Hartenkreten

In dat jaar kwamen de studenten bijeen in de houten barak aan het Wilhelminakanaal. Sterke jongemannen legden de zware boten op het zwarte water. Ik was een van hen maar mijn krachten schoten tekort. Als enige vrouw te midden van hen genoot ik echter een voorkeurspositie. Eendrachtig roeiden we o...

De lichtgele auto met de trotse letters "ambulance" op de buitenkant is snel gearriveerd en ik kon de twee heren en de dame in de groene kledij verwelkomen. Zouden de poorten van het ziekenhuis zich voor me openen, zoals ik wenste? De verpleger stelde vakkundig vast dat mijn lichaam nog terugv...

Het was in die tijd van mijn jeugd dat ik met de bonte studentenschare het amfitheater van onze universiteit bezocht. Daar debiteerde de professor over onze argeloze en onnozele kinderhoofden de leer van de zozeer beroemde en befaamde Weense grootheid, profeet en guru, inclusief al haar esoterische...

Ik had plaatsgenomen op het wankele, rieten stoeltje op het terras van Café-Restaurant "Anvers" aan de Oude Markt. De middag zou nog regen brengen, maar de plataan boven mijn hoofd zou me beschermen tegen de neervallende druppels. Een breed publiek paradeert voorbij op de Oude Markt. Mannen, v...

We schreven vijftiger jaren van de voorgaande eeuw. Op foto's uit die tijd is te zien hoe ik als opgewekte, vrolijke baby de camera inkijk. Niet ver van onze kapitale woning bevond zich een kleine groene oase, een stukje natuur, nauwelijks vergelijkbaar met "wereldlijke" gigantische en monumental...

De straten in Tilburg Zuid, die als in een cirkel gegroepeerd zijn rond het oude kerkhof aan de Sint Josephstraat - dat met zijn muur kennelijk buitenstaanders weert en dat ook mijn familie herbergt, verdienen geen schoonheidsprijs. Toch is de Gerard de Bondtstraat zichtbaar van meer allure en sta...

En ik ben opnieuw op weg gegaan en ben de oude speeltuin, die verscholen ligt tussen de bomen en die vanuit de verte een vervallen indruk maakt, gepasseerd. En ook het stille water dat daar onvermoed ligt te glanzen in de morgenzon. Ik heb de boerderijen weergezien en de langbenige aandoenlijke zach...

Mevrouw neemt al in de vroege morgen de taak, die haar baan haar oplegt, ter harte. Het terras moet gereedgemaakt worden voor het publiek dat op deze zonnige dag in juni zeker zal toestromen en dat dit zal bezetten. Zij sleept de zware kunstplanten (de palmen en andere planten) naar buiten en ze pla...

Voortstappend langs de Schouwburgring met mijn trage pas stuitte ik onlangs op de "performance" van een acteur en actrice, gekleed in witte kledij. Met hun armen en benen maakten zij exuberante, uitbundige gebaren die misschien een esoterische, verheven doel hadden, dat mij ontging. Als gevleugeld...

De bevalling was zwaar en moeilijk geweest; een lijdensweg. Pas op het laatste moment had vader dokter Adeling erbij geroepen. "Waarom heb je mij niet eerder laten komen?" had hij gevraagd. In een kistje werd ik ijlings vervoerd naar het Elisabeth Ziekenhuis, naar het glazen broeikasje dat de naam...

Ook en vooral als men sinds jaar en dag moet verblijven in een inrichting ziet men zijn familie graag. Het zijn de broer en zus naast wie men in vroege kinderjaren de eerste, wankele aanzetten van het leven meemaakte. En zo ontluiken in de vroege lente de fragiele bloesems die uitgroeien tot voll...

Een hartelijk welkom bij "De Symfonie"? Wijkcentrum "De Symfonie" bevindt zich enigszins afzijdig in onze wijk Tilburg Noord, wat afgezonderd van de overige bebouwing die geen schoonheidsprijs verdient. Een tekst op de gevel verwelkomt de bezoekers. Aan het eind van een lange gang herbe...

Toen de hemel bedekt was en een spatje regen neerdaalde en ons verraste, zou ze me komen bezoeken en ze zou op de fiets komen vanuit het naburige dorp. De lange, lange jaren waren gepasseerd en nu zouden we elkaar weerzien. En ik herinnerde me zozeer hoe ze als het ware deel uitgemaakt had van on...

"Dit krijgt u" had men toegezegd en het was alsof Sinterklaas als in mijn verre jeugdjaren cadeaus zou gaan uitdelen aan onnozele, armlastige kinderen die beschroomd en verlegen de indrukwekkende Goedheiligman onder ogen kwamen. En men toonde in de zogenaamde "modelflat" de met kraakwitte tegels...

De Perzische kat was als een fotomodel te midden van haar soortgenoten, met lang, grijs haar en felle okergele ogen die mij beurtelings verbaasd, hulpbehoevend of liefdevol aankeken. Kennelijk kan een kat ook eenzaam zijn. Vaak raasde Cosmo dolzinnig en alsof waanzin haar in zijn greep had door hee...

