‘want ik ben de kleur van de liefde. Denk maar eens aan rode rozen, of een rood hart, allemaal symbolen van de liefde.’ ‘Moet je hem horen,’ zei Blauw tegen Groen, ‘wat een opschepper. Er zijn heus wel uitdrukkingen, die niet zo vleiend voor je zijn…

Er was eens een olifantje. Hij woonde met zijn vader, moeder, zusjes en broertjes in een hele grote tuin. Het was geen echte dierentuin, want er waren geen hekken en het was vlak bij een grote stad. De olifanten mochten vrij rondlopen in de stad en de kinderen gingen vaak naar de olifanten. Het olifantje was altijd heel verdrietig. Hij vond zíjn…

En zo nam je mij mee, mijn zuster, door stad en land en zo wilde je me de Latijnse namen bijbrengen van al die planten, struiken en bomen die je op de Middelbare Land- en Tuinbouwschool geleerd had ("Platanus Acerifolium", "Quercus Robur"). En ik, jouw onwillige en weerbarstige zuster, luisterde niet, bewonderde echter zozeer de glorieuze schoonheid…

De 86-jarige waarzegster Wendelina van Ommeren, die o.a. aan theeblad lezen doet, wist haar pastoor Pieter Emanuels ervan te overtuigen om samen met haar naar de Ambassade Van De Russische Federatie te gaan. Na een stevig ontbijt in zijn kolossale pastorie aan de Molenstraat 31 in Naaldwijk tufte Pieter in zijn tweedehands Volvo naar het Heilige Geesthofje…

De boot genaamd 'Beryl' heeft wind mee maar vaart traag als een slak. Vanaf de andere kant echter snijdt 'Schotsman' snel en messcherp door het water ondanks de volle tegenwind. Met een ruk waait mijn capuchon af. Het water in de rivier staat hoog, ik zie kolkende grijze golven. De uiterwaarden zijn overstroomd en verbreden de rivier met wel een…

....en op de televisie zie ik die opgewekte, vrolijke, hartstochtelijke Afrikanen die zo enthousiast hun trommels beroeren in een strak ritme. Bij hen wilde je zijn en bij hen wilde je sterven. Je danste nog je mallotige dans op het ritme van de trommels als oude man. Je had Afrika zo lief, mijn wonderlijke vriend en Afrika sloot jou uiteindelijk…

(voor Roger Martin du Gard (1881 - 1958)) Jij bent geboren op 23 maart 1881 op 69, boulevard Bineau in Parijs. Jouw vader Paul Martin du Gard (1856 - 1924) was advocaat bij het Hof van Beroep van Parijs. Jouw moeder was Madeleine Wimy, de dochter van een effectenmakelaar aan de Parijse beurs. Jouw familie bestond uit roomse juristen en jij bent in…

Verdorie had het vannacht toch nog even, totaal onverwacht, redelijk gevroren. Ik wilde op tijd bij de bakker zijn om enkele van hun heerlijke warme broodjes te kopen. Kom ik bij m’n auto, waar ik met grote moeite de autodeur los kreeg. Ik glibberde over ons tweehonderd meter lange sintelpad naar de openbare weg. En toen ik er bijna was, hoorde ik een…

Oh daar komt er weer eentje over energie klagen en jawel, dat doe ik ook met daarbij de vermelding - en vraag: hoe het in vredesnaam mogelijk is om, zoals in ons geval: wind-zon en groene energie de lucht in te blazen! Altijd dacht ik - of wij dan - dat er wijs aan gedaan werd om de zon, de wind en het groen te laten zorgen voor energie. Net als ál…

Gisteren sprak mijn vrouw een vriendin die ze zeer zelden spreekt. Ze kennen elkaar van de Hogeschool in Kampen, waar ze samen de opleiding voor Expressie in Woord en Gebaar volgden. Toch zijn het goede vriendinnen. Goede vriendinnen in de zin van dat ze bij elke ontmoeting zo weer verder kunnen waar ze gebleven waren. Geïnteresseerd in elkaar. De juiste…

De ongearticuleerde klanken die mijn arme broer uitstoot zijn moeilijk verstaanbaar. "De zon!", "De maan!" schreeuwt hij. De taal en de taalvaardigheid, die volgens de citaten vóór in het befaamde Woordenboek van Van Dale, geredigeerd door professoren, zo wezenlijk zijn voor het menszijn en die ons vóór alles tot mens maken, zijn mijn zwaar gemankeerde…

Het is rond 19.00 uur en dominee Marinus van Geloven uit Waalwijk zit midden in zijn preek. Normaliter zitten de kerkmensen al verkrampt in de stokstijve kerkbanken, maar sinds er in Almkerk een serieverkrachter bezig is, zitten zij als bewegingloze zombies tegen elkaar aangedrukt. De enige beweging komt van hun kaken, die driftig op King-pepermuntjes…

Het is een stille buurt en deze heeft helemaal niets bijzonders; ze heeft nauwelijks een uitstraling, is eerder sfeerloos te noemen, maar in een van haar armzalige huisjes kende ik een zeldzame vriendschap die haar aroma verspreidde over de buurt waardoor een gouden licht werd verleend aan het gewone en nietige; waardoor het opgeheven werd naar een…

(voor Hayim Nahman Bialik (1873 - 1934)) Jij bent geboren op 9 januari 1873 in Ivnytsia, gouvernement Volhynië in het Russische Rijk. Jouw vader Itzik-Yosef Bialik was een geleerde en zakenman uit Zjytomyr en jouw moeder was Dinah-Priveh. Jouw oudere broer was Sheftel (1862) en jouw zussen waren Chenya-Ides (1871) en Blyuma (1875). Op jouw 8-ste…

In het veelbewogen jaar dat achter mij ligt, ben ik na lange tijd weer eens naar de bioscoop gegaan. Het is tegenwoordig gemakkelijk om alle films die je graag zien wilt op een van je thuisschermen te bekijken. Maar het grote witte doek blijft toch een unieke ervaring. En de films die ik uitzocht, waren zeer de moeite waard. Zo was ik onder de indruk…