Alle inzendingen, jaar 2011, week 7

Er zijn net zo veel tekenen aan de hemel als aan de wand.

In de Nederlandse literatuur wordt veel te veel gekluund.

Zo áf en toe heb ik er één. Zo'n dag waarop ik bijna stík in mijn verdriet. Zonder duidelijk aanwijsbare oorzaak sta ik 's morgens op met zo'n onbestemd gevoel. Ik ben té vroeg wakker, de koffie blijkt op te zijn (dat gebeurt toch nóóit!), mijn rug doet pijn, en niemand on-line om even bij...

Politicus is het enige beroep waar je geen papieren voor nodig hebt. Wij allen kunnen ongeacht opleiding wethouder Kamerlid of gedeputeerde worden. Wat let, zou je zeggen om dat, zoals ooit in Athene in de praktijk te brengen. Toch blijken de lager en middelbaar opgeleiden ver teruggedrongen. Plato ...

Hij ligt niet meer voor mijn voeten op de trap en de deuren van de slaapkamers hoeven niet dicht. Geen bestek afwassen na kaasgebruik en in de zomer kunnen alle ramen wijd open, zonder ijzingwekkende circustoeren op de vensterbank aan de buitenkant. Ook de achterdeur kan open, zonder angst voor een ...

Zolder in de eerste kamer kraken de balken de spijkerkast, pluggen in een pindakaaspot stof op de werkbank, oranje gordijn een deur naar de tweede kamer in de tweede kamer liggen herinnering, aannemelijkheid en vreemdsoortigheid in de verhouding 2:2:1 over het hout spijkerkast en lichtgl...

Ze zit stil in haar stoel voor het raam, kijkt uit op de straat waar ze is geboren, luistert naar de stad, ziet de razende secondewijzer op de Friese klok die de snelheid van haar reis aangeeft; alles went weet ze, ben je er aan toe vervagen drempels en zonder angst doe je dingen waar je ooit tegen ...

De "waarde" van een mens ligt niet in het: hebben, kunnen, weten,.... maar in zijn gedrag.

Eerlijk gezegd ben ik zo klein als een pasgeboren eendje, als Calimero. Ik heb meer gelezen dan goed voor me is: filosofen, psychiaters, talloze literaire grootheden, verlichte goeroe's, de meeste dichters/dichteressen, historici en journalisten. Het heeft me uiteindelijk niets meer opgeleverd,...

Het is volle maan vannacht, dan zijn we altijd extra onrustig, wat verklaarbaar is, want de maan trekt water aan en wij bestaan grotendeels uit water. Onbewuste emoties komen dan spontaan bovendrijven, hoe je ook tegenstribbelt. In mijn geval wordt ik een soort weerwolf, een lunatic (maanzieke), daa...

Weekendtas voor langer dan een weekend De condens op een raam van ademhalen kijkt uit op een tuin waarvan ik weet dat je me erin zult zien staan, je kunt niet naast me kijken. Ik schreef in sneeuw en kou de letters van een werkwoordsvorm en de letters van je naam. In het steenwit van een k...

Het was halverwege de negentiger jaren dat premier Wim Kok achter een computer kroop. De media waren er als de kippen bij. Hij plaatste zijn benige vinger op het toetsenbord et voila ... de mp was op het wereldwijde web. Let op, een nieuw tijdperk. Maar, vroeg een uitgeslapen journalist, kan iederee...

Als je weg bent kun je verdwenen zijn, je kunt niet zichtbaar zijn, even boodschappen aan het doen zijn. Misschien ben je wel uit of zoiets. Maar als je weg bent kunnen er ook allerlei mensen over je heen rijden, vrachtwagens, fietsen, snorfietsen en schoenen of laarzen die op je stampen. Misschi...

Wie bang is voor de Taliban, wordt bang van SGP-behang.

Ik heb een kraslootje gekocht, anderhalve euro waarschijnlijk weggegooid geld. Als krasse knar heb ik besloten dit lot niet te tarten, de bovenlaag blijft intact, de winst ligt in de verwachting. Ik gok op een gelijkspel.

Tijdens het folderen van SP-krantjes zo vlak voor de verkiezingen hield een jongeman zonder tanden mij staande en gaf mij zijn krantje terug. “Ik moet die politieke shitzooi niet.” “Oh.” “Je moet me dat niet meer in de bus gooien.” “Heb je dan geen sticker van nee/nee, want dan ...

Ben ik dan de enige? Ja, ik ben schijnbaar de enige, zoals zo vaak. Want de hele wereld viert feest. Feest om een overwinning die geen overwinning is. Ik heb het vanaf het begin af aan al met argusogen bekeken, maar er was geen levend wezen dat mij serieus nam. Wilde nemen beter gezegd, want de me...

Eén huis met zwembad maakt nog geen zomer en vele haantjes zullen niet de voorsten zijn!

Ik ben zwaar bedroefd over de actuele mensheid, die helaas uitmunt in liefdeloosheid en door gestoord egoïsme alle ware waarden uitsluit. Mijn chronische depressie is niet voor niets hoor, ik ben net zo walgelijk eenzaam als de Godin, de Ware Bron van mijn leven, het aardeleven heeft totaal gefaald...

Hoofddoekje leggen, niemand zeggen.....

In verband met grote drukte vervalt deze week de column van Jan Lunsing.

Korte inhoud van het voorafgaande Olifant en Muis wonen samen. Na een goed begin is hun relatie steeds slechter geworden. Toch hebben ze besloten te trouwen. Muis zal haar woning die al heel lang leeg staat nu opgeven. ‘Ik denk dat ik suiker heb,’ zei Muis gedecideerd, ‘Ik voel me moe als...

Majorettes De estafettebruidjes van de harmonie, een roze carré van kneedbare marionetten, elk gezicht plamuur van make-up. Dit bestaat. Dit is hoe men verschil uitbant. Een universele beenmassa van leukoplast, alles voor de heilige gelijkheid. De hoempapa maakt vloeibare muziek, de poppe...

Vecht met mij. Sla je arm om me heen en duw en trek aan mijn lichaam. Laat me de kracht voelen van je sterke handen. Laat mijn hand uitglijden over je geoliede rug. Dans met mij en til me op, hoog in de lucht en laat me naar beneden glijden met jouw hand tussen mijn benen. Kus me met je ui...

Wie bang is voor een burka, moet leren om door de dijken heen te kijken.

Wie bang is voor hoofddoekjes, moet in therapie.

Een jaar of tien geleden heb ik iets meegemaakt waar ik nu nog praktisch dagelijks aan terugdenk. Omdat deze ervaring alles te maken had met mijn toenmalige levenssfeer, zal ik hieromtrent het een en ander toelichten. Rond deze tijd was er een bijzonder moeilijke periode in mijn leven, kort daarvoo...

'Alles van waarde is weerloos', is de winnende tekst van Rien, die ik ken, die drie jaar boven een verzekeringsmaatschappij in Rotterdam pronkte in de jaren vijftig. Lucebert moet dat gezien hebben, want hij is ermee aan de haal gegaan, heeft het tot zijn originele tekst bestempeld, maar Rien is...

Er ligt de laatste tijd een deprimerende humuslaag over het heidedorp Elspeet. In het enige dorpscafé, eigenlijks een toeristenrestaurant, wordt alleen nog maar gesproken over de geheimzinnige inbreker, die het dorp terroriseert. De dorpskrant staat er vol van, iedereen heeft er een mening over, va...

Waar een wil is, is een weg. Feit: velen willen weg.