Hartenkreten

Mevrouw is hypergevoelig geraakt voor de hoe dan ook zwakke geluiden die haar enerveren en doen opschrikken. De geluiden van een overvliegend vliegtuig of de onbestemde en ondefinieerbare geluiden die in het gebouw waarin zij is ondergebracht, weerklinken. De verwarring neemt toe en ze vroeg me een ...

De leraar, onze trouwe en zeer religieuze leraar, een pater die een heel netwerk bezat van nonnen en paters in Frankrijk, Zwitserland en Italië, waarop hij een beroep kon doen, hield een verrassing voor ons, scholieren, achter de hand: een reis die op handen was en waarvan we nog geen weet hadden. ...

Het was zelden verbijsterend onaangenaam op de Afdeling Tekstverwerking van het grote kantoor. De cheffin, mevrouw J., soms gekleed in een roze wollen jurk, waakte zoals een kloek over haar kippen waakt over de aan haar zorgen toevertrouwde typistes. Een poster van een lieflijk veulen hing tegen de ...

De dames en heren van de Verenigde Senioren Partij kwamen bijeen in een ruimte op de bovenste etage van ons voormalige gemeentehuis. Het lokaal bood een grandioos en spectaculair uitzicht over de mij zo vertrouwde stad. Ik had me opgeworpen als hun notuliste. De complimenten over mijn onbezoldig...

Mijn pijnlijke linkerbeen heb ik meegesleept tot aan de Veemarktstraat. Daar is het altijd gezellig in de Vincent Shop waar drie oudere, grijsharige dames het bewind voeren. Het is er een oase voor armoedzaaiers. Jong en oud snuffelt er rond en men betast de kleding aan de rekken vluchtig alsof men ...

Haar sinds lange tijd grijze haar valt in een lok gedeeltelijk over haar gezicht. Haar kleine, lieflijke handen zijn zwaar getekend door ouderdomsvlekken, zoals het hart en de ziel getekend en verminkt zijn door de opeenstapeling van incidenten in haar leven, door de insnijdingen van de pijn, van he...

Ik ben gearriveerd op het Zorgcentrum. Het blijkt dat de verwarring van mijn vriendin is toegenomen, maar zij wil graag boodschappen gaan doen bij de "grote Albert Heijn", een in Tilburg bij vrijwel de gehele bevolking bekende en in hoog aanzien staande zaak. Vandaag zal de wispelturigheid toesl...

Ik ben opnieuw verschenen voor de man die mijn redding en toekomstverwachting zou moeten betekenen; de longarts. Zijn eerste pertinente uitspraak was: "Ik moet u in mijn vingers krijgen" (zou hij werkelijk mijn oude Rubensiaanse lichaam willen omhelzen?). "De foto is goed", beweerde hij, tactis...

Mevrouw was naast me komen zitten op het metalen zitje bij de bushalte. Diepe rimpels bezetten haar gezicht en hals. Haar bruine, trouwhartige ogen waarmee zij opgewekt de wereld scheen te beschouwen rustten in diepe opgezwollen beddingen. "Wij komen uit Goirle", verklaarde ze, "maar we wonen...

De voormalige kerk, die jaren geleden verbouwd is tot Wijkcentrum, herbergt op haar eerste verdieping mooie sfeervolle lokalen met witte neonverlichting en chique meubilair. Een inpandig raam biedt een doorkijkje naar een peuterspeelzaal waar rieten kinderstoeltjes staan opgesteld. Een gebrandschild...

En zo herinner ik me, vader!, hoe we samen in de stoelen met de kobaltblauwe stoffen bekleding in de desolate gang van het verpleeghuis, omringd door wanden van glas, bespraken hoe je me de encyclopedie zou nalaten, je kostbare en dierbare bezit. De encyclopedie die voor jou na de woelige oorlogsjar...

Aan het interieur kan een zekere huiselijkheid niet ontzegd worden, hoewel de verloedering is ingetreden. Aanvankelijk denk ik het nog te kunnen vergelijken met de "gezegende omstandigheden" waarin ik eens verkeerde; met de vriendenhuizen waarin ik welkom was en met de sfeer en de gunstige ambianc...

We doen nu nog meer op de tast, mijn vrouw en ik Dat deden we al in bed, maar nu ook daarbuiten. De knop is om, het licht blijft uit We voelen ons romantische dan ooit. ’S avonds bij het tv-toestel, alleen om 6 uur met het journaal en 1 vandaag zitten we met dikke sokken, truien en wollen ...

In de lichtgroene lijkwade, waar zij zelf met een rand omheen gefestonneerd had, zou zij neergelaten worden in het vers gedolven graf op de natuurbegraafplaats. Sterke mannen zouden het drieëntachtigjarige lichaam neerlaten in de aarde nadat de liederen zouden zijn gezongen en de woorden van het...

Het is welhaast vanzelfsprekend dat in Tilburg voor de studenten in de omgeving van de campus heel wat tot stand is gekomen dat voorziet in hun behoeften. Grote witte letters geven aan dat zich ergens achter de solide stenen vesting van de muren de sportzaal bevindt waar ik veertig jaar geleden bokk...

