Tranen in de nacht.....
Ach mama, hoe lief, verlegen en fragiel sta je op die oude foto te midden van twee dames, met een glas wijn in de hand, op een sofa, toen onze oom zijn bruiloft vierde. Je was vijfenveertig.
Hoe strekte je, toen je tachtig was, je doorgroefde hand naar me uit, hoe zei je: "Je bent mijn kind".
En ik was je kind, en ik ben nog steeds je oudste dochter, die je de naam "Ineke" hebt gegeven, de naam die afgeleid is van de doopnaam van je moeder, Catharina, de naam die je niet meer uit kunt spreken, maar de naam waaraan men mij herkent; de naam die vriend en vijand, vreemde en voorbijganger mij geven: je dochter Ineke leeft voort, zij betreurt je zo, haar tranen stromen ongezien, binnenskamers en in de stille nacht: je bent niet meer.....
Geplaatst in de categorie: afscheid