Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Acrobatische toeren en "Medische Muesli" in het St. E. Ziekenhuis te Tilburg......

In de tijd dat de "voetbalgekte" de wereld overspoelde en je ook in Tilburg her en der personen met hoge oranje hoeden op kon signaleren en toen hier en daar tussen de huizen oranje vlaggetjes wapperden, werd appel voor mij geblazen en moest ik opdraven voor een maagonderzoek in het St. E. Ziekenhuis.....

Ik ben ruim op tijd aanwezig op de geheel vernieuwde Röntgenafdeling waar ik plaatsneem op een bank met prachtige skai of plastic lichtblauwe bekleding.
Een gedeelte van de wachtkamer is afgeschermd door een elegante glazen of kunststof balustrade en op de wand prijken afbeeldingen van als het ware uitvergrote rode en donkerblauwe rozen met aan de buitenste van de ineengestrengelde bladeren een enkele dauwdruppel (Zal dit tafereel het humeur of het moreel van de wachtenden op kunnen beuren?)
Hoe dit ook zij, zij worden een voor een opgeroepen de kleine kleedkamertjes aan de gang binnen te gaan en komen daaruit na kortere of langere tijd weer te voorschijn, al dan niet met verbeten mond of met tranen in de ogen.
Als het mijn beurt is kleed ik me om in een soort lichtgroene jurk en houd daaronder mijn zwarte kniekousen aan. Deze "uitrusting" moet wel een potsierlijke indruk maken en ik mompel bij binnenkomst in de onderzoekskamer: "Hier is het spook van de opera", maar te zacht om te worden verstaan en van hilariteit is hoe dan ook geen sprake bij de knorrige arts, die het onderzoek vandaag voor het eerst schijnt uit te voeren of bij zijn assistentes, ook niet als ik me na het inslikken van een soort "medische muesli" en van een melkachtige vloeistof, eveneens voor medische doeleinden ontworpen, in de lichtgroene "jurk" en met de zwarte kniekousen aan in allerlei standen en onmogelijke houdingen moet plaatsnemen op een bed, dat als het ware "omarmd" wordt door de röntgenapparatuur, die boven mijn hoofd en naast mijn lichaam heen en weer beweegt en rondcirkelt om alles goed in kaart t4 brengen.
De arts die de "voorstelling" ergens achter een glazen wand "regisseert" vraagt mij op gezette tijden de "melk" waarvan ik een grote slok heb moeten nemen door te slikken en mijn adem in te houden. Alles moet precies op het juiste moment gebeuren aangezien de vloeistof anders niet te bestemder plaatse is hetgeen een mislukking van het onderzoek betekent. Ik vraag me af wat het verschil is tussen magen onderzoeken, beton storten en heggen snoeien.
Na afloop geef ik de humeurige medicus toch maar een hand. Hij heeft aan mij mijns inziens een willig en voorbeeldig onderzoeksobject gehad en kan zijn bankafschrift met optimisme tegemoetzien.
Ik mag mijn huisarts twee dagen later bellen. Als ik om half elf bel hoor ik eerst de melodie van "Eine kleine Nachtmusik", vervormd tot een nietszeggende riedel voor telefonische doeleinden.
Dan de stem van de assistente: "De uitslag is inderdaad binnen, maar belt u om half twee terug, de dokter heeft het nog niet bekeken". Om half twee weer de "Nachtmusik" en dan de stem van de arts: "U heeft een kleine maagbreuk".

Alea iacta est: daar kan ik het mee doen......

Schrijver: I. Broeckx, 13 februari 2015


Geplaatst in de categorie: ziekte

2.3 met 3 stemmen 69



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
13 februari 2015
Wat is dat, een kleine maagbreuk? Is je maag dan een beetje gebroken? Kunnen ze dat makkelijk repareren of is rust voldoende?
Je zin 'Ik vraag me af wat het verschil is tussen magen onderzoeken, beton storten en heggen snoeien' springt eruit als hoogst literair. Genoten van je korte verhaal.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)