Hartenkreten

De door mij zozeer vereerde schrijver Edgar Allan Poe, een "boegbeeld" uit mijn lang voorbije jeugd en een van mijn favoriete auteurs, sprak in zijn fabuleuze en magische verhaal "De val van het Huis van Usher" altijd zeer tot mijn verbeelding. Maar mijn kinderlijke, huiveringwekkende verbeeldin...

Op de grasgroene "uitlaatstrook" vóór mijn woning zie ik ze voorbijkomen met hun trotse bazen en bazinnetjes: de trouwe honden, zelfs symbolen van de zozeer wenselijke menselijke trouw, met de flamboyante, elegante en vrolijk wapperende staarten. En ook zag ik aan de overkant van de snelweg di...

In oktober schemert en schittert het gouden licht van een nieuwe herfst door het gebladerte. Ik ben vandaag op weg gegaan naar de Noord Besterdstraat, vlak bij het gelijknamige Besterdplein gesitueerd, waar ik in het atelier van Inge hartelijk ontvangen werd. Het atelier, gevuld met de vele parafern...

Een Regiotaxi spoedt zich voort door de Tilburgse straten. Mijn medepassagier is een echte Tilburger. Met het als een diamant zo scherp geslepen verstand c.q. het boerenverstand c.q. het meedogenloze en alomtegenwoordige eigenbelang en het kritische vermogen van de gemiddelde Nederlander becommentar...

Mijn wonderlijke en ingenieuze machine, mijn laptop, die zozeer zijn kunstmatige intelligentie demonstreert, viel uit en toonde slechts een inktzwart scherm. Mijn beste en hoogbegaafde vriendin Dionne heeft altijd wel een "technisch EHBO-setje" bij de hand waarmee ze mij ter zijde staat. Ze is als...

Mijn oom A., die nog gespeeld heeft met ons, kinderen, in de zonnige tuin van ons arbeidershuisje werd, vijftig jaar geleden, overrompeld door de onbarmhartige dood. Zijn graf ligt in Engelen, in het dorp waar zijn nu negentigjarige weduwe het nog iedere week bezoekt....Zij is mijn trouwe en lieve t...

Wie houdt van Winkelcentrum Wagnerplein moet wel zand of een andere substantie in de ogen hebben. Het ligt in Tilburg Noord uitgestrekt tussen de grauwe, kale bebouwing; een consumptieparadijs zonder weerga, overladen met goederen en artikelen; teveel om op te noemen...... Eens zegevierde hier mi...

Ik kwam haar tegen vlak bij het oude kerkhof, zwaar vergrijsd en voortstrompelend achter een rollator en ik herkende onmiddellijk in haar de "vriendin" van tweeëntwintig lange jaren, met wie ik in vroeger tijden de zwemafspraken had gehad; de "vriendin" die welkom was geweest in mijn ouderlijk ...

Als mensen afhankelijk worden van social media, in welke vorm dan ook moet er niet veel gebeuren want men raakt van de weg en aan de kook. Het is wel heel toevallig, dat: op ‘t nieuws de link wordt gelegd met de bestorming van het Capitool en Facebook, want amper tot je doorgedrongen, valt alles w...

Helaas had ik mijn sleutel aan de binnenkant van de deur laten zitten, zodat ik me buitengesloten had. Ik belde aan bij de buurman op de bovenste verdieping en klopte ten overvloede nog eens met mijn knokkels op de glazen deur van zijn woning. Tenslotte deed meneer open maar hij was helaas slecht ge...

Toen de nacht weer over de wereld was gevallen en deze als een deken bedekte, had ik mijn balkondeur open laten staan en een onverwachte gast kwam mij bezoeken... Een teder, fragiel diertje, een langpootmug, streek neer op de groen geverfde wand van mijn woonkamer.... Het dier strekte de nietige p...

Het massieve, oprijzende geboomte verheft zich aan mijn venster en vaak heb ik mijn blikken erop gevestigd; in wanhoop, in vertwijfeling, in blijdschap en euforie. Als een nieuwe morgen aanbreekt die gaandeweg verlichting brengt, is de blauwe tint van de hemel zichtbaar achter de grillige opening...

Het valt niet te ontkennen dat de ontvangst die mijn "respondenten" in de achterstandswijk mij bereidden, doorgaans hartelijk was. Men was mij dankbaar voor mijn inspanningen, voor mijn verwoording van het verhaal en voor de plaats die ik hen toekende in de Wijkkrant. De hoofdredactrice bekende ee...

De watervlakte strekt zich uit als was zij een zee of een meer. Het betreft slechts ons lokale, plaatselijke zwembad "Stappegoor". Ik geef me over aan de stroom en laat mijn oude lichaam dobberen, deinen en drijven. Het goedgunstige, heilzame water draagt mij en ik sla mijn armen en benen uit in e...

Vanaf mijn hooggelegen zitplaats op het balkon van ons grote nieuwe restaurant genaamd "Doloris", het grootste rooftoprestaurant van de Benelux, heb ik uitzicht op een dramatisch aandoende asgrauwe wolkenpartij waarbij de zon juist even aan de rand daarvan verschijnt en op mijn geboortestad waarin...