We waren nog kinderen en we speelden in het struikgewas aan weerszijden van de lange gang die de arbeiderswoningen flankeerde en met elkaar verbond tussen de stekelige hulststruiken met de rode besjes en de andere struiken en planten waarvan we de namen niet kenden. We maakten uit twijgen een raamwe...

Zeg Oma, kijk eens wat daar nu aan de hemel staat, wat is dat nou? Een vingertje wijst omhoog en Oma zegt- dat is de maan kind, maar waarom Oma is er maar een stukje van dan, waar is de rest? Tja kind, de rest is er wel maar dat zie je niet. Hoe kan dat nou, de zon is rond ‘s morgens en als we wac...

Hij kwam aanfietsen bij de kruising. Zijn gigantische, formidabele buik verhulde het lager gelegen driehoekje dat de doeleinden waarvoor het diende bezwaarlijk nog kon vervullen. Een gedeelte van zijn harige buik bleef ontbloot en onbedekt boven de korte broek, zijn handelskenmerk. Een gouden kettin...

Ze droeg lang, wonderlijk mooi haar, haast tot haar middel en was in elk ander opzicht een schoonheid. We kwamen te praten op de bank vóór de Copyshop, in de winkelgalerij. De datingsite had zijn beloftes waargemaakt en ze woonden al sinds februari jongstleden samen. Hoewel ze geen tatoeages...

Mevrouw droeg twee fragiele, lieflijke armbandjes, samengesteld uit kleurige kraaltjes. Haar echtgenoot had ze voor haar van kinderen aan de deur gekocht. Ze was toch nog naar de knutselgroep gekomen, op een wat later tijdstip, hoewel ze "in de startblokken" stond voor onderzoek naar de meest gevr...

Een nachtvlinder kwam mij onlangs bezoeken. Het "demonische" beestje dat niettemin geen kwaad in de zin had was als het ware uit een horrorfilm gestapt en het fladderde opgewekt onder het lamplicht. Ik zette de balkondeur open en liet de nu koele, nachtelijke lucht toe. Mijn bezoeker koos voor d...

Het huis ligt daar enigszins geïsoleerd en het is buiten de bebouwde kom van het dorp Heeze gesitueerd. Mijn dierbare zus en zwager hebben daar al veertig jaar hun domicilie. Een zwarte hond, genaamd Fendel, houdt de wacht en de roodbruine kippen worden bewaakt door een trotse maar koppige haan d...

Het interieur van Café-Restaurant "Boerke Mutsaers" kan men met recht bewonderen. Na de verbouwing is een sfeervolle ambiance tot stand gekomen. Ik was er met een "jaargenoot"; we delen hetzelfde geboortejaar en maakten in onze afzonderlijke omstandigheden de woelingen van de laatste halve ...

En dan zei ik: "Ik kom voor de borstcontrole" en dan zei hij: "Ga maar in het hokje" Vervolgens moest ik me uitstrekken op de onderzoeksbank en kwam hij met zijn koele artsenhanden en kneedde hij de zware lobben die op mijn bovenlichaam rusten als halve citroenen, landurig. Allerlei ondefinieer...

Het was ongetwijfeld een festiviteit die georganiseerd was door Zwemvereniging "De Tilburgse Watervrienden". We hadden bij die vereniging leren zwemmen en zijn ongetwijfeld met de bus naar Amsterdam getogen, naar de Bosbaan. We waren veertien jaar oud en ik herinner me nog dat mijn vriendin Lucia ...

Tussen bloeiende planten met rode en paarse bloemen; geraniums en petunia's, in de schaduw, heb ik een plaatsje gevonden op een houten bank op het terras van Café-Restaurant "Boerke Mutsaers" en een Earl Grey thee met koffiemelk besteld. Bij de thee wordt als een soort verrassing een klein glaa...

Hij kijkt me aan als met wezenloze ogen waaruit wanhoop stroomt als vloeistof uit een vat, die over zijn medemensen uitgestort wordt. Stilzwijgen overheerst; hij ligt hele dagen op de bank en met zijn hand betast hij voortdurend zijn voorhoofd in een zinloos gebaar, als om zijn noodlot te bezweren...

De dames hadden me gemist en ze noemden me bij mijn naam. "Ineke" zeiden ze en ze beweerden: "Een grotere groep is toch gezelliger". Ik heb weer gekleurd aan de kleurplaat. Het is best gezellig werk maar wel een beetje onnozel en stupide. Het boek dat ik cadeau kreeg bevat kleurplaten van vogels...

Mevrouw is nog altijd van plan te gaan reizen en te gaan wandelen in het Heidepark en ze ontvouwt enthousiast de kleurige plattegrond van het park. Het zal er niet meer van komen. Verdwaasd en versuft zit ze aan de tafel in haar nieuwe onderkomen, een kleine kamer met alleen het hoogstnoodzakelijke....

Het was onlangs nog zonnig op een mooie augustusdag. September, de maand die ik ondanks alles het meest prefereer, zou spoedig aanbreken. Een bont tafereel ontvouwde zich voor mijn ogen op het Koningsplein, op de markt en ook de meneer die in tal van kooitjes de arme vogels tentoonstelt, die ik zo g...