(voor Mary Robinson (1757 - 1800)) Jij bent geboren als Mary Darby op 27 november 1757 in Bristol. Jouw ouders waren de marinekapitein Nicholas Darby en Hester Vanacott, die in 1749 in Donyatt trouwden. Jij bent op 19 juli 1758 als Polly (Polle) in de St Augustine's Church in Bristol gedoopt. Ji...

De entree van Paleis Het Loo kan men met recht indrukwekkend noemen met haar hoge trappenhuizen die naar haar zalen leiden en met veel wit marmer. De eeuwen worden hier geconserveerd en overbrugd met talrijke herinneringen aan de koningshuizen die hier resideerden. De zalen zijn pompeus, barok en so...

In de tuinen van een groot en pontificaal Nederlands paleis, nu op pompeuze en tot melancholie en somberheid stemmende wijze ingericht, signaleerde ik eens een pauw die daar rondstapte en die noodgedwongen, als genoodzaakt door de Natuur, zijn lange, bonte, rijk gedecoreerde staart meesleepte. Die o...

We speelden in die jaren van onze jeugd nog met onze Barbie- en Midge-pop. Midge was het zusje van Barbie; ze had blond, halflang ponyhaar en sproetjes op haar gezicht. Het was een feest als we nieuwe kleertjes voor onze poppen konden kopen. Lucia was mijn beste vriendin. "Rawhide" was op de te...

We schrijven juni 2024. Een nieuwe zomer begint en zij legt zich over de oude wereld met een milde, weldadige atmosfeer en een vaak bedekte hemel. De bomen staan in zomertooi en hun takken wiegen in een zwakke bries. Ik ben een zomerkind. Eenenzeventig jaar geleden werd de bonte, veelkleurige wereld...

Wandelend door de Heuvelstraat op een zomerse, vroege morgen signaleerde ik met mijn blik in een etalage aldaar merkwaardige, witte stenen beelden, ter verkoop aangeboden. Gestileerde mensfiguren, die een voorhistorische dan wel uitheemse indruk op me maakten, maar in een moderne vormgeving en in di...

De avond en het feest voltrokken zich in het pand met de trotse naam "Nieuwe Koninklijke Harmonie" aan de Stationsstraat dat sinds de lang vergeten datum verschillende andere bestemmingen gekend heeft en dat nu verbouwd is tot Café-Restaurant. Op de zwart-wit-foto staan de jolige klasgenoten a...

In mijn boekenkast bewaar ik nog altijd een serie uitgaven, gebonden in mosgroene kaft van de beroemde negentiende-eeuwse auteur Theodor Fontane, uitgegeven door een eveneens fameuze Duitse uitgever. Zij heeft me deze werken eens geschonken. In haar nadagen, toen het onvermijdelijke levenseinde op k...

Of het medelijden, mededogen, meewarigheid of in het uiterste, voor mij welhaast onvoorstelbare geval zelfs liefde of vriendschap betreft, blijft mij in het ongewisse, en ik weet niet wat ik uit hun blikken in mijn richting op moet maken. Het is overal "u" en "mevrouw"; eretitels die niet van to...

Als kind had ik me magische, wonderlijke schijngestalten geschapen, denkbeeldige vrienden of kameraden die me begeleidden en vergezelden bij mijn kinderlijke bestaan, in mijn eenzaamheid, kwetsbaarheid, argeloosheid en onnozelheid. Ik noemde mijn kameraden "de Duna's" en mijn grote, fantastische ...

“Gendibal said: ‘It is no shame to aspire to something, even if it is beyond your reach.’” Maar is het nog wel verstandig om de pijlen van de ambitie te richten op een geschreven boek? Deze gedachte hield mij afgelopen nacht bezig. Ik zag een schrijver die zijn manuscript probeerde t...

De meeste Nederlanders zullen ervan op de hoogte zijn dat de bekende opticien en audicien adverteert met de brillen die men vergoed krijgt uit de ziektekostenverzekering. Men kwam er kennelijk op af zoals vliegen op de honing, want het was bij mijn bezoek druk in de zaak aan de Tilburgse Westerma...

Veertig lange jaren waren voorbij gegaan in de inrichting en de verplegers, onder wier hoede hij verkeerde, waren gekomen en gegaan. Ze waren het instituut in- en uitgevlogen als duiven in een duiventil en vaak had hij zich verlaten gevoeld als een verweesd kind of als iemand die door zijn voorheen ...

Vaak stokken de woorden in mijn keel of bevinden ze zich als het ware op de drempel van mijn geest of bewustzijn en dan aarzel ik vóór ik ze uitspreek en wel omdat onveranderlijk en kennelijk onvermijdelijk de tegenspraak zal volgen, de tegengestelde mening die haar brein in beslag neemt en die ha...

In dat lang vergeten jaar, op de eerste schooldag, was het meteen zonneklaar dat de Zusters van Liefde wel een bijzondere voorkeur koesterden voor de blonde tweeling, wier verschijning ze als een regelrecht Godswonder beschouwden. Maar de meisjes van Broeckx, mijn zusje en ik, droegen de aftandse...