Stel je voor dat pesten niet bestond, wat zou dat heerlijk zijn voor de mensen die er nu nog trauma’s van hebben, iets te laat want, toen bestond het wel. Maar dat wordt serieus aangepakt ( zeggen ze ) want het lumineuze plan is om: pesters te beboeten. Nou dat zou wel een stuntje zijn, daar zijn ...

....en zo kwam mij ter ore in de Regiotaxi, op weg naar een "vriendin" met wie mijn "vriendschap" dubieus van aard, gehalte en kwaliteit is, dat sommigen tijdens de inmiddels, als ik het zo moet noemen "befaamde" dan wel "beruchte" Coronatijd zelfs soelaas zochten tegen de door velen welhaast als ee...

Het was een kaal, klinisch en leeg lokaal waarin ik was gearriveerd in de vroege morgen maar wel moet gezegd worden dat fraaie, bordeauxrode designlampen neerhingen vanaf het plafond boven een langwerpige, massieve houten tafel. De taxi had mij hier gebracht en de chauffeur had mij nog sterkte gewen...

Steeds volg ik de weg van respect en waardigheid Het bevredigt diep. Wanneer de tijd de geneugten van de lente prikkelt bloeien de bloemen open en flirten zij met vrolijke gefladder van nectar zoekende vlinders, zoemende bijen en stille zweefvliegen Hun relatie is als een voortdurende verl...

Als kinderen mochten we knutselen in het lokaal dat juist aan het eind van de gang lag in ons lage, houten schoolgebouw. Het knutselen was wat ik het allerliefste deed; het werken met het kleurige, glanzende sitspapier; het beschilderen van een bloempot met de afbeelding van een zwaan; het beplakken...

Ze zeggen dat het slijt, maar niet hoe snel dat gaat. Ze zeggen dat het went maar dat is wel zo achterhaald want iemand missen gaat nooit over, gaat nooit voorbij en blijft een schrijnend brandblaar voelende plek. Ze zeggen dat er mee te leven valt en oh, dat ontken ik niet, maar iemand missen, ve...

Hij was klein van postuur. De grote koffer op wielen die hij vervoerde, was manshoog en leek me van een gewicht dat minstens zijn lichaamsgewicht vertegenwoordigde. Bruine, vriendelijke ogen boven de mondkap. "Is this bus going to the central station?" vroeg hij. Ik moest zijn veronderstelling b...

Een lichte verkleuring vertoont zich nu aan het geboomte aan mijn venster. De Natuur, de arme Natuur die niettemin in het huidige tijdsgewricht haar treurige klaaglied zingt, volgt nog haar ritme, haar trouwe cadans van eeuwen her en een nieuw seizoen treedt in. Een zwak briesje beroert het geblader...

Aan onze Rueckertbaan, die zich uitstrekt langs de tuinen en grasvlakten die zijn gesitueerd rond de massieve, witte, stenen gestalte van ons grote Twee Steden Ziekenhuis, bevinden zich momenteel als een soort verkapte kunstwerken in een onwerkelijke tentoonstelling of als een soort mergpijpen in de...

Opnieuw trof ik bij het station, zittend op een bankje, de wonderlijke, in de kleuren zwart, wit en grijs uitgevoerde vogels; de duiven die parmantig voor mijn voeten trippelden en die ijverig de cashewnoten oppeuzelden die ik voor hen uitstrooide. Een voorbijganger merkte daarop op: "Ze komen n...

Ze droeg een soort tuinbroek met schouderbanden en sneakers en haar blonde haar in een staart en verder alle kenmerken van jong, overdadig en overvloedig leven. Ze sprak me aan: "Waar gaat u naar toe?" "Ik ga een terrasje pikken en even kijken bij "Portagora", de Kringloopwinkel" was mijn a...

De afstand Tilburg-Biezenmortel is met de snelle, witte auto van de Regiotaxi gemakkelijk te overbruggen. Een stoere en aantrekkelijke oudere chauffeur met apenarmen die hij aan het stuur hield, legde die afstand op een zonnige septemberdag met mij af. Mijn broer wachtte al op mij. Hij danste al...

In het feeërieke, placide parochiekerkje met de grijswitte zuilen schreed op Goede Vrijdag de gemartelde Christusfiguur onder het kruis voort naar het altaar en het uitzinnige tafereel joeg mij veel angst aan.... Op school hadden we met paarse en gele kleurpotloden de plaatjes ingekleurd die bij...

In september, bij de nadering van het najaar, kan de kou al in de lucht zitten. De windvlagen waren echter als een streling voor mijn verouderde lichaam. Aan de voortreffelijke, onovertroffen jeugdige uitstraling van de verkoopster viel werkelijk niets te verbeteren (het lange haar dat tot over d...

In dit geval geen hoogdravende zaken, nog minder hele nare, maar ik denk zomaar dat in huize T het volgende niet alleen voorkomt? Een simpel gesprekje afgelopen week met als uitkomst: ik zou niet weten wat ik zonder je moest, liet mij later antwoorden: maar wat zou je nou het meest missen… wi...