Het gevoel weemoed

Soms zijn het rare dagen, de ene dag gaat voorbij met een lach, de andere met een traan.
Vandaag is het weemoed wat ik voel, een niet direct te omschrijven gevoel van verdriet en gelatenheid.
Ik probeer uit te vinden waar het vandaan komt.
Ik vermoed dat het komt van de gedachte dat ik iets verkeerds heb gedaan.

Ik kreeg een leuk contact op een site met iemand en ik denk dat ik daar te spontaan op heb gereageerd of mij zelf te veel heb opgedrongen.
Het kan ook zijn dat ik - omdat ik een paar keer een misser heb gehad - bang ben dat het weer zo gaat.
En dat ik mij daardoor opdring zodra ik maar even niets hoor.
Ik merk dat ik nog veel moet leren over het omgaan met mensen op internet.

Het is wel jammer dat ik mij zo voel, want ik heb nergens meer zin in.
Spijtig, maar het ligt toch aan mij, ik wil zelf ook niet dat mensen zich aan mij opdringen.
En andersom doe ik het wel, daar klopt dus niets van. Ik heb nu dus weer mijn verontschuldiging aangeboden.

Maar misschien was dat ook wel weer niet goed, dus nu begin ik ook daar nog eens aan te twijfelen...

Nu weet ik het dus helemaal niet meer, ik ben op dit moment helemaal verkeerd bezig.
Het enige wat er nu nog voor mij overblijft is alles op zijn beloop te laten, want hoe meer ik het probeer goed te maken, hoe meer ik, waar ik bang voor ben, mijzelf op mijn nek haal.

Iets inzien of iets daadwerkelijk doen zijn toch echt twee verschillende dingen.
Mooi vertellen kan ik het wel, maar het nu ook nog eens op mijzelf van toepassing brengen.
Dat is heel wat anders, maar men zegt dat je nooit te oud ben om te leren.

Dat zal ik in dit geval dan maar geloven en verdergaan met wat ik wou gaan doen vandaag.
Anders is er weer een dag vervlogen zonder dat ik er aan heb deelgenomen.

Schrijver: E van Dam, 31 mei 2008

evertjetelfort.nl

Biografie van deze schrijver

gevoelens twijfel we twijfel weemoed

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 12 stemmen 892