Hartenkreten over jaargetijden

In de vroege herfstmorgen gaat de weide geheel schuil onder dichte, schone nevel. Die witte wereld streelt mijn ogen, vraagt mij om langer hier te toeven, Die grondwolk met vocht drenkt de hele vlakte vol gewassen onder zich.

Die bomen in de tweede helft van oktober bieden een vrolijk kleurenspel. Ze zijn als heel grote geelrode appels met diepgerimpelde schillen van ouderdom. Niettemin zien deze reuze vruchten er smakelijk uit en hebben een hernieuwde jeugdige blos.

In oktober tonen struiken vol vlinderbloemigen hun gele pracht. Die mooie heesters doen sterk aan brem denken, maar kunnen het toch niet zijn. Brem heeft namelijk kleine zachte blaadjes. De eerstgenoemde struiken zijn van boven tot onder vol leerachtige, puntige bladen, scherpe naalden. Ja wat...

Terwijl de psychologe in het sfeerloze vertrek haastig en ongeïnteresseerd de woorden neerkrabbelde die het levensverhaal van de cliënte vormden, keek laatstgenoemde uit het raam naar de veelbelovende maartbomen waarin al vogels nestelden en zij besefte dat het licht was zoals in haar jeugd toen...

Winter is niet mijn favoriet ik zit binnen en het is koud het was laatst immers ijzel en sneeuw dan denk je al gauw... ik kruip in bed en houd winterslaap. Hier nog een schilderij van mij. liefs foppe voor joke

Zoals een klein, grijs lokje aan de slapen de oude dag aankondigt van overigens nog jonge en lieftallige personen, zo was te zien aan enkele geel en bruin verkleurende bladeren aan de bomen dat de herfst inzette. En zo trad de winterkou in bij je terugkomst.... Je warrige, grijze haar overdekte je...

Accenten van donkerrood en donkerbruin doorweven het overigens nog groene bladerdak van de esdoorn. De staalgrijze hemel vormt de achtergrond waartegen de grillige omtrekken van haar kruin zich aftekenen. De herfst is in aantocht. Het licht is al dat van oktober. Spoedig zullen de takken...

Ik ben geworteld in tijden die voor mijn bestaan liggen. In oeroude tijden liggen diep mijn wortels waaruit ik eens groeide. Aarzelend verschenen eens aan mijn stam fragiele takken tot zij werden wat zij nu zijn; harde houten stammen die niet meer schrikken van een briesje of harde windvlaag....

Deze september wordt me nog geschonken.... Haar gesluierde, gedempte, gouden licht koestert mijn ziel en zintuigen en overspoelt mijn wereld.... Een vriend beroert de snaren van de viool van zijn hart nog altijd voor mij. Van ver bereiken zijn alwetende, ijsblauwe, stokoude ogen, die zijn als...

Tijdens de vergadering had ik uitgebreid de gelegenheid om de haardracht van enkele oudere heren te bestuderen, die heel verschillend kan zijn en ook afhankelijk is van de deskundigheid van hun kapper: glad achterovergekamd, waarbij het haar in dunne lijnen over de schedel ligt als een tapijt van...

Herfstgedragen zuchtte de wind zich vleiend een weg onder de koepel van het loverbos om uit te deinen in de slaap van het kleurrijke bladtapijt. Mosgeuren begroeten mij terwijl fijne regendruppels mijn huid strelend zoenen ...en de kracht van innerlijke rust even mijn pad komt kruisen ...Het leven...

De bomen verliezen hun felgekleurde jassen en staan in hun kwetsbare naaktheid. Herfstbladeren vormen nog slechts een dik tapijt van confetti over moeder aarde. Dampen dansen; een voortjagende deken van dikke wolken blaast een verloren zomer voorbij. Langzaam valt de sluier rond het nevelland...

Wat je noemt in een zwak moment, alsof er ergens iets te ritselen valt de zomer af, naar de knoppen...en die radio maar schreeuwen van geluk. Mag je spreken, doet hij het weer niet en vergezocht tegelijk doet verandering van sfeer weten, in gedachten die om elkaar heen draaien...hoe...

Aan de oever lonkt een boomstronk, grillig. De nevel breekt, als in een sprookje. Zonnestralen besprenkelen licht als feeënstof over het water. Ik ga zitten, gewoon om te kijken. Het is de lente, zij parelt hier, nu. Vlak voor mij daar ligt zij, zo maar voor het grijpen. Even denk ik het helemaal...

Ja, ik voel het. Ruik het en zie het! Alles loopt uit. De struiken en bomen. Elke vogel vliegt met een takje door de lucht. Je zou er bijna een helm van op gaan dragen. Gaan ze weer druk bezig zijn met het nestje bouwen. Goed dat wij mensen niet zo zijn. Allemaal in de lente lopen...

De winter is bij uitstek het jaargetijde van de inkeer, de natuur stompt af, het wordt koud en we zoeken massaal de intieme warmte op, onze woonhuizen dus. Romantici zitten met whisky of hete chocolademelk bij een knapperend haardvuur of zuigende houtkachel, realisten zetten de CV op 22 graden of...

Taal is niet aan mij besteed, vaak kom ik niet uit de woorden die ik zou willen bezigen. In de kop zit het goed, maar zodra ik alles op de goedbedoelde rij wil zetten gaat het mis. Het is net niet wat ik wilde zeggen, de crux ontbreekt evenals de pointe. Ik beken derhalve kleur. Lente, ach de...

De vogels fluiten hun keeltjes schor. ‘Tjielp, tjielp’, klinkt de lokroep in het bos en in de duinen. De kale takken met hier en daar een ontluikend, groen pukkeltje kijken uit naar je warme omarming. Tuinen en grasvelden vertonen heel schichtig een paarse, witgele gloed en wachten op jouw...

Mooi weer. Mínder goede omstandigheden. (Buiten)gewoon slecht weer. Terecht! Welke informatie de meteorologische meter ook gaf/geeft, geplukt moe(s)t er worden. Juist natuurlijk. Veiling, groothandel, (groente- en) fruitzaken, maar bovenal wij als consumenten appreciëren te kunnen kijken,...