Hartenkreten

Een mens is niet meer waard dan zijn acties. Lieg niet, Bedrieg niet, Doe geen beloftes die je niet waar kunt maken. Beloofd is beloofd. Een mens is niet meer waard dan zijn acties. Je kunt liegen, bedriegen, maar het leven is een bitch. En de waarheid achterhaald het wel. Vertrouwen gebroke...

De naam 's-Hertogenbosch, de naam van de middeleeuwse stad met haar imposante geschiedenis, die er was vóór wij er waren en die er zal zijn, lang na ons schamele leven, is levensgroot aangebracht op de gevel van haar station. Het plein ervóór, met haar terras met rieten stoelen, vormde het dec...

We hadden koers gezet naar Tilburg zuid en naar de sombere appartementen uit donkere stenen die met hun prominente, naar voren springende balkons gelukkig wel uitzicht bieden op het kabbelende water van de Piushaven, bekroond door de nieuwe brug.... Te langen leste hadden we ook het troosteloze win...

Men leerde al op jonge leeftijd: gooi geen oude schoenen weg, alvorens te zorgen voor nieuwe. Lastig hoor heel lastig want: we lopen gisteren een " straatje om" en ik vraag mijn eega: hoor jij ook zo' n raar geluid? Ja, dat hoorde hij ook maar we wisten dus niet waar het vandaan kwam. In de v...

Plotseling stonden we oog in oog te midden van een menigte. Even ontmoetten onze gezichten elkaar, daarna wendden we ons af. Ik droeg nog het jack dat ze me gegeven had en dat ik ter herinnering aan haar zou bewaren: het "bomberjack" met de bontkraag en in mijn binnenste, in mijn hart en in de la...

Nu is er nog de haven met de kleurige boten die we samen bekeken tijdens de wandeling. Nu strekken de straten van de stad zich nog om me heen uit; nu scheiden ons nog maar negen luttele maanden, maar de tijd zal reuzensprongen maken. Jij blijft altijd bij me, onverminderd, in je gedaante, in je g...

De T'ai-Chi-lerares was ongetwijfeld vervuld van de beste bedoelingen maar ik kon nooit begrijpen wat ik moest doen als ik mijn behasluiting in een flukse horizontale draai vijfenveertig graden moest verplaatsen in de ruimte of als ik mijn linkerpols in mijn verbeelding moest omwikkelen met w.c.-pa...

Ben je het, of ben je het niet, ik zie iets bekends en toch, ook weer niet. Je loopt voor me, een kind aan de hand, ben je het, of ben je het niet? We naderen elkaar, ik loop iets trager, hou mijn pas in: ben je het, of ben je het niet? Dan abrupt staat iedereen stil, een botsing is het ge...

hagelslag slagregens regenboog hagelboog pluutje omhoog net niet nat omdat ik naar home run

Een luie, lamlendige kat met snorharen die als door een begenadigd kunstenaar getekend zijn, sluipt rond in de gezellig verlichte woonkamer tussen het luxe meubilair en gaat als het haar zo uitkomt languit op de vensterbank liggen om spiedend de straat af te turen en iedere beweging daarin waar te n...

Ik ben met mijn jonge vriendin die tanden heeft als parels en ogen als diamanten en haar als zijde naar een dansuitvoering geweest. Nadat in de concertzaal de zuurstokroze, mintgroene en botergele staven van de neonverlichting ver boven ons hoofd waren gedoofd, hingen we eensgezind naast elkaar ove...

Vervuld van heimwee sla ik het oude album open. Daar is mijn moeder met op haar schoot onze zo geliefde Driekus, een donkerbruine hond, die we hadden ingelijfd, die tot onze familie was gaan behoren, die evenveel rechten had als de andere gezinsleden, maar die minstens zoveel bij te dragen had to...

De Ram draagt tussen zijn horens een grote mijnwerkerslamp, hij weet voor ons alle gouden deuren te openen. De stier is een sterk en vasthoudend dier,in geloof en trouw zijn ze lief,ze houden van boerenkool en peulen en bezingen als een kind een kropje sla in de ochtenddauw, soms zijn ze eentoni...

De zilverkast herinner ik me uit mijn vroegste jeugd. Een weelde aan glaswerk en een romantisch aandoend servies was zichtbaar achter haar glazen deuren. In de kamer waarin ik mijn "gouden jeugd" beleefde was zij prominent aanwezig en ik spiegelde me in haar als ik aan tafel met cederhouten purper...

En dan heb ik het niet over een tv-programma, gepresenteerd door een hitsig mannetje met teveel air. Tafelmensen, brallerige types met een boek of een nieuwe plaat voor de kop. Neen, mijn wereld draait door omdat ik een prinsesje in mijn armen mag houden. De wereld snaait door maar ik zie de onsc...

