Op een dag heb ik in gedachten de trein genomen naar Den Haag, haar vroegere woonplaats die zij eens liefkozend "stad aan de zee" noemde. Zij vertelde mij bij die gelegenheid hoe zij hield van de speelse en elegante buitelingen van meeuwen tegen de achtergrond van de avondhemel.
De Nederlandse Spoorwegen zouden tijdens mijn denkbeeldige reis niet minder gedienstig en loyaal zijn als deze steeds zijn geweest in de lange jaren van mijn maandelijkse bezoeken. Ook zij zou het uiterste van zichzelf…

Met de schoolklas hadden we eens, in een ver jaar van onze jeugd, "Bosbad Hoeven" bezocht, een paradijs voor de kinderen, die we eens waren. Een eveneens nog zeer kinderlijke tekening van mijn hand in een schetsboek dat nog altijd in mijn bezit is, toont de fragiele, kwetsbare en stakerige beentjes en armpjes van mijn medescholieren. Men zou ze met een technische term ook "koppotelingen" kunnen noemen.
Het was op "Bosbad Hoeven", in een kleedhokje dat klasgenootje Henriëtte de L. mij op…

Een kale ruimte scheidt de winkelpanden vlakbij "de grote Albert Heijn", de pleisterplaats en het "toevluchtsoord" van vele Tilburgse consumenten die, beladen met boodschappen, hier in en uit lopen.
Niettemin moet gezegd worden dat enkele bloemenstalletjes de lege, betegelde hal sieren.
En zo was ik ruimschoots in de gelegenheid de prachtige Franse geranium te bewonderen die daar haar schoonheid ten toon spreidt. Ik zou die willen uitkiezen en "adopteren" en haar een ereplaats willen…

De constructies in het trapportaal van onze flats in de Nassaustraat maken soms en op sommigen een merkwaardige, dan wel wonderlijke indruk. Net zoals de flats dateren ze uit de vijftiger jaren van de voorgaande eeuw en hun ontwerper bleef me altijd onbekend. De metalen leuningen in het trappenhuis zijn sierlijk en wellicht kunstzinnig verantwoord. Daarnaast bevindt zich een lange, hoge schacht met eveneens metalen pijlers. Een constructie die reikt tot de bovenste, vierde verdieping en waarvan…

De bejaarde groenteman kwam in die tijd nog altijd iedere week de groenten bezorgen. Mijn moeder had er een handje van relaties te onderhouden met klusjesmannen, leveranciers en winkeliers, overigens nooit erotisch, maar om op half-vriendschappelijke en hoogst oppervlakkige wijze te babbelen over huis-, tuin- en keukenaangelegenheden. De meer diepgaande zorgen en het hardnekkige leed werden verzwegen om reden dat men dit nu eenmaal gewoonlijk verzwijgt.
En zo vroeg de genoemde groenteman,…

Haar naam gonst door de stad en is bekend bij sommige passagiers die ik pleeg te ontmoeten in het openbaar vervoer. Toch huldigt zij kennelijk haar eenzaamheid en solitaire bestaan als ik haar signaleer in een van de restaurants die zij frequenteert, kennelijk om slechts een hoe dan ook schamele troost of soelaas te ondervinden van en te ontlenen aan het geroezemoes van de bezoekers dan wel aan het luttele geluid of de klank van hun stemmen of aan hun lijfelijke gestalte die als het ware…

Op die avonden gingen we zwemmen. De watervlakte van Zwembad Stappegoor strekte zich dan voor ons uit en we mochten deze als het ware "aanbreken" zoals men zijn tanden zet in een heerlijk stuk gebak en dan vertrouwden we ons lichaam toe aan de kabbelende stroom. Boven onze hoofden constructies die aan een "Kurort" herinnerden. En soms het late licht van een avond in de lente dat al een naderende zomer aankondigde en dat speelde over de met mozaïek gedecoreerde zuilen aan de waterkant.
En mijn…

Hoewel een en ander nauwelijks tot haar takenpakket gerekend kan worden, was de verkoopster in de boekenzaak graag bereid me te verklaren dat ik de reparatie van mijn schoen juist om de hoek van de nabijgelegen Heuvelstraat zou kunnen laten uitvoeren en inderdaad trof ik aldaar een soort "atelier" aan dat ondanks alles geen kunstzinnige allures of kwaliteiten vertegenwoordigde maar waar werktuigen en gereedschap staan opgesteld die hoe dan ook het vakmanschap van een "professional"…

De beide ranke torens van de Abdij van Koningshoeven verheffen zich sinds de roemruchte negentiende eeuw, die zozeer rijk was aan desolate dieptepunten en glorieuze hoogtepunten, boven het Brabantse landschap nabij mijn geboortestad Tilburg.
Mijn eerste prille indrukken van de buitenwereld moeten zich verweven en vermengd hebben met hun wonderlijke bouw en gestalte, wanneer ik achter op de fiets met vader en moeder, op weg naar het Baksche Ven, het beeld passeerde van de mij gruwelijk aandoende…

Het horloge met het roze, leren bandje dat ik eens bespeurd had in een glazen vitrine in een supermarkt en dat ik aangeschaft had, weigerde dienst. De secondewijzer en de andere wijzer die zich steeds voortgespoed hadden over de wijzerplaat en die de als het ware "onbeschaamd" voortrazende tijd, die al tweederde van mijn leven had opgeslokt, aangaven, waren tot stilstand gekomen.
In de GSM-shop had een meneer als een oneigenlijke chirurg die zijn bestemming en roeping had gemist de batterij van…

