Aan mijn moedertje/Een avond met mijn moeder
Het is op die desolate, duistere zaterdagavond, kort voor jouw dood, geweest, moeder!, dat we naar die cafetaria gegaan zijn waar mijn tranen vloeiden en stroomden; mijn tranen die je me verbood, die ik me van jou moest ontzeggen.....
Waar ben je nu? Zal ik je eens weerzien zoals ik je vaak zo levendig zie in mijn dromen?
Op de foto vóór me lach je, maar het is de lach die de fotograaf je afdwong....Je draagt het grijze vest dat je haakte om je rookverslaving te bedwingen. Tevergeefs: je bleef de ene sigaret met de andere aansteken.....
Mijn moedertje, je bent bij me gebleven, er is nooit een peilloze kloof van een scheiding tussen ons gevallen....
Geplaatst in de categorie: emoties
Vast zal ze jou vanuit Gene Wereld gadeslaan! Hoe zal je haar in die Wereld ontmoeten, terugzien en herkennen?