Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Onvoltooide liefde......

Ze heeft me nog gezegd, kort vóór het einde, nadat ze een blik had geworpen op de wandklok, die daar ongetwijfeld tot op de dag van vandaag hangt en de seconden en minuten wegtikt: "Zeven uur, een mooie tijd" (We dronken samen een glas vruchtenbowl in dat sfeerloze, desolate "restaurant", in die gemeenschappelijke ruimte van het zorgcentrum).

Ik heb geen afscheid kunnen nemen van degene, die me mateloos en onvoorwaardelijk vertrouwde, die me liefhad zoals niemand anders ooit, maar wier liefde en toewijding zozeer en zo lang verdacht waren gemaakt door malafide hulpverleners; ik heb geen afscheid kunnen nemen van mijn moeder; haar brein was vertroebeld toen de verplegers waren gekomen en ze naar haar naam vroegen, die ik zo diep verdrietig uitsprak; de naam "Mini", afgeleid van haar doopnaam "Hermina", de naam die haar vader zijn "zondagskind" had toebedeeld.

Ze heeft de bittere drank van het leed zo vaak moeten drinken en de bitterheid legde beslag op haar hart, ziel en verstand gedurende die laatste jaren.....
Wat zou ik er niet voor geven eenmaal met mijn hand door haar haar te strijken, eenmaal uit te spreken wie ze voor mij is geweest en gebleven; mijn onvervangbare moeder....

Schrijver: I. Broeckx, 3 juni 2014


Geplaatst in de categorie: afscheid

4.3 met 3 stemmen 295



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
3 juni 2014
Wat een ontroerende, scherpzinnige, liefdevolle bewoording van de liefdesband met je moeder. Ja, een moeder blijft altijd speciaal! Zeker als je beseft, wat zij allemaal heeft geleden... Bloedbanden blijven toch de sterkste liefdesbanden, die wij op aarde ervaren!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)