Haar naam is "Sultan", een naam die men wellicht met enige moeite "Turks" kan noemen en ze draagt een merkwaardige dan wel mallotige soort zwarte "tulband" die haar schedel nauw omsluit; een soort alternatief voor de alom gangbare en vertegenwoordigde hoofddoek van de moslima's ofwel als een variatie op het thema van de hoofddoek zoals een bepaalde compositie een variatie kan vormen op het thema van een ander muziekstuk.
Ik ben na jaren teruggekeerd tot mijn "Sultan" en eveneens richtte ik mijn…

Bij de afspraak die ik opnieuw in het Twee Steden Ziekenhuis had en die weinig weg had van een amoureus of erotisch getint onderonsje - waarvoor ik hoe dan ook geen belangstelling heb - vroeg men mij het naakte, kwetsbare lichaam met de prominent neerhangende lobben van de borsten als in een onwerkelijke "omhelzing" tegen de harde, koude plaat van het vernuftige medische instrument te duwen...
Toen ik eenmaal in de spreekkamer was gearriveerd (waar bepaald niet zelden de wanhoop en het onheil…

Tegen de zijmuur van onze Heikese Kerk die nogal eens, op gezette tijden, de sonore en indrukwekkende klanken van haar carillon uitzendt over onze stad, leunt de bronzen gestalte van Bisschop Zwijsen, de grote negentiende-eeuwse wegbereider en voorvechter van het Katholicisme dat onze stad zozeer beheerste dan wel in zijn greep had. De plooien en welvingen van zijn lange, grijze gewaad omsluiten zijn indrukwekkende lichaam dat vereeuwigd wordt door het genoemde beeld. Dit houdt de herinnering…

Eens, lang geleden, is ze voor de eerste keer gekomen en toen al dacht ik dat mij plaatsvervangend een dochter gezonden was, waar ikzelf nooit moeder werd.....
Bij haar eerste bezoek taxeerde zij mijn woning met de trouwe sigaret tussen de lippen geklemd. Hoewel ik twintig jaar ouder ben, was ze ook de jongste niet meer, maar soms leefde een ondanks alles lang vervlogen en tot haar verleden behorende joligheid en jeugdigheid in haar op. Dan schertste en flirtte ze met leveranciers en…

In onze volkswijk, decor van mijn lang vervlogen jeugdjaren, deden soms geruchten de ronde die geheel buiten het begrip van ons, kinderen nog, vielen over het verre en vreemde dorp "Vught". Vage, zweverige en ondefinieerbare geruchten, zoals geruchten zijn en vagelijk, gebrekkig en onvolledig drong het tot ons door dat bepaalde uitzonderlijke en wellicht "excentriek" te noemen personen die leden aan zeer angstwekkende en huiveringwekkende ziekten die geheel buiten ons bevattingsvermogen lagen,…

In de bakkerswinkel staan, zoals ieder jaar, de chocolade paashazen van groter en kleiner formaat opgesteld. Ik koos uit deze bescheiden collectie een kleiner exemplaar met opstaande flaporen, diep verzonken oogjes en een klein tongetje dat wel wat weg heeft van het tongetje van een komisch aandoende stripfiguur uit een jeugdboek.
Het artefact is bestemd voor een volwassen man van zesenzestig jaar die huist in een volwassen lichaam, maar die een kind van drie jaar is gebleven; de paashaas is…

In de vroege morgen, als de hemel langzamerhand lichtere tinten gaat aannemen en de narcisjes in het plantsoen, niettemin symbolisch voor de zelfliefde, hun maisgele en citroengele kopjes al heffen, signaleer ik twee lieflijke duifjes op een dakrand aan de overkant van de straat als bezaten zij een kwetsbare stem die toch allerminst menselijk kan zijn.
In de bus hebben dames en heren plaatsgenomen die behangen zijn met wonderlijke witte kledij: hoofddoeken, sjaals en stola's die mogelijk een…

Het was in de lente van het jaar 2008 dat ik op toevallige wijze in contact kwam met de heer D. uit de Bellinistraat in Tilburg. Onze voorouders hadden betrekkingen met elkaar onderhouden in een verre, vooroorlogse tijd; betrekkingen waarover ik tot op dat moment niets wist. Een geelkoperen paraplubak was daarvan de stille en enig overgebleven getuige. Spoedig na mijn telefoongesprek met de heer D. ging ik het kunstvoorwerp bezichtigen.
De Bellinistraat lijkt lang, langer dan ik verwacht. Ik…

Richtingwijzers aan weerszijden van de snelweg geven aan: "Den Bosch" en "Waalwijk". We zijn op weg naar Drimmelen om een boottocht over de Biesbosch te gaan maken. Het wijde en weidse land strekt zich links en rechts van het asfalt, waarover de auto voortraast, uit.
In de verte de koepel van een onbekende kerk en hoge verticale schoorstenen spuwen witte dampige rookwolken de hemel in; de Amercentrale is in vol bedrijf. "Raamsdonsksveer", "Geertruidenberg" vermelden nu de blauwe borden en…

Als men staat te wankelen op de benen met de trouwe wandelstok paraat aan de zijde en als men ook nog eens staat te solliciteren naar een kou op het vege lijf in een vroeg, koud voorjaar - terwijl men al longpatiënte is en genegeerd wordt door twee chauffeurs van de Regiotaxi die beurtelings passeren en die men wel kan vervloeken - kan men in de hal van Restaurant "Stroming" waar men met een vriend geluncht heeft (met uitzicht over half Tilburg) tenminste nog zijn blikken laten rusten op twee…