Hartenkreten

sporen in het zand

Lopend over het zand speuren naar sporen. Mijn voeten maken zich kenbaar. Tien tenen ieder hun eigen afdruk in een ongerepte ondergrond. De strakke vlakte af en toe onderbroken door kleine vogelpootjes. Ook deze teentjes vertellen van aanwezigheid. Grote mensenvoeten kruisen mijn pad. Andere tenen, andere hakken. Ik kan het niet laten en zet mijn eigen voet in een lokkende vorm. Het past niet. Steeds weer blijken kuiltjes en welvingen, lengtes en breedtes anders te zijn. Zo ook mijn richting. Elk schepsel uniek onderweg.

Schrijver: Joke Bot, 12 oktober 2009