...en in die langvervlogen tijd, die tijd van onze jonge jaren, toen we God nog in ons hart droegen, die tijd van onschuld en kameraadschap waarnaar ik vaak zozeer verlang en die nooit meer terug zal komen, verzamelden wij de speldjes die we haalden bij de diverse winkeliers en we prikten ze op een stuk schuimrubber. Met Paul W. mijn kameraad en vriendje, ging ik de winkeliers af; de kruidenier, de drogist en allen toonden hun logo op de kleine speldjes. In later jaren volgde de rampzalige…

Wat is de Veluwe
Rijk aan groen
Aan afwisselend groen
Aan vergezichten…

Zalig Pasen.
Mam, we zijn in contact geweest met een positief besmet persoon, tenminste je kleindochter dan en ik voel me niet lekker...tijdens het beeldbellen zie ik een kind met dikke waterige ogen die wit ziet, ik heb spierpijn en ben zo moe...morgen moeten we gaan testen, zegt ze nog. Kleindochters klachten vallen (nu nog) mee en vanmorgen zijn de twee naar de testlocatie gegaan. Vrolijk Pasen. Staafje in je neus, in je keel tranen schieten over je wang heen en samen terug naar huis,…

De ambulance die ik had besteld was wonderlijk snel gearriveerd en de twee verplegers, man en vrouw, gekleed in hun groengele uniform en beladen met apparatuur, traden mijn woning binnen. Mijn telefoontje naar 112 was, gezien mijn astma, als legitiem en allerminst als "aanstellerig" beschouwd. Deze effectieve handelwijze had ik niet eerder beproefd en ook het lijntje naar de arts die mij de volgende dag al wenste te onderzoeken, was kort.
Dus nader ik de volgende dag welgemoed door de straat -…

Vertrouwen is in en buiten de politiek na ‘kwetsbaar’ mogelijk het meest vaak gehanteerde begrip in onze taal onder druk van de pandemie. Of Corona in de brei van verwijten in de actuele politiek een rol speelt, lijkt vaag. Maar het speelt wel degelijk mee. Emoties, extra druk en haast, kortere lontjes en sneller wantrouwen ontstaan in deze politieke hogedrukpan. Vertrouwen terugwinnen heet het in de felle reacties over de uitgelekte en nu gepubliceerde notities van Ollongren en Jorritsma.…

Een vermoedelijk Zuid-Amerikaans, dan wel Afrikaans tafereel, bestaande uit langwerpige, kleurige, platte boten waar gekleurde mannen zich om verdringen, tekent zich af op een grote wandplaat achter een "balie" in het Twee Steden Ziekenhuis.
Ik ben gekomen voor mijn long-injectie maar ben zoals gewoonlijk te vroeg. Allen zijn weer gekomen in tweetallen (een moeder met een dochter, een oma met een kleinzoon) maar ik ben alleen, altijd alleen, nadat de ontrouwe vriend van dertig lange jaren…

Ijle, witte berkenstammen tekenen zich in de verte af. De avond valt en een late zon zet de bomen in een schemerachtig licht. De narcissen die mij al begroetten bij mijn vroege komst in deze woning staan weer te pronken met hun licht- en donkergele kopjes. De vogels die zijn teruggekeerd, bevolken de bomen aan mijn venster. Een meesje heeft de dennenappel op mijn balkon ontdekt en klampt zich eraan vast met de tengere pootjes....

Het was in het jaar 1971, toen ik nog een kind was, een groot kind van negentien jaar, dat ik aantrad, samen met zeventig medestudenten, om de academische studie in de psychologie te gaan volgen; een radicaal misplaatste keuze.
In de lage barakken van wat men toen nog noemde: "De Katholieke Hogeschool", die in haar vignet een trots zeilschip voerde, bevond zich de collegezaal en daarvoor paradeerde Professor S. die eindeloos ingewikkelde statistische formules neerkalkte op het schoolbord en die…

Het viel niet te ontkennen dat het aardige jonge studenten waren die de belastingaangiften behartigden. Zij "zetelden" in een omvangrijk lokaal van "Wijkcentrum West" waarin ook ooit gymlessen plaatsvonden en een kunstzinnige muurschildering herinnerde aan jeugdig enthousiasme. Een toch wel wat norse jongeman met donkerblonde krullen, die wanordelijk gedrapeerd waren over zijn schedel, werd geassisteerd door een bereidwillig, lieflijk Chinees meisje met een kanten bloesje en cognackleurig…

Aan mijn raam bungelt nog altijd het gazen hartje dat danst in de warme lucht die opstijgt vanaf de centrale verwarming. Eens schonk je het mij; uit hartverbondenheid, uit zielsverwantschap?
Ver ben je; verder dan ver; de dood heerst in mijn hart.
Mijn beige gordijnen zijn eveneens het geschenk van een deserteur; de trouweloze "vriendin" die me na tweeëntwintig jaar beschuldigde van "egoïsme" schonk ze mij.....