In Berkel-Enschot liggen, ingebed te midden van het weelderige groen van de eerste, om onbekende redenen fors vervroegde zomerdag, de luxueuze villa's met carport en al even luxueuze auto voor de deur. Individuele levens en lotgevallen ontrollen zich schijnbaar onafwendbaar binnen de solide muren ...

Vogels zingen met pracht en borst naar de hemel Op zacht lichtgeel groen van de takken Zij zijn schoon aan het tsjilpen uit snavels dier lijken op orgelpijpjes Maar hun snaveltjes lijken ook op de spoel van een goede weefster, of op de spijker die het schilderijtje van het paradijs draagt. Lief...

De ferme handdruk van mejuffrouw H. op de eerste schooldag luidde het (welbekende) tijdperk van "Aap, Noot, Mies" in. Op die dag stond ik met mijn rug tegen de houten, gelaagde muur van het schoolgebouw in de W.-laan, waartegen de planken waren aangebracht als de schubben van een vis en sloef ik v...

Had iemand dit verwacht, zou iemand hebben vermoed dat DIT zou gebeuren? Natuurlijk was er sprake van "dreiging", natuurlijk weten we NU dat het ALTIJD en OVERAL kan gebeuren. Wat bezielt een mens, wat bezielt een organisatie, want zo kun je die idioten inmiddels wel noemen, wat bezielt een mens o...

En weer overvalt het nieuws ons leven, gijzelt de terreur uit de Franse hoofdstad de programma's op tv. Weer komt er onvoorstelbaar, onbegrijpelijk, onmenselijk geweld onze huiskamers binnen. De Stad van de Liefde is vergiftigd. De appels waren kalasjnikovs en er zijn tientallen Sneeuwwi...

Hij tikt je onverwacht op de schouder en zegt met ingehouden stem: ‘Hoe is het nou?’. Voor je hebt kunnen antwoorden heeft hij zijn ogen al diep in warme empathie gedompeld. Voor de Droefzuiger is het leven geen lolletje. Hij komt akelig dichtbij je staan en herinnert je ongevraagd aan het oude...

Wie een hart voor Nederlands heeft, zeg ik: KOM BIJ DE CLUB. Wie ik ook spreek of tegenkom krijgt steevast te horen: Kom bij de club Wie ik ook benader of waar ik mee koffiedrink zeg ik: Kom bij de club. Promoten zit me in 't bloed, dus ik promoot Kom bij de club Reclame maken gaat me g...

Bij Christie's is het schilderij Liggend naakt (1917) van Modigliani verkocht aan een Chinees voor het schappelijke prijsje van € 160 miljoen. Graag deze hartenkreet voor het kabinet Rutte IV in het algemeen en minister Edith Schippers in het bijzonder om voortaan mee te bieden: een unieke kans ...

Plotseling zag ik haar in de bus; mijn oude naailerares; in niets veranderd na 30 jaar en even plotseling was ik weer op het kleine, betimmerde zoldertje als vijftienjarig meisje te midden van de andere, oudere en jongere dames, die allen ijverig in de weer waren met papier en potlood, krijt, stof, ...

Vanmorgen had ik dat gevoel aan de zee ... Het schelpenstrand, het water dat zijn weemoed achter laat, dood uitspuwt in verloren opeengestapelde, lege, gekleurde schelpen ... maar in zijn voortdurende veranderlijke beweging van eb en vloed zijn levendige zichzelf blijft, geworteld in zijn vloeibare ...

Als toegift en extraatje na de massage plaatste de therapeut nog even de klankschaal op het middenrif van de cliënte die willoos en kwetsbaar lag uitgestrekt op de massagetafel. Wie weet immers welke tot nu toe verborgen gebleven, interessante en mysterieuze (jeugd-)sentimenten en gevoelens op zoud...

Met de handen, met de eens zo kleine, ongeschonden, tedere meisjeshanden, met de handen waarmee zij geschrobd en gedweild heeft, gestoft en gepoetst, met de handen waarmee zij meestal streelde en soms sloeg, met de oude handen waarop het patroon van de opgezwollen aderen zich aftekende als blauwacht...

Zeshonderdduizend mensen zonder werk, ruim een miljoen vrijwilligers, tienduizenden migranten hopend op gezinshereniging. Dat het kwartje niet meer valt komt omdat wij dat afgeschaft hebben.

Het boertje van Delfts blauw aardewerk, dat met zo'n kwetsbare en argeloze uitdrukking op het gezicht de wereld scheen in te kijken vanonder zijn pet van kobaltblauw glimmend glazuur, scheen met kennelijke noodzakelijkheid bestemd te zijn voor mijn Engelse correspondentievriendin, toen ik het aantr...

Zoals hij nu naast me zit. Zo zorgeloos en ontspannen. Na een intense werkdag om voor zijn gezin te kunnen zorgen, zit hij nu toch met een voldaan en volmaakt gevoel naast me. Mijn hartje barst van tevredenheid. Zoals hij naar me kijkt en dat ik hem gelukkig maak. Na alles wat we hebben meege...