In die Romeinse amfitheaters keken de toeschouwers vol plezier, hartstocht en leedvermaak naar de zwaardvechters, waarvan de ene de andere tenslotte moest doden. Ook het kijken naar veroordeelden, die met roofdieren moesten vechten om tenslotte verorberd te worden, was een spel, dat de grootste opwinding gaf. Misschien wel met sadistisch gelach!
Wat kunnen wij die Romeinen, zogenaamd beschaafd, toch laagstaande wezens of monsters noemen!
Maar in deze tijd zie je nog altijd even sterk de bloeddorstige roofdieraard in de moderne mens. Het kijken naar films vol bloedig geweld. Dat is toch zo grenzeloos vermakelijk! De hartstocht om te doden blijft steeds in de mensen voortleven.
Geplaatst in de categorie: geweld
Dat een verhaal over reïncarnatie niet waar zou kunnen zijn omdat je daar een andere opvatting over hebt, lijkt me ook van vooringenomenheid te getuigen. Of het verhaal waar is, zou ik ook niet kunnen zeggen. Waar het wel op wijst is de wreedheid van de Romeinen uit die tijd, en het sadistische genoegen waarmee naar de gruwelijke vertoningen in Romeinse amfitheaters werd gekeken. Qua wreedheid zijn die alleen te vergelijken met de executies die IS tegenwoordig uitvoert en via propagandafilmpjes verspreidt.
Dat rare verhaal over de vrouw die lachte, dat kan niet kloppen, want reïncarnatie en karma hebben niets te maken met de in ons Nederlands denken verankerde kerkelijke uitgangspunten over zonde, schuld, boete en straf. Reïncarnatie en Karma gaan over Balans, zonder oordeel.
Gladiatorengevechten en executies van christenen werden door de Romeinse overheid georganiseerd. Die overheid was keihard waar het ging om het uitschakelen van politieke of militaire tegenstanders. Christenen werden als staatsvijanden beschouwd, omdat ze weigerden mee te doen aan de keizercultus. Die cultus was in het leven geroepen als een soort bindmiddel in het Romeinse rijk. Op die manier hoopte de keizer de grote, bijgelovige massa aan zich te binden.
Individuele Romeinen waren vast veel genuanceerder. Akkoord. Zo lees ik graag de nuchtere, wijze teksten van de keizer-filosoof Marcus Aurelius. Als mens was hij beminnelijk, maar als keizer kon hij keihard optreden! :-)
Joanan, ooit heb ik gelezen dat een vrouw, die sadistisch lachte om een christin die door een leeuw werd verscheurd, om die reden opnieuw moest worden geboren in een mismaakt lichaam.
De Romeinen waren echt wreed en meedogenloos. Ze rekende genadeloos met misdadigers en 'staatsvijanden' af.
Dat er hele volksstammen zijn, die tegenwoordig nog steeds zo stupide en primitief zijn om vermeende vijanden te doden, is helaas waar, maar aan de andere kant is het grootste gedeelte van de wereldbevolking inmiddels zo beschaafd en positief geëvolueerd, dat die de vredelievendheid hanteren, zelfs minus de zogenaamd rechtvaardigen, die de in hun ogen kwaadaardigen vermoorden. Films vol bloedig geweld werken volgens mij bij de meeste mensen zo, dat ze er een afschuw van krijgen en dat ze medelijden met de sneuvelende mensen krijgen. Tenminste, zo heb ik altijd naar westerns, misdaadfilms en oorlogsfilms gekeken. Daarin zie je de onmacht van psychotische, onstuitbare, iq-loze moordenaars, die niet weten hoe ze op adequate manier hun woede kunnen uiten. Ze zijn te zeer doorgeschoten in hun onbeheersbare gekte, omdat ze zichzelf nooit klein, nederig en kwetsbaar hebben leren opstellen, maar integendeel, hun woede hooggespannen, levensgevaarlijk hebben opgeblazen.
In de journaals krijgen de geweldsdelicten altijd volop de aandacht en lijkt het soms alsof deze planeet louter uit moordzuchtige groeperingen bestaat, maar dat is zinsbegoocheling, want de meerderheid van de aardlingen leeft vredelievend en sociaal. Dat de hoogst krankzinnige oorlogsvoerders zoveel negatieve aandacht claimen en krijgen, is vroeg of laat zeker passé.
Je laatste zin is gelukkig een niet op waarheid gebaseerde conclusie en natuurlijk een sterk overdreven schrikaanjager. Bovendien gebruik je de term 'de mensen', terwijl ik hierboven al aangaf, dat je daarmee alle mensen over één kam scheert en geen weet hebt van de meerderheid aan mensen, die vrede nastreven.