Het prieel vóór onze "Hasseltse Kapel" is gesierd - zoals ik eerder meldde - door lieflijke viooltjes, door oude lantaarns en door triomfantelijke, eerbiedwaardige eiken. Eiken, die hun kruin tot in lengte van dagen welwillend, liefdevol en zelfs vergevingsgezind uitstrekken boven de arme Tilburgers die hier graag samenkomen om hun wederwaardigheden en roddels met elkaar te delen. En die eveneens graag een beroep doen in hun vergaande devotie en bijgeloof op de Maagd Maria, Sterre der Zee,…

Ik ben er stil van geworden
Levende Pieter 23 zetels met eigen partij
Dode Pim had er daadwerkelijk 26
Een emotionele politieke aardverschuiving…

De allerliefste vond toentertijd al dat ik te eenzaam was en ze had alles voor me over, dus ze wilde iets voor me doen. Ik bewoonde een onderkomen in het zuidelijke gedeelte van de stad waar ik toch wel blij mee was maar de eenzame kan niet voorkomen dat de muren weleens op haar afkomen.
En dus verwees de liefste die overigens sinds lang niet meer te midden van de levenden is me naar een muziekschool, gesitueerd in het hart van de stad, aan de Gasthuisring, met de naam "Grosveld". Mijn arme…

Verbijsterd luister en hoor ik het nieuws, allereerst gisteren toen men liet weten dat: de Miraskerk in Krimpen alle “ gelovigen “ binnen zou laten, net als de kerk in Urk dat er dan honderden mensen zouden komen daar kon je op wachten! Zo net valt het nieuws binnen dat: men als “ gelovigen “ reporters hebben aangevallen, mishandeld en getrapt!
Hoe “ gelovig “ ben je dan als je niet eens je handen ( en voeten ) van iemand af kunt houden! Nog los van het feit dat men als “…

De heide wachtte al op ons. Ze lag met haar paarse pracht, met haar boomgroepen en grafvelden uitgestrekt tot aan een verre horizon en weer doorkruisten we haar, via het "schelpenpad" dat diep in haar doordringt. Het voorjaar was nog koud maar mijn hortende en rochelende ademhaling kon ons nauwelijks storen. Mijn trouwe vriendin aan mijn zijde probeerde vogelgeluidjes van elkaar te onderscheiden en gestaag vorderde onze tocht. Tenslotte zei Dionne geen "nee" tegen een kop aromatische thee in…

De "Hasseltse Kapel", onze oude Tilburgse kapel uit het jaar 1400, bevindt zich als het ware in een oase. Zij is merkwaardig gesitueerd zo vlakbij het "medisch bolwerk" dat het Twee Steden Ziekenhuis vormt en ook vandaag de dag is het er een komen en gaan van vele devote Tilburgers.
Het klassiek aandoende uurwerk op de gevel wees 14.00 uur toen mijn vriend arriveerde. Ik had op hem gewacht in het sfeervolle prieel dat gelardeerd is met kleurige viooltjes en ouderwetse lantaarns, waar oude…

In de advertentie in onze plaatselijke krant had men verzocht om "geroutineerde typistes".
Met ogen op steeltjes, krampachtig, verstijfd, gekleed in de zelfgemaakte geel met zwart geruiten jurk maakte ik in dat lang vergeten jaar kennis met de Chef Personeelszaken van het "Hoogheilige" Bureau Van S.
De hartelijke glimlach wilde zich maar niet vertonen op mijn gezicht (leeftijd: 26 jaar, gewicht: 60 luttele kilo's).
Meer dan 30 jaar later en 17 kilo zwaarder betreur ik mijn asociale houding van…

Het evenement van jouw magistrale gezicht waarop zich een symfonie ontrolt en aftekent, zal me blijven inspireren. Je lippen bleven een heiligdom dat ik niet mocht beroeren en ze toonden vaak je lach die je grote verdriet moest maskeren. Je ogen, melancholiek en vervuld van droefenis, staarden als om oneindige, metafysische verten te doorschouwen en bereiken en ze toonden het blauw van de hemel. Er is alleen nog de foto, gemaakt in het jaar van je kracht, van je mannelijke trots.....

Het was een feestelijke gebeurtenis als we een filmvoorstelling kregen in de klas. In die verre jaren van geestelijke armoede en verwaarlozing waren we niet veel gewend en er was toen ook nog geen televisie. Achter in de klas, achter de ouderwetse banken van glanzend hout werd het filmapparaat op een hoge "standaard" opgesteld. En dan ontrolden zich voor onze verbaasde en opgetogen ogen de Nederlandse landschappen waarover we leerden bij aardrijkskunde; de polders, de stranden, de zee, de…

We schrijven maart 2021. De narcissen in het plantsoen die mij al begroetten bij mijn komst in deze straat en in deze woning, meer dan 30 jaar geleden, tonen hun maisgele en citroengele bloemen al en de bomen aan mijn venster dragen al heel kleine twijgjes, voorboden van een nieuw seizoen....
Op een mooie poster in de hal van ons appartementencomplex staat al aangekondigd dat de heren van KPN binnenkort zullen komen voor de aansluiting van de glasvezelfaciliteiten en op een goede dag staan ze…