De pop
Eens, echter nog niet zo lang geleden, bevond ik mij in de wachtkamer van de Huisartsenpost en trof ik daar een babypop aan. Deze lag daar zomaar als een door achteloosheid of verwaarlozing achtergelaten kind, als een baby die om onduidelijke redenen verstoken was van de onontbeerlijke zorg van een vader en moeder.
De pop droeg een soort van wit hansop en kentekenen van een soort van verwonding in het gezichtje; een geschondenheid en een schennis van de gaafheid zoals slechts voorkomen bij geharde en doorgewinterde personen die de stormachtige verwikkelingen van het mensenleven getrotseerd en achter de rug hebben.
Een kind moest welhaast de babypop, mogelijk haar lieveling en meest dierbare bezit, hier achtergelaten en verloren hebben. Ik gaf deze af aan de dames van de receptie, vertrouwend dat de gelukkige hereniging tussen "moeder en kind" tot stand zou komen....
Geplaatst in de categorie: kinderen